שפט5

1 האט שיר [געזונגען] דבורה און ברק בן אבינועמען אין יום ההוא, אזוי צו אמר: 2 ברכוּ ה' אז מע לאזט די פרעות אין ישראל פרע, אז הָעם באט נדב פרייַוויליק אן! 3 שמע! איר מלָכים, אזן! איר רוזנים, איך, צו ה' וועל איך שיר, איך וועל זמר צו ה' אלֹקֵי ישראל. 4 ה', אז דו ביסט פון שֵׂעיר יצא, אז דו האסט פון שָׂדֶה אדום צעד, האט די הָאָרֶץ רעש, אויך די הימלען האבן נטף, יא, וואלקנס האבן מַיִם נטף. 5 בערג זייַנען נזל פאר ה', זה סיני פאר ה' אלֹקֵי ישראל. 6 אין די יְמֵי שמגר בן ענת, אין די יְמֵי יעל, האבן שליאכן חדל, און זיי וואס הלך פלעגן אויף קרומע שטעגן הלך. 7 פרזוֹן [קריגער] האבן חדל אין ישראל, חדל, בּיז איך, דבורה, בין קום , קום, אן אם אין ישראל. 8 אלוקים חדשים האט מען בחר; דעריבער איז לחם אין די שערים; אויב א מָגֵן און א רֹמַח איז אנצוזען געווען אין 40,000 אין ישראל? 9 מיין לב צו די חקק פון ישראל, די נדב פרייַוויליקע צווישן הָעם; ברך ה'! 10 איר וואס רכב אויף אייזעלינס ווייַסע, איר וואס ישב אויף דעקעס, און איר וואס הלך אויפן דֶרֶך, שׂיח ! 11 קול פון מחצצים [חצץ] איז צווישן די משאבים; דארטן תנה מען די צדקוֹת ה', די צדקוֹת פון זיין פרזוֹן [קריגער] אין ישראל. דעמאלט האט עם ה' ירד צו שערים. 12 עור דיך, עור דיך, דבורה, עור! דיך, דבר דיך, שיר! קוּם! ברק, און שבה! דייַן שבי, בן אבינועם! 13 דעמאלט שׂריד האט ירד צו אדירים; עם ה' האט ירד צו מיך מיט גבורים. 14 פון אפרים זייַנען געקומען די שרש [ווארצלען] אין עמָלק, נאך דיר, בנימין, מיט דייַנע עם; פון מָכיר האבן מחֹקקים [חקק] ירד, און פון זבולון די וואס משך שבט סֹפר. 15 און די שׂרים אין יששכר מיט דבורהן; און יששכר מיט ברק; האט אין עמק שלח אין זיין רגלים. בּיי די פלגה פון ראובן איז גדולים חקקי לב. 16 וואס ביסטו ישב צווישן די משפתים, צו שמע דאס שריקה פון עדרים? בּיי די פלגה פון ראובן איז דער גדולים חקרי [חקר] לב. 17 גלעד האט שכן אויף יענער זייט ירדן; און דָן לָמָּה גור בּיי די שיפן? אשר איז ישב בּיים חוף פון ים, און בּיי זייַנע מפרץ שכן. 18 זבולון איז אן עם וואס האט חרף זיין נפש צום מות , און אויך נפתלי אויף די הייכן פון שָׂדֶה. 19 מלָכים זייַנען בוא און לחם; דעמאלט האבן לחם די מלָכים פון כּנַעַן אין תענך בּיי מים מגִדו; בצע כֶּסֶף האבן זיי נישט לקח. 20 פון שָמַיִם האט מען לחם, די כּוֹכָבים פון זייערע מסלּות [מסלּה, שטעגן] האבן לחם מיט סיסראן. 21 נחל קישון האט זיי גרף, נחל קדומים, נחל קישון. דֶרֶך אויף מיט עשׂה, מיין נפש! 22 דעמאלט האבן הלם די טריט פון סוּס, פון די דהרה, די דהרה פון זייַנע אבירים. 23 ארר! מרוז, האט אמר דער מלאך ה'. ארר ארוּר אירע ישב, ווייַל זיי זייַנען נישט בוא צו דער עזרה פון ה', צו דער עזרה פון ה', צווישן די גבורים. 24 ברך פון נשים זאל זיין יעל, די אִשָּה פון חבר דעם קֵיני פון נשים אין אֹהֶל ברך. 25 מַיִם האט ער שאל, חלב האט זי נתן אין א ספל פון אדירים, האט זי קרב חמאה. 26 איר יָד האט זי שלח צום יתד, און איר ימין צום הלמוּת פון עמלים, און הלם סיסראן, מחק זיין קאפ, און מחץ און הלף זיין רקּה [שלייף]. 27 צו אירע רגלים האט ער זיך נפל, שכב צו אירע רגלים זיך כרע, נפל; וווּ זיך כרע, דארט נפל שדד. 28 דורכן חַלּוֹן האט שקף און יבב, דורך דער אשנב, די אם פון סיסראן: וואס זאמט זיך זיין מרכבה צו בוא ? וואס אחר זיך די טריט פון זייַנע מרכּבות? 29 די קלוגע פון אירע שָׂרוֹת ענה, יא, זי אליין שוב איר אמרות צו זיך: 30 אמנם, זיי מצא, זיי חלק דעם שלל , א רחם, 2 רחם פאר איטלעכן איש; שלל פון צבע פאר סיסראן, שלל פון צבעים רקמה, צבע רקמתים פאר צוּארי שלל. 31 אזוי זאלן אבד כל פייַנט דייַנע, ה'! און זייַנע אֹהבים זאלן זיין ווי דער יצא פון דער שמש אין זיין שטארקייט. און הָאָרֶץ איז געווען שקט 40 שָנָה.