תהלים35

1 פוּן דָוִדן. ריב, ה', מיט מייַנע יָרִיבים, לחם מיט מייַנע לֹחמים. 2 חזק אַ מָגֵן אוּן אַ צַנָּה, אוּן קוּם! ווי מיין עֶזְרָה. 3 אוּן הריק דעם חֲנִית אוּן סגר אַקעגן מייַנע רֹדפים; אמר צו מייַן נפש : דייַן ישוּעָה בין איך. 4 זאָלן בוש אוּן צו נכלם [כלם] ווערן די וואָס בקש מייַן נפש ; זאָלן נסוג [סוג] אַהינטער אוּן זיך חפר די וואָס חשב מיר רָעָה. 5 זאָלן זיי זייַן ווי מֹץ פאַרן רוּחַ, אוּן דער מלאך ה' זאָל זיי דחה. 6 זאָל זייער דֶּרֶךְ זייַן חושך אוּן חלקלקות, אוּן דער מלאך ה' זאָל זיי רדף. 7 וואָרעם פאַר חִנָּם האָבּן זיי מיר טמן זייער שחת פוּן רֶשֶת, וואָס חִנָּם האָבּן זיי חפר פאַר מייַן נפש . 8 זאָל בוא אויף אים שוֹאָה לֹא יֵדָע, אוּן זייַן רֶשֶת וואָס ער האָט טמן זאָל אים לכד; מיט שוֹאָה זאָל ער נפל דערין. 9 אוּן מייַן נפש וועט זיך גיל אין ה', זי וועט שׂושׂ זייַן אין זייַן ישוּעָה. 10 אַלע מייַנע עצמות וועלן אמר: ווער אַזוי ווי דוּ, ה', איז מציל דעם עָנִי פוּן דעם חזק פוּן אים, יאָ, דעם עָנִי אוּן דעם אֶביוֹן פוּן דעם וואָס גזל אים. 11 עֵדֵי חמס קום, וואָס איך ידע נישט שאל זיי מיך. 12 זיי שלם מיר רָעה תחת טובה; שכוֹל איז מייַן נפש . 13 אוּן איך, אַז זיי זייַנען חלה געווען, איז מייַן לבוש געווען שַׂק, איך האָבּ ענה מיט צוֹם מייַן נפש; אוּן מייַן תפילה זאָל עס שוב אין מייַן חֵיק! 14 ווי בּייַ אַ רֵעַ, ווי בּייַ אַ אָח מייַנעם, בין איך הלך, ווי אין אָבֵל נאָך אַ מאַמען, קָדַר שחח בין איך געווען. 15 אָבּער אַז איך צֶלַע, שׂמח זיי זיך, אוּן זיך אסף; עס אסף זיך אַרום מיר נכים [נכה] וואָס איך ידע נישט; זיי קרע אוּן דמם נישט. 16 ווי חנף לעגים בּיי מָעוֹג, חרק זיי אויף מיר זייערע ציין. 17 אֲדֹנָי, ווי לאַנג וועסטו ראה? שוב מייַן נפש פוּן זייערע שוֹא, פוּן די כּפירים [כפיר] מייַן יחידה . 18 איך וועל דיר ידה אין אַ קהל רב, אין עם עָצוּם וועל איך דיך הלל. 19 זאָלן זיך נישט שֶקֶר שׂמח איבּער מיר די וואָס זייַנען מיר פייַנט חִנָם וואָס קרץ מיטן אויג. 20 וואָרעם לֹא שָלום דבר זיי, אוּן קעגן די רגעי אֶרֶץ חשב זיי דברי מרמות. 21 אוּן זיי רחב זייער פֶּה אויף מיר; זיי אמר: אַהאַ! אַהאַ! אונדזער אויג האָט ראה. 22 דוּ האָסט ראה, ה', זאָלסטו נישט חרש; אֲדֹנָי, זאָלסט זיך נישט רחק פוּן מיר. 23 עור דיך אוּן הקיץ צו מייַן מִשְפָּט, צו מייַן ריב, אֱלֹקָי אוּן אֲדֹנָי. 24 שפט מיך לויט דייַן צדק, ה' אֱלֹקָי, אוּן זאָלן זיי זיך נישט שׂמח איבּער מיר. 25 זאָלן זיי נישט אמר אין זייער לֵב: אַהאַ! נַפְשֵנוּ! זאָלן זיי נישט אמר: מיר האָבּן אים בלע! 26 זאָלן בוש אוּן חפר ווערן יחדּו די וואָס שׂמח זיך אויף מייַן רָעָה; זאָלן לבש ווערן מיט בֹשֶת אוּן כְּלִמָּה די וואָס גדל זיך איבּער מיר. 27 זאָלן רנן אוּן זיך שׂמח די וואָס חפץ מייַן צדק; אוּן זאָלן זיי תמיד אמר: גדל זאָל זיין ה', וואָס חפץ דעם שלוֹם פוּן זייַן עֶבֶד . 28 אוּן מייַן לשוֹן וועט הגה דייַן צדק, כּל הַיוֹם דייַן תהלה.