תהלים44

1 פאַר דעם מְנַצֵּחַ; פוּן בְּנֵי-קֹרַח אַ מַשְׂכִּיל. 2 אלוקים, מיט אוּנדזערע אוזנַיִם האָבּן מיר שמע , אבוֹתֵינוּ האָבּן אונדז ספר, די פֹּעַל וואָס דוּ האָסט פעל אין זייערע טעג, אין די יְמֵי קֶדֶם. 3 דוּ מיט דייַן יָד האָסט גּוֹיִם ירש, אוּן זיי האָסטו נטע, האָסט רעע לְאֹם, אוּן זיי האָסטו שלח. 4 וואָרעם נישט מיט זייער חֶרֶב האָבּן זיי ירש אֶרֶץ, אוּן נישט זייער זרוֹעַ האָט זיי נוֹשַע [ישע], נאָר דייַן ימין אוּן דייַן זרוֹעַ , אוּן דאָס אוֹר פוּן דייַן פנים, ווייַל דוּ האָסט זיי רצה. 5 דוּ ביסט מייַן מֶלֶךְ, אלוקים; צוה די ישוּעוֹת פוּן יעקב. 6 מיט דיר נָגַח מיר אוּנדזערע פייַנט, מיט דייַן שֵם נוס מיר קָמֵינוּ [קום]. 7 וואָרעם נישט אויף מייַן קשת בטח איך מיך, אוּן מייַן חֶרֶב קען מיך נישט ישע. 8 נייַערט דוּ האָסט אונדז נוֹשַע [ישע] פוּן אוּנדזערע פייַנט, אוּן אוּנדזערע שָונאים צו בוש געמאכט. 9 מיט אלוקים האָבּן מיר זיך הלל כּל היוֹם, אוּן דייַן שֵם ידה מיר לעולם. סֶלָה. 10 אָבּער האָסט זנח אוּן כלם אונדז, אוּן נישט יצא מיט אוּנדזערע צבאוֹת. 11 מאַכסט אונדז שוב פאַרן פייַנט, אוּן אוּנדזערע שָונאים שסה זיך אונדז. 12 האָסט אונדז נתן ווי צֹאן צום אכל, אוּן צווישן די גּוֹיִם האָסטו אונדז זרה. 13 האָסט מכר דייַן עם פאַר לֹא הוֹן, אוּן האָסט נישט רבה זייער מְחִיר. 14 שׂים אונדז צו חרפה בּייַ אוּנדזערע שכנים, אַ לעג אוּן אַ קֶלֶס בּייַ אוּנדזערע ארוּמיקע. 15 שׂים אונדז פאַר אַ מָשָל צווישן די גּוֹיִם, אַ מְנוֹד רֹאש צווישן די לאֹם. 16 כּל הַיוֹם איז מייַן כְּלִמָּה אַנטקעגן מיר, אוּן די בֹּשֶת פוּן מייַן פנים האָט מיך כסה, 17 פוּן קוֹל פוּן דעם מחרף [חרף] אוּן מגדף [גדף], פוּן וועגן דעם פייַנט אוּן דעם מתנקם [נקם]. 18 דאָס אַלע איז בוא אויף אונדז, אָבּער מיר האָבּן נישט שכח דיר, אוּן נישט שקר דייַן בְּרִית. 19 נישט נסוֹג [סוג] אַהינטער האָט זיך אונדזער לֵב, אַז אוּנדזערע אֲשוּר זאָלן זיך נטה פוּן דייַן אֹרַח; 20 הגם דוּ האָסט אונדז דכה אין אַ מקוֹם פוּן תּנִּים [תַּן], אוּן אונדז כסה מיט צַלְמָוֶת. 21 אויב מיר וואָלטן שכח שֵם פוּן אלוקינו, אוּן פרשׂ כַּפֵּינוּ צו אַן אֵ-ל זָר, 22 וואָלט דען אלוקים דאָס נישט חקר? וואָרעם ער ידע די תַּעֲלֻמָה פוּן לֵב. 23 יאָ, איבּער דיר ווערן מיר הרג כּל הַיוֹם, מיר ווערן חשב ווי צֹאן צו דער טִבְחָה . 24 עור דיך, לָמָּה ישן , אֲדֹנָי? קיץ! ! זאָלסט אונדז נישט זנח אויף אייביק. 25 לָמָּה סֵתֶר דייַן פנים, שכח אונדזער עֳנִי אוּן אונדזער לַחַץ? 26 וואָרעם שָחָה צום עָפָר איז אונדזער נפש , דבק צו הָאָרֶץ איז אונדזער בֶּטֶן. 27 קוּם! אונדז צו עֶזְרָה, אוּן פדה (אויסקויפן) אונדז אויס פוּן וועגן דייַן חֶסֶד