<< Luke 7 GRK >>



Jesus finds a greater faith in the centurion;
   1   Ἐπειδὴ  ἐπλήρωσεν  πάντα  τὰ  ῥήματα  αὐτοῦ  εἰς  τὰς  ἀκοὰς  τοῦ  λαοῦ,  εἰσῆλθεν  εἰς  Καφαρναούμ.  2   Ἑκατοντάρχου  δέ  τινος  δοῦλος  κακῶς  ἔχων  ἤμελλεν  τελευτᾶν,  ὃς  ἦν  αὐτῷ  ἔντιμος.  3   ἀκούσας  δὲ  περὶ  τοῦ  Ἰησοῦ  ἀπέστειλεν  πρὸς  αὐτὸν  πρεσβυτέρους  τῶν  Ἰουδαίων  ἐρωτῶν  αὐτὸν  ὅπως  ἐλθὼν  διασώσῃ  τὸν  δοῦλον  αὐτοῦ.  4   οἱ  δὲ  παραγενόμενοι  πρὸς  τὸν  Ἰησοῦν  παρεκάλουν  αὐτὸν  σπουδαίως  λέγοντες  ὅτι  ἄξιος  ἐστιν    παρέξῃ  τοῦτο·  5   ἀγαπᾷ  γὰρ  τὸ  ἔθνος  ἡμῶν  καὶ  τὴν  συναγωγὴν  αὐτὸς  ᾠκοδόμησεν  ἡμῖν.  6     δὲ  Ἰησοῦς  ἐπορεύετο  σὺν  αὐτοῖς.  ἥδη  δὲ  αὐτοῦ  οὐ  μακρὰν  ἀπέχοντος  ἀπὸ  τῆς  οἰκίας  ἔπεμψεν  φίλους    ἑκατοντάρχης  λέγων  αὐτῷ·  κύριε,  μὴ  σκύλλου,  οὐ  γὰρ  ἱκανός  εἰμι  ἵνα  ὑπὸ  τὴν  στέγην  μου  εἰσέλθῃς·  7   διὸ  οὐδὲ  ἐμαυτὸν  ἠξίωσα  πρὸς  σὲ  ἐλθεῖν·  ἀλλὰ  εἶπε  λόγῳ  καὶ  ἰαθήτω    παῖς  μου.  8   καὶ  γὰρ  ἐγὼ  ἄνθρωπος  εἰμι  ὑπὸ  ἐξουσίαν  τασσόμενος  ἔχων  ὑπ’  ἐμαυτὸν  στρατιώτας  καὶ  λέγω  τούτῳ·  πορεύθητι,  καὶ  πορεύεται,  καὶ  ἀλλῷ·  ἔρχου,  καὶ  ἔρχεται,  καὶ  τῷ  δούλῳ  μου·  ποίησον  τοῦτο,  καὶ  ποιεῖ.  9   ἀκούσας  δὲ  ταῦτα    Ἰησοῦς  ἐθαύμασεν  αὐτὸν  καὶ  στραφεὶς  τῷ  ἀκολουθοῦντι  αὐτῷ  ὄχλῳ  εἶπεν·  λέγω  ὑμῖν,  οὐδὲ  ἐν  τῷ  Ἰσραὴλ  τοσαύτην  πίστιν  εὗρον. 


heals his servant, being absent;
10   Καὶ  ὑποστρέψαντες  εἰς  τὸν  οἶκον  οἱ  πεμφθέντες  εὗρον  τὸν  δοῦλον  ὑγιαίνοντα. 


raises from death the widow's son at Nain;
   11   Καὶ  ἐγένετο  ἐν  τῷ  ἐξῆς  ἐπορεύθη  εἰς  πόλιν  καλουμένην  Ναῒν  καὶ  συνεπορεύοντο  αὐτῷ  οἱ  μαθηταὶ  αὐτοῦ  καὶ  ὄχλος  πολύς.  12   ὡς  δὲ  ἤγγισεν  τῂ  πύλῃ  τῆς  πόλεως,  καὶ  ἰδοὺ  ἐξεκομίζετο  τεθνηκὼς  μονογενὴς  υἱὸς  τῇ  μητρὶ  αὐτοῦ  καὶ  αὐτῇ  ἦν  χήρα,  καὶ  ὄχλος  τῆς  πόλεως  ἱκανὸς  ἦν  σὺν  αὐτῇ.  13   καὶ  ἰδὼν  αὐτὴν    κύριος  ἐσπλαγχνίσθη  ἐπ’  αὐτῇ  καὶ  εἶπεν  αὐτῇ·  μὴ  κλαῖε.  14   καὶ  προσελθὼν  ἥψατο  τῆς  σοροῦ,  οἱ  δὲ  βαστάζοντες  ἔστησαν  καὶ  εἶπεν  νεανίσκε,  σοὶ  λέγω  ἐγέρθητι.  15   καὶ  ἀνεκάθισεν    νεκρὸς  καὶ  ἤρξατο  λαλεῖν,  καῖ  ἔδωκεν  αὐτὸν  τῇ  μητρὶ  αὐτοῦ.  16   ἔλαβεν  δὲ  φόβος  πάντας  καὶ  ἐδόξαζον  τὸν  θεὸν  λέγοντες  ὅτι  προφήτης  μέγας  ἠγέρθη  ἐν  ἡμῖν  καὶ  ὅτι  ἐπεσκέψατο    θεὸς  τὸν  λαὸν  αὐτοῦ.  17   καὶ  ἐξῆλθεν    λόγος  οὗτος  ἐν  ὅλῃ  τῇ  Ἰουδαίᾳ  περὶ  αὐτοῦ  καὶ  πάσῃ  τῇ  περιχώρῳ. 


answers John's messengers with the declaration of his miracles;
   18   Καὶ  ἀπήγγειλαν  Ἰωάννῃ  οἱ  μαθηταὶ  αὐτοῦ  περὶ  πάντων  τούτων.  19   καὶ  προσκαλεσάμενος  δύο  τινὰς  τῶν  μαθητῶν  αὐτοῦ    Ἰωάννης  ἔπεμψεν  πρὸς  τὸν  κύριον  λέγων·  σὺ  εἶ    ἐρχόμενος    ἕτερον  προσδοκῶμεν;  20   παραγενόμενοι  δὲ  πρὸς  αὐτὸν  οἱ  ἄνδρες  εἶπαν·  Ἰωάννης    βαπτιστὴς  ἀπέστειλεν  ἡμᾶς  πρὸς  σὲ  λέγων·  σὺ  εἷ    ἐρχόμενος    ἄλλον  προσδοκῶμεν;  21   ἐν  ἐκείνῃ  τῇ  ὥρᾳ  ἐθεράπευσεν  πολλοὺς  ἀπὸ  νόσων  καὶ  μαστίγων  καὶ  πνευμάτων  πονηρῶν  καὶ  τυφλοῖς  πολλοῖς  ἐχαρίσατο  βλέπειν.  22   καὶ  ἀποκριθεὶς  εἶπεν  αὐτοῖς·  πορευθέντες  ἀπαγγείλατε  Ἰωάννῃ    εἴδετε  καὶ  ἠκούσατε· 
      τυφλοὶ  ἀναβλέπουσιν,  χωλοὶ  περιπατοῦσιν, 
         λεπροὶ  καθαρίζονται  και  κωφοὶ  ἀκούουσιν, 
         νεκροὶ  ἐγείρονται,  πτωχοὶ  εὐαγγελίζονται· 
23   καὶ  μακάριος  ἐστιν  ὃς  ἐὰν  μὴ  σκανδαλισθῇ  ἐν  ἐμοί. 


testifies to the people what opinion he held of John;
24   Ἀπελθόντων  δὲ  τῶν  ἀγγελῶν  Ἰωάννου  ἤρξατο  λέγειν  πρὸς  τοὺς  ὄχλους  περὶω  Ἰωάννου·  τί  ἐξήλθατε  εἰς  τὴν  ἔρημον  θεάσασθαι;  κάλαμον  ὑπὸ  ἀνέμου  σαλευόμενον;  25   ἀλλὰ  τί  ἐξήλθατε  ἰδεῖν;  ἄνθρωπον  ἐν  μαλακοῖς  ἱματίοις  ἠμφιεσμένον;  ἰδοὺ  οἱ  ἐν  ἱματισμῷ  ἐνδόξῳ  καὶ  τρυφῇ  ὑπάρχοντες  ἐν  τοῖς  βασιλείοις  εἰσιν.  26   ἀλλὰ  τί  ἐξήλθατε  ἰδεῖν;  προφήτην;  ναὶ  λέγω  ὑμῖν  καὶ  περισσότερον  προφήτου.  27   οὗτος  ἐστιν  περὶ  οὗ  γέγραπται· 
      ἰδοὺ  ἀποστέλλω  τὸν  ἄγγελον  μου  πρὸ  προσώπου  σου, 
         ὃς  κατασκευάσει  τὴν  ὁδόν  σου  ἔμπροσθεν  σου. 
28   λέγω  ὐμῖν,  μείζων  ἐν  γεννητοῖς  γυναικῶν  Ἰωάννου  οὐδείς  ἐστιν·    δὲ  μικρότερος  ἐν  τῇ  βασιλείᾳ  τοῦ  θεοῦ  μείζων  αὐτοῦ  ἐστιν.  29   Καὶ  πᾶς    λαὸς  ἀκούσας  καὶ  οἱ  τελῶναι  ἐδικαίωσαν  τὸν  θεὸν  βαπτισθέντες  τὸ  βάπτισμα  Ἰωάννου·  30   οἱ  δὲ  Φαρισαῖοι  καὶ  οἱ  νομικοὶ  τὴν  βουλὴν  τοῦ  θεοῦ  ἠθέτησαν  εἰς  ἑαυτοὺς  μὴ  βαπτισθέντες  ὑπ’  αὐτοῦ, 


compares this generation to the children in the marketplaces,
31   τίνι  οὖν  ὁμοιώσω  τοὺς  ἀνθρώπους  τῆς  γενεᾶς  ταύτης  καὶ  τίνι  εἰσὶν  ὅμοιοι;  32   ὅμοιοί  εἰσιν  παιδίοις  τοῖς  ἐν  ἀγορᾷ  καθημένοις  καὶ  προσφωνοῦσιν  ἀλλήλοις    λέγει· 
      ἠυλήσαμεν  ὑμῖν  καὶ  οὐκ  ὠρχήσασθε, 
         ἐθρηνήσαμεν  καὶ  οὐκ  ἐκλαύσατε. 
33   έλήλυθεν  γὰρ  Ἰωάννης    βαπτιστὴς  μὴ  ἐσθίων  ἄρτον  μήτε  πίνων  οἶνον  καὶ  λέγετε·  δαιμόνιον  ἔχει.  34   ἐλήλυθεν    υἱὸς  τοῦ  ἀνθρώπου  ἐσθίων  καὶ  πίνων  καὶ  λέγετε·  ἰδοὺ  ἄνθρωπος  φάγος  καὶ  οἰνοπότης,  φίλος  τελωνῶν  καὶ  ἁμαρτωλῶν.  35   καὶ  ἐδικαιώθη    σοφία  ἀπὸ  πάντων  τῶν  τέκνων  αὐτῆς. 


and allowing his feet to be washed and anointed by a woman who was a sinner,
   36   Ἠρώτα  δέ  τις  αὐτὸν  τῶν  Φαρισαίων  ἵνα  φάγη  μετ’  αὐτοῦ  καὶ  εἰσελθὼν  εἰς  τὸν  οἶκον  τοῦ  Φαρισαίου  κατεκλίθη.  37   καὶ  ἰδοὺ  γυνὴ  ἥτις  ἦν  ἐν  τῇ  πόλει  ἁμαρτωλός,  καὶ  ἐπιγνοῦσα  ὅτι  κατάκειται  ἐν  τῇ  οἰκίᾳ  τοῦ  Φαρισαίου  κομίσασα  ἀλάβαστρον  μύρου  38   καὶ  στᾶσα  ὀπίσω  παρὰ  τοὺς  πόδας  αὐτοῦ  κλαίουσα  τοῖς  δάκρυσιν  ἤρξατο  βρέχειν  τοὺς  πόδας  αὐτοῦ  καὶ  ταῖς  θριξὶν  τῆς  κεφαλῆς  αὐτῆς  ἐξέμασσεν  καὶ  κατεφίλει  τοὺς  πόδας  αὐτοῦ  καὶ  ἤλειφεν  τῷ  μύρῷ.  39   ἰδὼν  δὲ    Φαρισαῖος    καλέσας  αὐτὸν  εἶπεν  ἐν  ἑαυτῷ  λέγων·  οὗτος  εἰ  ἦν    προφήτης,  ἐγίνωσκεν  ἂν  τίς  καὶ  ποταπὴ    γυνὴ  ἥτις  ἅπτεται  αὐτοῦ  ὅτι  ἁμαρτωλός  ἐστιν.  40   καὶ  ἀποκριθεὶς    Ἰησοῦς  εἶπεν  πρὸς  αὐτὸν·  Σίμων,  ἔχω  σοί  τι  εἰπεῖν.    δὲ·  διδάσκαλε,  εἶπε,  φησίν.  41   δύο  χρεοφειλέται  ἤσαν  δανιστῇ  τινι·    εἷς  ὤφειλεν  δηνάρια  πεντακόσια,    δὲ  ἕτερος  πεντήκοντα.  42   μὴ  ἐχόντων  αὐτῶν  ἀποδοῦναι  ἀμφοτέροις  ἐχαρίσατο.  τίς  οὖν  αὐτῶν  πλεῖον  ἀγαπήσει  αὐτόν;  43   ἀποκριθεὶς  Σίμων  εἶπεν·  ὑπολαμβάνω  ὅτι    τὸ  πλεῖον  ἐχαρίσατο.    δὲ  εἶπεν  αὐτῷ  ὀρθῶς  ἔκρινας. 


he shows how he is a friend to sinners, to forgive them their sins, upon their repentance.
44   καὶ  στραφεὶς  πρὸς  τὴν  γυναῖκα  τῷ  Σίμωνι  ἔφη·  βλέπεις  ταύτην  τὴν  γυναῖκα;  εἰσῆλθον  σου  εἰς  τὴν  οἰκίαν,  ὕδωρ  μοι  ἐπὶ  πόδας  οὐκ  ἔδωκας·  αὕτη  δὲ  τοῖς  δάκρυσιν  ἔβρεξεν  μου  τοὺς  πόδας  καὶ  ταῖς  θριξὶν  αὐτῆς  ἐξέμαξεν.  45   φίλημα  μοι  οὐκ  ἔδωκας·  αὕτη  δὲ  ἀφ’  ἧς  εἰσῆλθον  οὐ  διέλιπεν  καταφιλοῦσα  μου  τοὺς  πόδας.  46   ἐλαίῳ  τὴν  κεφαλήν  μου  οὐκ  ἤλειψας·  αὕτη  δὲ  μύρῳ  ἤλειψεν  τοὺς  πόδας  μου.  47   οὗ  χάριν  λέγω  σοι,  ἀφέωνται  αἱ  ἁμαρτίαι  αὐτῆς  αἱ  πολλαί,  ὅτι  ἠγάπησεν  πολύ·    δὲ  ὀλίγον  ἀφίεται  ὀλίγον  ἀγαπᾷ.  48   εἶπεν  δὲ  αὐτῇ·  ἀφέωνται  σου  αἱ  ἁμαρτίαι.  49   καὶ  ἤρξαντο  οἱ  συνανακείμενοι  λέγειν  ἐν  ἑαυτοῖς·  τίς  οὗτος  ἐστιν  ὃς  καὶ  ἁμαρτίας  ἀφίησιν;  50   εἶπεν  δὲ  πρὸς  τὴν  γυναῖκα·    πίστις  σου  σέσωκεν  σε·  πορεύου  είς  εἰρήνην. 

<< Luke 7 >>
Biblos Greek and Hebrew Study Bible © 2010 Biblos.com
Online Parallel Bible