תהלים144

1 פוּן דָוִדן. ברך ה' מייַן צוּר, וואָס למד מייַנע ידים צו קְרָב, מייַנע אֶצְבַּע צו מלחמה. 2 מייַן חֶסֶד אוּן מייַן מְצוּדָה, מייַן מִשׂגָּב אוּן דער וואָס מיך פלט: מייַן מָגֵן אוּן דער וואָס איך חָסָה מיך אין אים, דער וואָס רדד עַמִּי אוּנטער מיר. 3 ה', וואָס איז אָדָם, אַז דוּ זאָלסט זיך ידע אום אים? אוּן בֶּן-אֱנוֹש, אַז דוּ זאָלסט חשב אויף אים? 4 אָדָם איז דמה צו הֶבֶל, זייַנע טעג זייַנען ווי אַ צֵל וואָס עבר. 5 ה', נטה דייַנע הימלען אוּן זאָלסט ירד, נגע אָן די הָרִים, אוּן זיי זאָלן עָשֵן. 6 ברק אַ ברק, אוּן זאָלסט זיי פוץ, שלח דייַנע חצּים [חץ], אוּן המם זיי. 7 שלח דייַנע ידים פוּן דער מרוֹם, פצה מיך אוּן זייַ מיך נצל פוּן מַיִם רַבּים, פוּן דער יָד פוּן בְּנֵי נֵכָר, 8 וואָס זייער פֶּה דבר שוא, אוּן זייער ימין איז אַ ימין פוּן שֶקֶר. 9 אלוקים, אַ שיר חדש וועל איך דיר שיר, אויף אַ נֵבֶל עָשׂוֹר וועל איך זמר צו דיר, 10 וואָס נתן תְּשוּעָה צו די מלכים, וואָס פצה דוד זייַן עֶבֶד פוּן דער חֶרֶב רָעָה. 11 פצה מיך אוּן זייַ מיך נצל פוּן דער יָד פוּן בְּנֵי נֵכָר, וואָס זייער פֶּה דבר שוא, אוּן זייער ימין איז אַ ימין פוּן שֶקֶר. 12 אוּנדזערע בָּנִים זייַנען ווי נטעים [נטע] מגוּדלים אין זייער נְעוּרִים; אוּנדזערע בָּנוֹת ווי זָוִית מחוּטבות [חטב] לויט דעם תַּבְנִית פוּן אַ הֵיכַל; 13 אוּנדזערע מָזוּ מלא, מְפִיקִים [פוק] אַלע זן; אוּנדזערע צֹאן אין טויזנטן, אין צענטויזנטן, אויף אוּנדזערע חוץ; 14 אוּנדזערע אַלּוּף סבל; קיין פֶּרֶץ, אוּן קיין יוֹצֵאת, אוּן קיין צְוָחָה אין אוּנדזערע רחוֹב. 15 אַשְרֵי צו הָעָם וואָס בּייַ אים איז אַזוי, אַשְרֵי צו הָעָם וואָס ה' איז אלוקיו.