תהלים141

1 מזמור פוּן דָוִדן. ה', איך קרא דיך, חוש צו מיר, אזן מייַן קוֹל, אַז איך קרא צו דיר. 2 זאָל כון מייַן תפילה ווי קְטֹרֶת פאַר דיר, די מַשְׂאֵת פוּן מייַנע כף ווי דער מִנְחָה פוּן עֶרֶב. 3 שית, ה', אַ שָמְרָה אויף מייַן פֶּה, נצר! אויף דער דָּל פוּן מייַנע ליפן. 4 זאָלסט נישט נטה מייַן לֵב צו רע זאַך, צו התעולל עללות פון רשע, מיט אישים פֹּעֲלֵי אָוֶן; אוּן לאָמיך נישט לחם פוּן זייערע מנעמים. 5 זאָל מיך הלם דער צדיק אויס חֶסֶד, אוּן מיך יכח; מייַן קאָפּ וועט נישט הֵנִיא דאָס טייַערע שֶמֶן, וואָרעם עוֹד איז מייַן תפילה אַקעגן זייערע רעוֹת. 6 זאָלן נשמט ווערן אָן אַ סלע זייערע שֹׁפטים; אוּן מע זאָל שמע מייַנע אֵמֶר אַז זיי זייַנען נעם. 7 אַזוי ווי ווען מע פלח אוּן בקע הָאָרֶץ, זייַנען נפזר [פזר] עֲצָמֵינוּ בּייַם פֶּה פוּן שְאוֹל. 8 וואָרעם אויף דיר, ה' אֲדֹנָי, זייַנען מייַנע אויגן; אין דיר חסה איך מיך, זאָלסט נישט ערה מייַן נפש . 9 זייַן שומר איבּער מיך פוּן דער פַח וואָס זיי האָבּן מיר יקש, אוּן פוּן די מוֹקֵש פוּן די פֹּעֲלֵי אָוֶן. 10 זאָלן נפל אין זייערע מִכמָר די רשָעים, בעת איך אַליין וועל עבר.