איכה5

1 זכר, ה', וואָס איז געשען צו אונדז, נבט אוּן ראה אונדזער חרפה. 2 אונדזער נחלה איז הפך צו זָרים, אונדזערע בּתּים צו נכרים [נכרי]. 3 מיר זייַנען יתוֹמים געוואָרן אָן אָב , אִמֹּתֵינוּ ווי אַלמנות. 4 אונדזער מַיִם שתה מיר פאַר כֶּסֶף, אונדזער האָלץ בוא אונדז פאַר מְחִיר. 5 אויף אונדזער צַוָּאר ווערן מיר רדף, מיר זייַנען יגע, אוּן אונדז ווערט נישט נוח . 6 צו מִצרַיִם האָבּן מיר יָד נתן, צו אַשוּר זיך מיט לֶחֶם צו שׂבע . 7 אבוֹתֵינוּ האָבּן חטא, אוּן זייַנען מער נישטא, אוּן מיר סבל זייערע עֲוֹנוֹת. 8 עבדים משל איבּער אונדז, נישטא קיין פּרק פוּן זייער יָד. 9 מיט נפשֵנוּ בוא מיר אונדזער לֶחֶם, פוּן וועגן דער חֶרֶב פוּן מדבר. 10 אונדזער עור נכמר [כּמר] ווי אַ תַנוּר, פוּן וועגן די זלעפה פוּן רָעָב. 11 נָשִים האָט מען ענה אין צִיוֹן, בּתוּלים אין די ערים פוּן יהודה. 12 שׂרים זייַנען תלה געוואָרן פוּן זייער יָד; פנימער פוּן זקנים זייַנען נישט הדר געוואָרן. 13 בּחוּרים האָבּן טְחוֹן נשׂא אוּן נערים האָבּן אוּנטער עֵץ כשל. 14 זקנים האָבּן פוּן שער שבת, בּחוּרים פוּן זייער נגינה. 15 שבת האָט די משׂושׂ פוּן לִבֵּנוּ, נהפך [הפך] איז אין אֵבֶל מְחֹלֵנוּ. 16 נפל איז עֲטֶרֶת פוּן רֹאשֵׁנוּ ; אוֹי נָא ! וואָרעם מיר האָבּן חטא! 17 דערפאַר איז דָוֶה לִבֵּנוּ, איבּער דעם זייַנען חשך אונדזערע אויגן: 18 איבּער הַר צִיוֹן וואָס איז שמם שוּעָלִים [שוּעָל] הלך אום אויף אים. 19 דוּ, ה', ישב לעולם, דייַן כִּסֵּא איז אויף דוֹר-דוֹרות, 20 לָמָּה דוּ שכח אונדז לנצח, עזב אונדז אויף אֹרֶךְ ימים ? 21 שוב אונדז אום צו דיר, ה', אוּן לאָמיר זיך שוב ; חדש אונדזערע טעג ווי קֶדֶם; 22 סיידן מאס האָסטו אונדז מאס, האָסטו קצף אויף אונדז עַד מְאֹד.