1 Γνωρίζομεν  δὲ  ὑμῖν,  ἀδελφοί,  τὴν  χάριν  τοῦ  Θεοῦ  τὴν  δεδομένην  ἐν  ταῖς  ἐκκλησίαις  τῆς  Μακεδονίας,  2 ὅτι  ἐν  πολλῇ  δοκιμῇ  θλίψεως  ἡ  περισσεία  τῆς  χαρᾶς  αὐτῶν  καὶ  ἡ  κατὰ  βάθους  πτωχεία  αὐτῶν  ἐπερίσσευσεν  εἰς  τὸ  πλοῦτος  τῆς  ἁπλότητος  αὐτῶν·  3 ὅτι  κατὰ  δύναμιν,  μαρτυρῶ,  καὶ  παρὰ  δύναμιν,  αὐθαίρετοι  4 μετὰ  πολλῆς  παρακλήσεως  δεόμενοι  ἡμῶν,  τὴν  χάριν  καὶ  τὴν  κοινωνίαν  τῆς  διακονίας  τῆς  εἰς  τοὺς  ἁγίους,  5 καὶ  οὐ  καθὼς  ἠλπίσαμεν,  ἀλλ’*  ἑαυτοὺς  ἔδωκαν  πρῶτον  τῷ  Κυρίῳ  καὶ  ἡμῖν  διὰ  θελήματος  Θεοῦ,  6 εἰς  τὸ  παρακαλέσαι  ἡμᾶς  Τίτον,  ἵνα  καθὼς  προενήρξατο  οὕτως  καὶ  ἐπιτελέσῃ  εἰς  ὑμᾶς  καὶ  τὴν  χάριν  ταύτην. 

7 ἀλλ’  ὥσπερ  ἐν  παντὶ  περισσεύετε,  πίστει  καὶ  λόγῳ  καὶ  γνώσει  καὶ  πάσῃ  σπουδῇ  καὶ  τῇ  ἐξ  ἡμῶν  ἐν  ὑμῖν  ἀγάπῃ,  ἵνα  καὶ  ἐν  ταύτῃ  τῇ  χάριτι  περισσεύητε.  8 Οὐ  κατ’  ἐπιταγὴν  λέγω  ἀλλὰ  διὰ  τῆς  ἑτέρων  σπουδῆς  καὶ  τὸ  τῆς  ὑμετέρας  ἀγάπης  γνήσιον  δοκιμάζων· 

9 γινώσκετε  γὰρ  τὴν  χάριν  τοῦ  Κυρίου  ἡμῶν  Ἰησοῦ  Χριστοῦ,  ὅτι  δι’  ὑμᾶς  ἐπτώχευσεν  πλούσιος  ὤν,  ἵνα  ὑμεῖς  τῇ  ἐκείνου  πτωχείᾳ  πλουτήσητε.  10 καὶ  γνώμην  ἐν  τούτῳ  δίδωμι·  τοῦτο  γὰρ  ὑμῖν  συμφέρει,  οἵτινες  οὐ  μόνον  τὸ  ποιῆσαι  ἀλλὰ  καὶ  τὸ  θέλειν  προενήρξασθε  ἀπὸ  πέρυσι·  11 νυνὶ  δὲ  καὶ  τὸ  ποιῆσαι  ἐπιτελέσατε,  ὅπως  καθάπερ  ἡ  προθυμία  τοῦ  θέλειν,  οὕτως  καὶ  τὸ  ἐπιτελέσαι  ἐκ  τοῦ  ἔχειν.  12 εἰ  γὰρ  ἡ  προθυμία  πρόκειται,  καθὸ  ἐὰν  ἔχῃ  εὐπρόσδεκτος,  οὐ  καθὸ  οὐκ  ἔχει.  13 οὐ  γὰρ  ἵνα  ἄλλοις  ἄνεσις,  ὑμῖν  θλῖψις·  ἀλλ’  ἐξ  ἰσότητος  14 ἐν  τῷ  νῦν  καιρῷ  τὸ  ὑμῶν  περίσσευμα  εἰς  τὸ  ἐκείνων  ὑστέρημα,  ἵνα  καὶ  τὸ  ἐκείνων  περίσσευμα  γένηται  εἰς  τὸ  ὑμῶν  ὑστέρημα,  ὅπως  γένηται  ἰσότης,  15 καθὼς  γέγραπται  Ὁ  τὸ  πολὺ  οὐκ  ἐπλεόνασεν,  καὶ  ὁ  τὸ  ὀλίγον  οὐκ  ἠλαττόνησεν. 

16 Χάρις  δὲ  τῷ  Θεῷ  τῷ  διδόντι  τὴν  αὐτὴν  σπουδὴν  ὑπὲρ  ὑμῶν  ἐν  τῇ  καρδίᾳ  Τίτου,  17 ὅτι  τὴν  μὲν  παράκλησιν  ἐδέξατο,  σπουδαιότερος  δὲ  ὑπάρχων  αὐθαίρετος  ἐξῆλθεν  πρὸς  ὑμᾶς.  18 συνεπέμψαμεν  δὲ  μετ’  αὐτοῦ  τὸν  ἀδελφὸν  οὗ  ὁ  ἔπαινος  ἐν  τῷ  εὐαγγελίῳ  διὰ  πασῶν  τῶν  ἐκκλησιῶν,  19 οὐ  μόνον  δὲ  ἀλλὰ  καὶ  χειροτονηθεὶς  ὑπὸ  τῶν  ἐκκλησιῶν  συνέκδημος  ἡμῶν  σὺν*  τῇ  χάριτι  ταύτῃ  τῇ  διακονουμένῃ  ὑφ’  ἡμῶν  πρὸς  τὴν  αὐτοῦ  τοῦ  Κυρίου  δόξαν  καὶ  προθυμίαν  ἡμῶν,  20 στελλόμενοι  τοῦτο,  μή  τις  ἡμᾶς  μωμήσηται  ἐν  τῇ  ἁδρότητι  ταύτῃ  τῇ  διακονουμένῃ  ὑφ’  ἡμῶν·  21 προνοοῦμεν  γὰρ  καλὰ  οὐ  μόνον  ἐνώπιον  Κυρίου  ἀλλὰ  καὶ  ἐνώπιον  ἀνθρώπων.  22 συνεπέμψαμεν  δὲ  αὐτοῖς  τὸν  ἀδελφὸν  ἡμῶν,  ὃν  ἐδοκιμάσαμεν  ἐν  πολλοῖς  πολλάκις  σπουδαῖον  ὄντα,  νυνὶ  δὲ  πολὺ  σπουδαιότερον  πεποιθήσει  πολλῇ  τῇ  εἰς  ὑμᾶς.  23 εἴτε  ὑπὲρ  Τίτου,  κοινωνὸς  ἐμὸς  καὶ  εἰς  ὑμᾶς  συνεργός·  εἴτε  ἀδελφοὶ  ἡμῶν,  ἀπόστολοι  ἐκκλησιῶν,  δόξα  Χριστοῦ.  24 τὴν  οὖν  ἔνδειξιν  τῆς  ἀγάπης  ὑμῶν  καὶ  ἡμῶν  καυχήσεως  ὑπὲρ  ὑμῶν  εἰς  αὐτοὺς  ἐνδεικνύμενοι  εἰς  πρόσωπον  τῶν  ἐκκλησιῶν.