תהלים22

1 פאַר דעם מְנַצֵּחַ; אויף אַיָּלָה פון שַחַר. מזמור פוּן דָוִדן. 2 אֵ-לִי, אֵ-לִי, לָמָּה האָסטו מיך עזב ? רחוֹק פוּן מייַן ישוּעָה זייַנען די דברים פוּן מייַן שְאָגָה. 3 אֱלֹקָי, איך קרא יוֹמָם, אוּן דוּ ענה נישט, אוּן בּייַ לָיְלָה, אוּן נישטא קיין דּוּמִיָּה פאַר מיר. 4 דוּ ביסט דאָך קָדוֹש, וואָס ישב אויף די תְּהִלּוֹת ישׂראל. 5 אויף דיר האָבּן זיך בטח אבוֹתֵינוּ, זיך בטח, אוּן דוּ האָסט זיי פלט. 6 צו דיר האָבּן זיי זעק, אוּן מלט געוואָרן; אויף דיר זיך בטח, אוּן נישט בוש געוואָרן. 7 אָבּער איך בין אַ תוֹלֵעָה אוּן נישט קיין אִיש, אַ חֶרְפַּה פאַר אָדָם, אוּן בּוז פוּן עם . 8 אַלע וואָס ראה מיך הלעיג מיר, זיי הפטיר [פטר] מיט דער ליפ, זיי הניע [נוע] דעם קאָפּ: 9 זאָל ער זיך גלל אויף ה', ער זאָל אים פלט, אים וועט נצל , אויב ער אים חפץ. 10 פאַרוואָר, דוּ האָסט מיך גֹחי [גיח] פוּן בֶּטֶן , מיך בטח אויף מייַן שַד אֵם. 11 אויף דיר בין איך שלך פוּן רֶחֶם אָן, פוּן מייַן בֶּטֶן אֵם אָן ביסט דוּ אֵ-לִי. 12 נישט רחק זיך פוּן מיר, וואָרעם די צָרָה איז קָרוֹבָה, וואָרעם נישטא ווער זאָל עוֹזֵר. 13 סבב האָבּן מיך פָּרִים רַבִּים, אַבִּיר פוּן בשן זייַנען מיך כתּר אַרום. 14 זיי האָבּן פצה זייער פֶּה אויף מיר, ווי אַן אַרְיֵה וואָס טרף אוּן שאג. 15 ווי מַיִם בין איך שפך געוואָרן, אוּן אַלע מייַנע עצמוֹת האָבּן זיך התפרד; מייַן לֵב איז געוואָרן ווי דּוֹנַג, נמס [מסס] אין מייַנע מֵעֶה. 16 יבש ווי אַ חֶרֶשׂ איז מייַן כוח, אוּן מייַן לשוֹן איז דבק צו מייַן מַלְקוֹחַ; אוּן אין דעם עָפָר פוּן מות טוּסטוּ מיך שפת. 17 וואָרעם סבב האָבּן מיך כלבים [כֶּלֶב], אַן עֵדָה פון מְרֵעִים [מֵרַע] האָט מיך הקיף [נקף], כָּאֲרוּ מייַנע ידים אוּן מייַנע רגלים. 18 איך קען ספר אַלע מייַנע עצמות; זיי נבט, זיי ראה אויף מיר. 19 זיי חלק מייַנע בגדים צווישן זיך, אוּן אויף מייַן לבוש נפל זיי גוֹרָל . 20 אָבּער דוּ ה', זאָלסט זיך נישט רחק, מייַן אֱיָלוּת, אַייל מיר צו עֶזְרָה. 21 זייַ נצל פוּן חֶרֶב מייַן נפש , פוּן דער יָד פוּן כֶּלֶב מייַן יָחִיד. 22 ישע מיך פוּן דעם פֶּה אַרְיֵה; אוּן פוּן די קרנוֹת פוּן ראמים [רְאֵם] זאָלסטו מיר ענה. 23 איך וועל ספר דייַן שֵם צו מייַנע אחים, אין קהל וועל איך דיך הלל: 24 איר יִרְאֵי ה', הלל אים, כּל זֶרַע יעקב, כבד אים, אוּן גור פאַר אים, כּל זֶרַע ישׂראל. 25 וואָרעם ער בּוז נישט אוּן שקץ נישט די עֱנוּת פוּן עָנִי, אוּן ער סֵתֶר נישט זייַן פנים פוּן אים, אוּן אַז ער שוּע צו אים, שמע ער צו. 26 פוּן דיר וועט זייַן מייַן תהלה אין קהל רב; איך וועל שלם מייַנע נדרים אַנטקעגן פאַר זיי אז ירא אים. 27 אכל וועלן די עֲנָוִים אוּן שׂבע זייַן, הלל וועלן ה' די וואָס דרש אים; זאָל היה לבבכם אויף אייבּיק! 28 זיי וועלן זכר, אוּן זיך שוב צו ה', כּל אפסֵי אֶרֶץ ; אוּן שחה וועלן זיך פאַר דיר כּל משפחות גּוֹיִם. 29 וואָרעם די מלוכה איז ה'ס, אוּן ער משל איבּער די גּוֹיִם. 30 אכל כּל דָשֵן אֶרֶץ, אוּן זיך שחה, כרע פאַר אים, וועלן אַלע וואָס האָבּן אין עָפָר ירד, אוּן זייער נפש נישט חיה געקענט. 31 זֶרַע וועלן אים עבד , פוּן אֲדֹנָי וועט ספר ווערן דעם דָור. 32 מע וועט בוא אוּן נגד זייַן צדקה , עַם וואָס וועט ילד ווערן אַז ער האָט עס עשׂה.