תהלים10

1 לָמָּה, ה', עמד פוּן דער רָחוֹק, עלם זיך אין צייַטן פוּן צָרָה? 2 אין גאווה פוּן רשע דלק מען דעם עני וואָס תפשׂ ווערן אין די מְזִמָּה וואָס זיי האָבּן חשב! 3 וואָרעם דער רשע הלל אין דער תאווה פוּן זייַן נפש , אוּן דער גייציקער [בֹצֵעַ] ער ברך און ער נִאֵץ ה'. 4 דער רשע אמר אין דעם גְֹּבַה פוּן זייַן אַף: מיט גאָרנישט וועט ער דרש ; אֵין אלוקים אין כָּל מִזְמָּה. 5 זייַנע דרכים חול אין כל עֵת; מרוֹם איבּער אים זייַנען דייַנע משפטים; אַלע זייַנע פייַנט ער הפיח [פוח] בּייַ זיי. 6 ער אמר אין זייַן לֵב: מיט גאָרנישט וועט איך נמוט [מוט] ווער; אויף דָור-דורות נישט זייַן אין קיין רַע. 7 מיט אָלָה איז מלא זייַן פֶּה, אוּן מיט מִרְמָה אוּן תֹּך, אונטער זייַן לשוֹן איז עָמָל אוּן אָוֶן. 8 ער ישב אין מַאֲרָב פוּן די חָצֵר, אין מִסְתָּרִים [מִסְתָּר] הרגעט ער דעם נָקִי; זייַנע אויגן צָפַן אויפן חֵלְכָה. 9 ער אָרַב אין מִסְתָּר ווי אַן אַרְיֵה אין זייַן סֻכָּה, ער אָרַב צו חטף דעם עָנִי; ער חטף דעם עָנִי, אַז ער מָשַךְ אים אין זייַן רֶשֶת. 10 ער דָּכָה זיך, ער שחח זיך, בּיז די חֵלְכָּאים נפל אין זייַנע עָצוּם. 11 ער אמר אין זייַן לֵב: שכח האָט אֵ-ל; ער האָט סֵתֶר זייַן פנים, ער וועט לָנֶצַח נישט ראה. 12 קוּם! ה', אֵ-ל, נשׂא דייַן יָד, זאָלסט נישט שכח די ענוים. 13 פאַרוואָס נאץ דער רשע אלוקים, אמר אין זייַן לֵב: דוּ דרש נישט? 14 דוּ האָסט ראה; דוּ נבט עָמָל אוּן כַעַס, כדי זיי צו נתן מיט דייַן יָד. אויף דיר עזב זיך דער חלכה, צו דעם יָתוֹם ביסט דוּ געווען אַן עוֹזֵר. 15 שבר דעם זרוֹעַ פוּן דעם רשע, אוּן בּייַם רָע זאָלסטו דרש זייַן רשע בּיז וועסט מער נישט מצא. 16 ה' איז מֶלֶך עוֹלָם ועד, די גּוֹיִם אבד פוּן זייַן אֶרֶץ. 17 דאָס תַּאֲוָּה פוּן די עֲנָוִים האָסטו ה' שמע ; כון זייער לֵב, הקשיב [קשב] דייַן אֹזֶן; 18 צו שפט דעם יתום אוּן דעם דַּךְ; אַז קיין אֱנוֹש פוּן הָאָרֶץ זאָל מער נישט ערץ.