תהלים119

1 אַשְרֵי צו די וואָס זייער דֶּרֶךְ איז תמּים, וואָס הלך אין דער תורה פוּן ה'. 2 אַשְרֵי צו די וואָס זייַן נצר איבּער זייַנע עֵדָה, וואָס דרש אים מיטן כּל לֵב, 3 אוּן זיי פעל נישט קיין עַוְלָה, זיי הלך אין זייַנע דרכים. 4 האָסט צוה דייַנע פִּקּוּד, זיי שמר מאֹד. 5 אַחֲלַי זאָלן כון זייַן מייַנע דרכים, לִשמֹר דייַנע חֻקּים. 6 דעמאָלט וועל איך זיך נישט בוש. ווען איך נבט אויף אַלע דייַנע מצוה. 7 איך וועל דיך ידה מיט יֹשֶׁר לֵב, ווען איך לערן דייַנע משפטים פון צדק. 8 דייַנע חֻקִים וועל איך זייַן שומר איבּער; זאָלסט מיך נישט עזב עַד מְאֹד. 9 מיט וואָס קען אַ נַעַר זכּה זייַן דֶּרֶךְ? זייַן שמר לויט דייַן דבר! 10 מיט מייַן כּל לֵב האָבּ איך דיך דרש; לאָז מיך נישט השגה [שגה] פוּן דייַנע מצוה. 11 אין מייַן לֵב האָבּ איך צפן דייַן אִמְרָה, כדי איך זאָל נישט חטא צו דיר. 12 ברך בּיסטוּ, ה'; לערן מיך דייַנע חֻקִּים. 13 מיט מייַנע ליפן האָבּ איך ספר כּל משפטים פוּן דייַן פֶּה. 14 אין דעם דֶּרֶךְ פוּן דייַנע עֵדָה האָבּ איך מיך שׂושׂ ווי מיט כּל הוֹן. 15 איך שׂיח אָן דייַנע פִּקֻדים, אוּן איך נבט אויף דייַנע ארח. 16 מיט דייַנע חֻקּוֹת שעע איך מיך, איך שכח נישט דייַן דבר. 17 גמל דייַן עֶבֶד, איך זאָל חיה, אוּן איך וועל זייַן שומר איבּער דייַן דבר. 18 גלה מייַנע אויגן, איך זאָל נבט די נפלאות פוּן דייַן תורה. 19 אַ גֵר בין איך אויף הָאָרֶץ; נישט סתר פוּן מיר דייַנע מצוה. 20 גרס איז מייַן נפש פוּן תַּאֲבה נאָך דייַנע משפטים אין כּל עֵת. 21 גער אויף די אֲרוּרים זֵדִים, וואָס שגה אַוועק פוּן דייַנע מצוה. 22 גלל פוּן מיר חֶרְפָּה אוּן בּוּז, וואָרעם דייַנע עֵדָה האָבּ איך נצר. 23 הגם שָרִים ישב אוּן דבר קעגן מיר, שׂיח דייַן עֶבֶד אָן דייַנע חֻקִּים, 24 יאָ, דייַנע עדה זייַנען מייַן שעשעים, די אנשי עצה מייַנע. 25 דבק צום עָפָר איז מייַן נפש ; חיה מיך לויט דייַן דבר. 26 איך האָבּ ספר מייַנע דרכים, אוּן דוּ האָסט מיר ענה. לערן מיך דייַנע חֻקִּים. 27 דעם דֶּרֶךְ פוּן דייַנע פִקוּדים מאַך מיך פאַרשטיין [בין], אוּן איך וועל שׂיח פוּן דייַנע נפלאוֹת. 28 מייַן נפש דלף פוּן תּוּגָה; קום מיך לויט דייַן דבר. 29 דעם דֶּרֶךְ פוּן שֶקֶר סור פוּן מיר, אוּן מיט דייַן תורה חנן מיך. 30 דעם דֶּרֶךְ פוּן אֱמוּנָה האָבּ איך בחר, דייַנע משפטים האָבּ איך שוה. 31 איך דבק אָן דייַנע עדות; ה', זאָלסט מיך נישט בוש. 32 אין דעם דֶּרֶךְ פוּן דייַנע מצוה איך רוץ, וואָרעם דוּ רחב מייַן לֵב. 33 לערן מיך, ה', דעם דֶּרֶךְ פוּן דייַנע חֻקִּים, אוּן איך וועל אים זייַן נצר איבּער בּיז עֵקֶב. 34 מאַך מיך פאַרשטיין [בין], כדי איך זאָל זייַן נצר איבּער דייַן תורה, אוּן זי שמר מיטן כּל לֵב. 35 דרך מיך אין דעם נָתִיב פוּן דייַנע מצוה, וואָרעם נאָך אים האָבּ איך חפץ. 36 נטה מייַן לֵב צו דייַנע עֵדָה, אוּן נישט צו בֶּצַע. 37 עבר מייַנע אויגן פוּן ראה אויף שוא; אין דייַנע דֶרֶך מאַך מיך חיה. 38 זייַ מקיים צו דייַן עֶבֶד דייַן אִמְרָה וואָס צו דייַנע יִרְאָה. 39 עבר מייַן חרפה וואָס איך יגר, וואָרעם דייַנע משפטים זייַנען טוֹב. 40 הנה, איך האָבּ תאב נאָך דייַנע פִּקוּד; אין דייַן צדקה מאַך מיך חיה. 41 אוּן זאָלן בוא דייַנע חסדים אויף מיר, ה', דייַן תשוּעה לויט דייַן אִמְרָה, 42 אַז איך זאָל ענה מייַן חֹרף אַ דבר; וואָרעם איך האָבּ מיך בּטח אויף דייַן דבר. 43 אוּן זאָלסט נישט נצל פוּן מייַן פֶּה דאָס דבר פוּן אמת, וואָרעם אויף דייַנע משפטים האָבּ איך יחל. 44 אוּן איך וועל תמיד זייַן שומר איבּער דייַן תורה, לְעוֹלָם וָעֶד. 45 אוּן לאָמיך הלך אין רחבה וואָרעם דייַנע פִּקּוּד האָבּ איך דרש. 46 אוּן איך וועל דבר פוּן דייַנע עֵדָה פאַר מלכים, אוּן איך וועל מיך נישט בוש. 47 אוּן איך וועל מיך השתעשע [שעע] מיט דייַנע מצוה וואָס איך האָבּ אהב. 48 אוּן איך וועל נשׂא מייַנע כף צו דייַנע מצוה וואָס איך האָבּ אהב, אוּן איך וועל שׂיח אָן דייַנע חֻקִּים. 49 זכר דאָס דבר צו דייַן עֶבֶד, לויט דוּ האָסט מיך געמאכט יחל. 50 דאָס איז מייַן נחם אין מייַן עֳנִי, וואָס דייַן אִמְרָה מאַך מיך חיה. 51 די זדים האָבּן הליץ [ליץ] מיר עַד מְאֹד, פוּן דייַן תורה האָבּ איך זיך נישט נטה. 52 איך האָבּ זכר, ה', דייַנע משפטים מֵעוֹלָם, אוּן איך האָבּ מיך נחם. 53 זלרפה האָט מיך אחז, פוּן וועגן די רשָעים וואָס עזב דייַן תורה. 54 זְמִרוֹת זייַנען מיר געווען דייַנע חֻקִּים אין בּית פוּן מייַן מְגוּרִים. 55 איך האָבּ זכר בּייַ לָיְלָה דייַן שֵם, ה', אוּן איך בין שוֹמר איבּער דייַן תורה. 56 דאָס האָבּ איך געהאט: וואָס איך האָבּ נצר דייַנע פִּקוּד. 57 מייַן חלק, ה', האָבּ איך אמר, איז לִשמֹר דייַנע דברים. 58 איך האָבּ חלה בּייַ דיר מיטן כּל לֵב: חנן מיך לויט דייַן אִמְרָה. 59 איך האָבּ חשב מייַנע דרכים, אוּן שוב מייַנע רגלים צו דייַנע עֵדָה. 60 איך האָבּ זיך חוש אוּן נישט התמהמה [מהה] לִשמֹר דייַנע מצוה. 61 די חֶבֶל פוּן די רשָעים האָבּן מיך עוד, דייַן תורה האָבּ איך נישט שכח. 62 האַלבּע נאכט קום איך אויף דיר צו ידה פאַר דייַנע מִשְפְּטֵי צֶדֶק. 63 אַ חָבֵר בין איך צו אַלע וואָס ירא דיך, אוּן צו די וואָס זייַן שומר איבּער דייַנע פִּקּוּדים. 64 דייַן חֶסֶד, ה', איז מלא הָאָרֶץ; לערן מיך דייַנע חֻקִּים. 65 האָסט עשׂה טוֹב מיט דייַן עֶבֶד, ה', לויט דייַן דבר. 66 טוב טַעַם אוּן דעת לערן מיך, וואָרעם איך אמן אין דייַנע מצוה. 67 איידער איך האָבּ ענה פלעג איך שגג, אָבּער אַצונד איך זייַן שומר איבּער דייַן אִמְרָה. 68 טוֹב בּיסטוּ אוּן יטב; לערן מיך דייַנע חֻקִּים. 69 די זדים [זֵד] האָבּן טפל אויף מיר שֶקֶר; איך זייַן נצר איבּער מיטן כּל לֵב דייַנע פִקוּד. 70 טפש ווי חֵלֶב איז זייער לֵב; איך האָבּ מיך שִעֲשַע מיט דייַן תורה. 71 טוב איז צו מיר וואָס איך בין ענה געוואָרן, כדי איך זאָל למד דייַנע חֻקִּים. 72 מיר איז בעסער די תורה פוּן דייַן פֶּה איידער טויזנטן זָהָב אוּן כֶּסֶף. 73 דייַנע ידים האָבּן מיך עשׂה אוּן מיך כון; מאַך מיך פאַרשטיין [בין], כדי איך זאָל למד דייַנע מצוה. 74 די וואס ירא דיך וועלן מיך ראה אוּן זיך שׂמח, וואָרעם אויף דייַן דבר האָבּ איך יחל. 75 איך ידע ה', אַז צֶדֶק זייַנען דייַנע משפטים, אוּן אויס אמונה האָסטו מיך ענה . 76 זאָל זייַן, נָא, דייַן חֶסֶד מיך צו נחם, אַזוי ווי דייַן אִמְרָה צו דייַן עֶבֶד. 77 זאָל בוא אויף מיר דייַן רחמים, כדי איך זאָל חיה, וואָרעם דייַן תורה איז מייַן שַעֲשֻעִים. 78 זאָלן בוש ווערן די זדים [זֵד], ווייַל זיי האָבּן מיך עוּת שֶקֶר; איך וועל שׂיח אָן דייַנע פִּקּוּד. 79 זאָלן זיך שוב צו מיר די וואָס ירא דיך, אוּן די וואָס ידע דייַנע עֵדָה. 80 זאָל מייַן לֵב זייַן תָמִים אין דייַנע חֻקִּים, כדי איך זאָל נישט בוש ווערן. 81 מייַן נפש כלה נאָך דייַן תשוּעה, אויף דייַן דבר טוּ איך יחל. 82 מייַנע אויגן כלה נאָך דייַן אִמְרָה, אַזוי צו אמר: ווען וועסטו מיך נחם? 83 הגם איך בין געוואָרן ווי אַ נֹאד אין קִיטוֹר, האָבּ איך דייַנע חֻקִּים נישט שכח. 84 כַּמָּה זייַנען די יְמֵי עַבְדֶּךָ? ווען וועסטו משפּט עשׂה אויף מייַנע רֹדפים? 85 די זדים [זֵד] האָבּן מיר כרה
שִיחָה, וואָס איז נישט לויט דייַן תורה. 86 אַלע דייַנע מצוה זייַנען אֱמוּנָה; שֶקֶר האָבּן זיי מיך רדף; עזר מיך. 87 זיי האָבּן מיך מעט כלה אויף הָאָרֶץ, אָבּער איך האָבּ נישט עזב דייַנע פִּקּוּד. 88 חיה מיך לויט דייַן חֶסֶד, אוּן איך וועל זייַן שומר איבּער דעם עֵדָה פוּן דייַן פֶּה. 89 לְעוֹלָם, ה', נצב דייַן דבר אין שָמַיִם. 90 אויף דָור-דורות איז דייַן אמונה; האָסט כון אֶרֶץ, אוּן זי עמד. 91 לויט דייַנע משפטים עמד זיי הַיּוֹם, וואָרעם אַלע זאכן זייַנען דייַנע עבדים. 92 ווען נישט דייַן תורה איז מייַן שעשעים, וואָלט איך אבד אין מייַן עָנִי. 93 איך וועל לעולם נישט שכח דייַנע פִּקּוּד, וואָרעם מיט זיי האָסטו מיך חיה. 94 דייַנער בין איך, ישע מיך, וואָרעם דייַנע פִּקּוּד האָבּ איך דרש. 95 די רשָעים האָבּן קוה אויף מיר, מיך צו אבד; איך הגה מיך אין דייַנע עֵדָה. 96 כּל תִּכְלָה האָבּ איך ראה קֵץ; דייַנע מצוה זייַנען רחבה מאֹד. 97 ווי אהב איך האָבּ דייַן תורה! כּל הַיוֹם איז זי מייַן שִׂיחָה. 98 חכם פוּן מייַנע פייַנט מאַכן מיך דייַנע מצוה, וואָרעם זיי זייַנען לעולם בּייַ מיר. 99 פוּן אַלע מייַנע מלמדים בין איך שׂכל, וואָרעם דייַנע עֵדָה זייַנען מייַן שִׂיחָה. 100 מער פוּן זקנים פאַרשטיי איך, ווייַל דייַנע פִּקּוּד האָבּ איך נצר. 101 פוּן כּל אֹרַח רַע כלא איך מייַנע רגלים , כדי איך זאָל זייַן שומר איבּער דייַן דבר. 102 פוּן דייַנע משפטים האָבּ איך נישט סור, וואָרעם דוּ האָסט מיך הורה [ירה]. 103 ווי מלץ זייַנען דייַנע אִמְרָה צו מייַן חֵךְ, מער פוּן דבש פאַר מייַן פֶּה! 104 פוּן דייַנע פִּקוּד ווער איך פארשטאנדיק [בִּינָה], דעריבּער האָבּ איך פייַנט כּל אֹרַח שֶקֶר. 105 אַ נֵר פאַר מייַן רגל איז דייַן דבר, אוּן אַן אוֹר פאַר מייַן נְתִיבָה. 106 איך האָבּ שבע אוּן האָבּ מקיים געווען, לִשמֹר דייַנע משפטים צדק. 107 איך בין ענה בּיז מְאֹד, ה', חיה מיך לויט דייַן דבר. 108 די נְדָבָה פוּן מייַן פֶּה רצה, נָא, ה', אוּן דייַנע משפטים לערן מיך. 109 מייַן נפש איז תמיד אין מייַן כף, אָבּער דייַן תורה האָבּ איך נישט שכח. 110 די רשָעים האָבּן מיר אַ פַּח נתן, אָבּער פוּן דייַנע פּקוּד האָבּ איך נישט תָּעָה . 111 איך האָבּ נחל דייַנע עֵדָה לְעוֹלָם, וואָרעם זיי זייַנען די שׂשׂוֹן פוּן מייַן לֵב. 112 איך האָבּ נטה מייַן לֵב צו עשׂה דייַנע חֻקִּים לְעוֹלָם בּיז עֵקֶב. 113 סֵעֲפִים [סֵעֵף] האָבּ איך פייַנט, אָבּער דייַן תורה האָבּ איך אהב. 114 מייַן סֵתֶר אוּן מייַן מָגֵן בּיסטוּ, אויף דייַן דבר איך יחל. 115 סור אייַך פוּן מיר, איר מרעים [מֵרַע], כדי איך זאָל זייַן נצר איבּער די מצות [מצוה] פוּן אֱלֹקָי. 116 סמך מיך לויט דייַן אִמְרָה, כדי איך זאָל חיה, אוּן לאָז מיך נישט בוש ווערן אין מייַן שֵׂבֶר. 117 סעד מיך, אוּן לאָמיך נוֹשַע [ישע] ווערן, אוּן איך וועל מיך תמיד שָעָה מיט דייַנע חֻקִּים. 118 דו סלה אַלע וואָס שגה פוּן דייַנע חֻקִּים, וואָרעם שֶקֶר איז זייער תרמית. 119 ווי סיג דו שבת כּל רשָעים אֶרֶץ, דעריבּער האָבּ איך אהב דייַנע עדה. 120 מייַן בשׂר סמר פוּן פחד פאַר דיר, אוּן פאַר דייַנע משפטים האָבּ איך ירא. 121 איך האָבּ עשׂה מִשְפָּט אוּן צֶדֶק; זאָלסט מיך נישט נוח צו מייַנע דריקער. 122 ערב זיך פאַר דייַן עֶבֶד צום גוטן, אַז מיך זאָלן נישט עשק די זֵדִים [זֵד]. 123 מייַנע אויגן כלה נאָך דייַן יְשוּעה, אוּן נאָך דעם אמרה פוּן דייַן צדק. 124 עשׂה מיט דייַן עֶבֶד לויט דייַן חֶסֶד, אוּן דייַנע חֻקִּים לערן מיך. 125 דייַן עֶבֶד בין איך; מאַך מיך פארשטיין [בין], כדי איך זאָל ידע דייַנע עדה. 126 עס איז עֵת פאַר ה' צו עשׂה; זיי האָבּן הֵפֵר [פרר] דייַן תורה. 127 דעריבער, איך האָבּ אהב דייַנע מצוה, מער פוּן זָהָב אוּן פוּן פז. 128 דעריבּער כל ישר איך כל פִּקוּד; כּל אֹרַח פוּן שֶקֶר האָבּ איך פייַנט. 129 פלאוֹת זייַנען דייַנע עדות, דעריבּער זייַן נצר איבּער זיי מייַן נפש . 130 די פתח פוּן דייַנע דברים הֵאִיר [אור], זי מאַכט בִּינָה דעם פֵּתִי. 131 איך האָבּ פער מייַן פֶּה אוּן שָאַף, וואָרעם נאָך דייַנע מצוה האָבּ איך יאב. 132 פנה זיך צו מיר, אוּן חנן מיך, ווי עס איז משפּט צו די וואָס האָבּן אהב דייַן שֵם. 133 כון מייַנע פעם מיט דייַן אמרה, אוּן לאָז נישט שלט איבּער מיר קיין אָוֶן. 134 פדה מיך פוּן דער דריקוּנג פוּן אָדָם, כדי איך זאָל זייַן שומר איבּער דייַנע פִּקוּד. 135 אור דייַן פנים אויף דייַן עֶבֶד, אוּן לערן מיך דייַנע חֻקִּים. 136 פֶּלֶג מַיִם האָבּן ירד מייַנע אויגן, איבּער די וואָס האָבּן נישט שוֹמר איבּער דייַן תורה. 137 צדיק בּיסטוּ, ה', אוּן יָשָר זייַנען דייַנע משפטים. 138 האָסט צוה מיט צֶדֶק דייַנע עֵדָה, אוּן מיט אֱמוּנָה בּיז מְאֹד. 139 מיך האָט צמת מייַן קִנְאָה ווייַל מייַנע פייַנט האָבּן שכח דייַנע דברים. 140 צרף איז דייַן אמרה בּיז מאֹד, אוּן דייַן עֶבֶד האָט עס אהב . 141 צָעִיר בין איך אוּן בזה , דייַנע פִּקוּד האָבּ איך נישט שכח. 142 דייַן צדקה איז צֶדֶק לעולם, אוּן דייַן תורה איז אמת. 143 צַר אוּן מָצוֹק האָבּן מיך מצא; דייַנע מצות [מצוה] זייַנען מייַנע שַעֲשֻעִים. 144 צֶדֶק זייַנען דייַנע עֵדוֹת [עֵדָה] לְעוֹלָם; מאַך מיך פאַרשטיין [בין], כדי איך זאָל חיה. 145 איך האָבּ קרא מיטן כּל לֵב; ענה מיר, ה'; דייַנע חֻקִּים וועל איך נצר. 146 איך קרא דיך, ישע מיך, אוּן איך וועל זייַן שומר איבּער דייַנע עֵדָה. 147 איך האָבּ מיך קדם פאר נֶשֶף אוּן שוע; אויף דייַן דבר האָבּ איך יחל. 148 מייַנע אויגן זייַנען קדם די אשמוּרָה, צו שׂיח אָן דייַן אמרה. 149 שמע צו מייַן קוֹל לויט דייַן חֶסֶד, ה', מאַך מיך חיה אַזוי ווי דייַן משפּט. 150 עס קרב די וואָס רדף זיך נאָך זִמָּה; פוּן דייַן תורה זייַנען זיי רחק. 151 דוּ ביסט קָרוֹב, ה', אוּן אַלע דייַנע מצות זייַנען אמת. 152 פוּן קֶדֶם אָן האָבּ איך ידע פוּן דייַנע עֵדָה, אַז דוּ האָסט זיי לְעוֹלָם יסד. 153 ראה מייַן עֳנִי, אוּן חלץ מיך, וואָרעם דייַן תורה האָבּ איך נישט שכח. 154 ריב מייַן ריב, אוּן גאל מיך, לויט דייַן אמרה מאַך מיך חיה. 155 רחק איז פוּן רשָעים ישוּעָה, ווייַל דייַנע חֻקִּים דרש זיי נישט. 156 דייַן רחמים איז רבּים, ה'; מאַך מיך חיה אַזוי ווי דייַן משפּטים. 157 רבּים זייַנען מייַנע רֹדפים אוּן מייַנע צרים פוּן דייַנע עֵדָה האָבּ איך זיך נישט נטה. 158 איך האָבּ ראה די בֹּגְדִים אוּן התקוטט [קוט] זיך מיט זיי, וואָס זיי האָבּן דייַן אמרה נישט שוֹמר. 159 ראה אַז דייַנע פִּקּוּד האָבּ איך אהב; ה', מאַך מיך חיה לויט דייַן חֶסֶד. 160 דער רֹאש פוּן דייַן דבר איז אמת, אוּן לְעוֹלָם איז כּל משפט פון דייַן צֶדֶק. 161 שׂרים האָבּן מיך רדף חִנָּם, אָבּער פאַר דייַנע דברים האָט פחד מייַן לֵב. 162 איך שׂושׂ זיך איבּער דייַן אמרה, ווי איינער וואָס מצא שלל רב. 163 שֶקֶר האָבּ איך שׂנא אוּן תעב, דייַן תורה האָבּ איך אהב. 164 7 מאָל אַ טאָג הלל איך דיך פאַר דייַנע משפטים פון צדק. 165 שלוֹם רָב איז פאַר די אֹהֵב פוּן דייַן תורה, אוּן נישטא פאַר זיי קיין מִכְשוֹל. 166 איך האָבּ שׂבּר אויף דייַן ישוּעָה, ה', אוּן דייַנע מצות האָבּ איך עשׂה . 167 מייַן נפש האָט שוֹמר דייַנע עֵדָה, אוּן איך האָבּ זיי אהב מְאֹד. 168 איך האָבּ שוֹמר דייַנע פִּקּוּד אוּן דייַנע עֵדָה, וואָרעם אַלע מייַנע דרכים זייַנען פאַר דיר. 169 זאָל קרב מייַן רִנָּה פאַר דיר, ה'; מאַך מיך פאַרשטיין [בין], לויט דייַן דבר. 170 זאָל בוא מייַן תְּחִנָּה פאַר דיר; זייַ מיך נצל לויט דייַן אמרה. 171 מייַנע ליפן וועלן הבּיע [נבע] מיט תְּהִלָּה, אַז דוּ וועסט מיך למד דייַנע חֻקִּים. 172 מייַן לשוֹן וועט ענה דייַן אמרה, וואָרעם אַלע דייַנע מצות זייַנען צֶדֶק. 173 זאָל דייַן יָד זייַן מיר צו עזר, וואָרעם דייַנע פִּקּוּדִים האָבּ איך בחר. 174 איך האָבּ תאב נאָך דייַן ישוּעָה, ה', אוּן דייַן תורה איז מייַן שַעֲשֻעִים. 175 זאָל חיה מייַן נפש , אוּן דיך הלל, אוּן זאָלן דייַנע משפטים מיך עזר. 176 איך האָבּ תעה ווי אַ שֶׂה אֹבֵד; בקש דייַן עֶבֶד, וואָרעם דייַנע מצות האָבּ איך נישט שכח.