תהלים102

1 תפילה פון עָנִי ווען ער עטף זיך, אוּן ער שפך פאַר ה' זייַן שִׂיחַ. 2 ה', שמע צו מייַן תפילה, אוּן מייַן שַוְעָה זאָל בוא צו דיר. 3 זאָלסט נישט סתר דייַן פנים פוּן מיר, אין יוֹם צַר פון מיר, נטה דייַן אֹזֶן צו מיר; אין יוֹם וואָס איך קרא, ענה מיר מהר. 4 וואָרעם אַזוי ווי עָשָן כלה מייַנע טעג, אוּן מייַנע עצמות זייַנען ווי אַ מוֹקֵד נחר [חרר]. 5 נכה ווי עֵשֶׂב אוּן יבש איז מייַן לֵב, וואָרעם איך שכח צו אכל מייַן לֶחֶם. 6 פוּן וועגן די קול פוּן מייַן אֲנָחָה איז מייַן עצם דבק צו מייַן בּשׂר . 7 איך בין דמה צו אַ קָאַת פוּן מדבר, איך בין געוואָרן ווי אַ כוֹס פוּן די חוּרבות. 8 איך בין שקד אוּן בין געוואָרן ווי אַ צִפּוֹר בּוֹדֵד אויף אַ גָּג. 9 כּל הַיוֹם חרף מיך מייַנע פייַנט, די וואָס הלל קעגן מיר, שבע זיך מיט מיר. 10 וואָרעם אֵפֶר האָבּ איך אַזוי ווי לֶחֶם אכל, אוּן מייַנע שִקּוּי האָבּ איך מיט בְּכִי מסך. 11 פוּן וועגן דייַן זעם אוּן דייַן קצף; וואָרעם האָסט מיך נשׂא אוּן מיך שלך. 12 מייַנע טעג זייַנען ווי אַ צֵל וואָס נטה זיך, אוּן אַזוי ווי עֵשׂב יבש איך. 13 אָבּער דוּ ה' ישב לְעוֹלָם, אוּן דייַן זֵכֶר איז אויף דָור-דורות. 14 דוּ וועסט קום אוּן זיך רחם אויף צִיון, וואָרעם עס איז עֵת זי צו חנן, וואָרעם בָא מוֹעֵד. 15 וואָרעם דייַנע עבדים רצה אירע אֲבָנים, אוּן איר עָפָר האָבּן זיי חנן. 16 אוּן די גּוֹיִם וועלן ירא דעם שֵם פוּן ה', אוּן כּל מלכי הָאָרֶץ דייַן כּבוֹד, 17 ווען ה' האָט בנה צִיון, זיך באַוויזן אין זייַן כּבוֹד; 18 זיך פנה צו תפילה פוּן דעם עַרְעָר, אוּן נישט בזה זייער תפילה. 19 דאָס וועט כתב ווערן פאַרן דוֹר אַחֲרוֹן, אוּן עַם וואָס וועט נברא [ברא] ווערן, וועט הלל יָ-הּ. 20 וואָרעם ער האָט שקף פוּן זייַן מרוֹם קדש; ה' האָט פוּן שָמַיִם נבט אויף אֶרֶץ, 21 צו שמע דאָס אֲנָקָה פוּן אָסִיר, פרייַ צו מאַכן די בְּנֵי תְמוּתָה . 22 כדי מע זאָל ספר אין צִיון שֵם ה', אוּן זייַן תהלה אין ירושלים, 23 ווען די עמים קבץ זיך יחדו, אוּן די ממלכוֹת צו עבד ה'. 24 ער האָט ענה אין דֶּרֶךְ מייַן כוח, ער האָט קצר מייַנע טעג. 25 איך אמר: אֵ-לִי, זאָלסט מיך נישט עלה אין חצי פוּן מייַנע טעג, דוּ וואָס אויף דָור-דורות זייַנען דייַנע שנוֹת. 26 פון אָנהייב האָסטו הָאָרֶץ יסד, אוּן דאָס מַעֲשֵׂה פוּן דייַנע ידים זייַנען די הימלען. 27 זיי וועלן אבד, אוּן דוּ וועסט עמד, יאָ, זיי אַלע וועלן ווי אַ בֶּגֶד בלה, ווי אַ לבוש וועסטו זיי חלף, אוּן זיי וועלן חלף; 28 אָבּער דוּ ביסט דער אייגענער, אוּן דייַנע שנות וועלן זיך נישט תמם. 29 בְּנֵי-עֲבָדֶיךָ וועלן שכן, אוּן זייער זֶרַע וועט כון פאַר דיר.