מלא2

1 אוּן אַצונד, צו אייַך איז דערדאָזיקער מִצְוָה, איר כֹּהנים: 2 אויבּ איר וועט נישט שמע, אוּן אויבּ איר וועט נישט שׂים אין לֵב, צו נתן כבוד צו מייַן שֵם, אמר ה' צבָאות, וועל איך שלח אויף אייַך אַ מְאֵרָה, אוּן איך וועל ארר אייַערע בִּרְכוֹת , יאָ, איך זיי ארר, ווייַל איר שׂים נישט צום לֵב. 3 הִנֵּה, איך וועל זער בּייַ אייַך אויף דער זריעה; אוּן איך וועל זרה פֶּרֶש אויף אייַערע פנימער, דעם פֶּרֶש פוּן אייַערע יָום-טוב-קרבּנות; אוּן מע וועט אייַך נשׂא מיט אים. 4 אוּן איר וועט ידע אַז איך האָבּ אייַך שלח דעם דאָזיקן מִצְוָה, כדי מייַן בְּרִית זאָל היה מיט לֵוִי, אמר ה' צבָאות. 5 מייַן בְּרִית איז מיט אים געווען אויף הַחַיִּים אוּן הַשָלוֹם, אוּן איך האָבּ זיי אים נתן אויף מוֹרָא, אוּן ער האָט פאַר מיר ירא געהאַט, אוּן פאַר מייַן שֵם האָט ער חתת. 6 די תוֹרה פוּן אֱמֶת איז געווען אין זייַן פֶּה, אוּן קיין עַוְלָה האָט זיך נישט מצא אויף זייַנע ליפן; אין שלוֹם אוּן אין מִישוֹר איז ער מיט מיר הלך, אוּן רַבִּים האָט ער שוב פוּן עָוֹן. 7 וואָרעם די ליפן פוּן כֹהן דאַרפן זייַן שומר איבּער דַעַת, אוּן די תוֹרה דאַרף מען בקש פוּן זייַן פֶּה, ווייַל דער מַלְאָךְ ה' צבָאות איז ער. 8 אָבער איר האָט זיך סור פוּן הַדֶּרֶךְ, איר האָט געמאַכט כשל רבּים אין דער תוֹרה, איר האָט שחת דעם בְּרִית פוּן לֵוִי, אמר ה' צבָאות. 9 דעריבער האָבּ איך אויך אייַך נתן נבזים אוּן שָפל בּייַ כּל הָעָם , וועדליק ווי איר נישט זייַן שומר איבּער מייַנע דרכים, אוּן נשׂא פנים אין תּוֹרָה. 10 איז נישט אָב אֶחָד בּייַ אונדז אַלעמען ? האָט אונדז נישט א-ל אֶחָד בּרא? לָמָּה זאָלן מיר בגד איינער אָן אַנדערן, צו חלל דעם בְּרִית אבוֹתֵינוּ? 11 בגד האָט יהודה, אוּן תוֹעֵבָה איז עשׂה געוואָרן אין ישראל אוּן אין ירושָלַיִם, וואָרעם חלל האָט יהודה די קֹדֶש ה' וואָס ער האָט אהב, אוּן האָט בעל בַּת א-ל נֵכָר. 12 ה' וועט כרת בּייַ דעם איש וואָס עשׂה דאס, אַ עור אוּן ענה פוּן די אוהלים פוּן יעקב, אוּן דעם וואָס נגש מִנְחָה צו ה' צבָאות. 13 אוּן צווייטנס עשׂה איר: איר כסה דעם מזבח ה' מיט דִּמְעָה. מיט בְּכִי אוּן מיט אֲנָקָה, ווייַל ער קען זיך מער נישט פנה צום מִנְחָה, אוּן אים לקח מיט רָצוֹן פוּן אייַער יָד. 14 אוּן איר אמר: פאר וואָס? ווייַל ה' איז עדות צווישן דיר אוּן דער אִשָּה פוּן דייַן נְעוּרִים, וואָס דו האָסט בגד אָן איר, הגם זי איז דייַן חברטע, אוּן די אִשָּה פוּן דייַן בְּרִית. 15 אוּן אֶחָד נישט ער [ה'] עשׂה? וואָס האָט שְאָר פוּן רוּחַ; און וואָס הָאֶחד? זֶרַע אלוֹקים ער בקש. דעריבער זאָלט איר זייַן שמר אין אייַער רוּחַ, אוּן אָן דער אִשָּה פוּן זייַן נְעוּרִים זאָל מען נישט בגד. 16 וואָרעם איך האָבּ שׂנא גֶט, אמר ה' אֱלֹקֵי ישראל, אוּן דעם וואָס כסה חָמָס על זיין לבוּש, אמר ה' צבָאות; דעריבער זאָלט איר זייַן שמר אין אייַער רוּחַ, אַז איר זאָלט נישט בגד. 17 איר האָט יגע ה' מיט אייַערע דברים, אוּן איר אמר: מיט וואָס האָבּן מיר יגע? מיט אייַער זאָגן: איטלעכער וואָס עשׂה רָע, איז טוֹב אין די אויגן פוּן ה', אוּן זיי חפץ ער האָבּן; אָדער, וווּ איז האלוקים פוּן מִשְפָּט?