STRONGS NT 1011: βουλεύω

βουλεύω:

1. to deliberate, take counsel, resolve, give counsel (Isaiah 23:8; (from Homer down)).

2. to be a councillor or senator, discharge the office of a senator: Xenophon, mem. 1, 1, 18; Plato, Gorgias, p. 473{e}; (others). In the N. T. middle, (present βουλεύομαι; imperfect ἐβουλευομην; future βουλεύσομαι, Luke 14:31 L marginal reading T WH; 1 aorist ἐβουλευσαμην):

1. to deliberate with oneself consider: followed by εἰ, Luke 14:31, (Xenophon, mem. 3, 6, 8).

2. to take counsel, resolve: followed by an infinitive, Acts 5:33 (R G T Tr marginal reading); (Rec.); ; τί, 2 Corinthians 1:17; followed by ἵνα, John 11:53 L T Tr text WH; (cf. Winer's Grammar, § 38, 3). (Compare: παραβουλεύω (παραβούλομαι), συμβουλεύω.)

βεβούλευμαι βεβούλευνται βεβούλευται βουλεύεσθε βουλεύεται βουλευομαι βουλεύομαι βουλευόμενοι βουλευόμενος βουλευομένων βουλεύου βουλεύσασθε βουλευσεται βουλεύσεται βουλεύσησθε βουλευσώμεθα εβουλευοντο εβουλεύοντο ἐβουλεύοντο εβουλευσαντο εβουλεύσαντο ἐβουλεύσαντο εβουλεύσασθε εβουλεύσατο εβουλεύσω εἰ bouleuomai bouleúomai bouleusetai bouleúsetai ebouleuonto ebouleúonto ebouleusanto ebouleúsanto eiInterlinear Greek • Interlinear Hebrew • Strong's Numbers • Englishman's Greek Concordance • Englishman's Hebrew Concordance • Parallel Texts