תהלים143

1 מזמור פוּן דָוִדן. ה', שמע מייַן תפילה, אזן מייַנע תַּחֲנוּן, אין דייַן אמונה ענה מיר, אין דייַן צדקה. 2 אוּן זאָלסט נישט גיין אין משפּט מיט דייַן עֶבֶד, וואָרעם קיין חָי קען נישט צדק זייַן פאַר דיר. 3 וואָרעם דער פייַנט האָט רדף מייַן נפש , ער האָט דכא צו הָאָרֶץ מייַן חַיָּה, ער האָט מיך ישב אין מַחְשָךְ, ווי מתים פוּן עוֹלָם. 4 אוּן מייַן רוּחַ התעטף [עטף] אין מיר, מייַן לֵב ווערט שמם אין מיר. 5 איך האָבּ זיך זכר די ימים מִקֶּדֶם, איך האָבּ הגה אָן אַלע דייַן פֹעַל; אָן דעם מַעֲשֵׂה פוּן דייַנע ידים איך שׂיח. 6 איך האָבּ פרשׂ מייַנע ידים צו דיר, מייַן נפש ווי אַן אֶרֶץ עיפה [עָיֵף] צו דיר. סֶלָה. 7 ענה מיר מהר, ה', מייַן רוּחַ כלה; זאָלסט נישט סתר דייַן פנים פוּן מיר, אַזיסט וועל איך משל זייַן צו די וואס ירד אין בּוֹר. 8 לאָז מיך שמע אין בֹקֶר דייַן חֶסֶד, וואָרעם אויף דיר האָבּ איך מיך בּטח. לאָז מיך ידע דעם דֶּרֶךְ וואָס איך זאָל הלך, וואָרעם צו דיר האָבּ איך נשׂא מייַן נפש . 9 זייַ מיך נצל , ה', פוּן מייַנע פייַנט; בּייַ דיר האָבּ איך מיך כסה. 10 לערן מיך צו עשׂה דייַן רָצוֹן, וואָרעם דוּ ביסט אֱלֹקָי; דייַן רוּחַ טוֹבָה זאָל מיך הנחה [נחה] אויף אֶרֶץ מִישוֹר. 11 פוּן דייַן שֵם וועגן, ה', זאָלסטו מיך חיה, אין דייַן צדקה זאָלסטו יצא פוּן צרה מייַן נפש . 12 אוּן אין דייַן חֶסֶד זאָלסטו הצמית [צמת] מייַנע פייַנט, אוּן אבד אַלע וואָס צרר מייַן נפש , וואָרעם איך בין דייַן עֶבֶד.