STRONGS NT 1353: διοδεύω

διοδεύω: imperfect διωδευον; (1 aorist διώδευσα);

1. to pass or travel through: τόπον τινα, Acts 17:1; (the Sept., Polybius, Plutarch, others).

2. to travel hither and thither, go about: with κατά πόλιν καί κώμην added, through city and village, Luke 8:1.

διοδεύειν διοδεύεσθαι διοδεύοντες διοδεύοντος διοδεύουσι Διοδευσαντες Διοδεύσαντες διόδευσον διοδεύων διόδοις δίοδος διόδους διόδω διόδων διοικηταίς διοικοδομήσωμεν διόλου διώδευε διωδευεν διώδευεν διώδευσεν diodeuen diōdeuen diṓdeuen Diodeusantes DiodeúsantesInterlinear Greek • Interlinear Hebrew • Strong's Numbers • Englishman's Greek Concordance • Englishman's Hebrew Concordance • Parallel Texts