יהו11

1 און עס איז געווען, ווי יָבין מלך חָצוֹר האט שמע אזוי האט ער שלח צו יוֹבב מלך מָדוֹן, און צו מלך שִמרוֹן, און צו מלך אכשָף; 2 און צו די מלכים וואס אין צפון, אין דעם הר, און אויפן עָרָבָה, אין נֶגֶב פון כִנרוֹת, און אין דער שפלה, און אין נפוֹת דוֹר, אין מערב; 3 צו דעם כנעֲני אין מזרח און אין מערב, און צו דעם אֶמוֹרי, און דעם חִתי, און דעם פּרִזי, און דעם יבוסי אין דעם הר, און דעם חִוִּי אונטער חרמון אין ארץ מִצְפה. 4 און זיי זייַנען יצא זיי און כּל זייערע מחנות מיט זיי, עם רב, אַזוי ווי דער זאמד וואס אויפן ברעג פון ים אין פילקייט, און סוּס און מרכּבה רב מאֹד. 5 און כּל די דאזיקע מלכים האָבּן זיך יעד, און זייַנען בוא און האָבּן אין איינעם חנה בּייַ הַמָּיִם פון מֵרוֹם, צו לחם מיט ישראל. 6 און האט ה' אמר צו יהוֹשעַ: זאלסט נישט ירא פאר זיי, ווארעם מָחָר ארום דער צייַט, נתן איך זיי כּל חללים פאר ישראל. זייערע סוּסים זאלסטו עקר, און זייערע מרכּבות זאלסטו שׂרף אין אֵש. 7 און יהוֹשעַ און דאס כּל עם המלחמה מיט אים זייַנען בוא אויף זיי פתאם בּייַ הַמָּיִם פון מֵרוֹם, און זיי זייַנען נפל אויף זיי. 8 און ה' האט זיי נתן אין דער יָד ישראל, און זיי האָבּן זיי נכה, און זיי רדף ביז צידוֹן רבה, און ביז מִשׂרפוֹת-מַיִם, און ביז דעם בקע פון מִצְפה צו מזרח; און זיי האָבּן זיי נכה ביז צו זיי נישט שאר א שׂריד. 9 און יהוֹשעַ האט צו זיי עשׂה אַזוי ווי ה' האט אים אמר; זייערע סוּסים האט ער עקר, און זייערע מרכּבות, האט ער שׂרף אין אֵש. 10 און יהוֹשעַ האט זיך שוב אין יענער צייַט, און האט לכד חָצוֹר, און איר מלך האט ער נכה מיטן חֶרֶב; ווארעם חָצוֹר איז פריער געווען דאס ראש פון כּל די דאזיקע ממלכות. 11 און זיי האָבּן נכה כּל נפשות וואס אין איר מיטן שארף פון חֶרֶב חֵרֶם; עס איז נישט יתר קיין נשמה; און חָצוֹר האט ער שׂרף אין אֵש. 12 און כּל פון די דאזיקע ערי המלכים, און כּל זייערע מלכים, האט יהוֹשעַ לכד, און זיי נכה מיטן שארף פון חֶרֶב זיי חֵרֶם, אַזוי ווי משה עֶבֶד ה' האט צוה. 13 אָבער כּל הערים וואס זייַנען עמד אויף זייערע תֵּל, זיי האט ישראל נישט שׂרף; בלויז חָצוֹר אליין האט יהוֹשעַ שׂרף . 14 און כּל שלל פון די דאזיקע ערים, און די בהמות, האָבּן די בְּנֵי-יִשְראל בזז פאר זיך; אָבער כּל הָאדם האָבּן זיי נכה מיטן שארף פון חֶרֶב ביז זיי האָבּן זיי שמד; זיי האָבּן נישט שאר כּל נשמה. 15 אַזוי ווי ה' האט צוה זיין עֶבֶד משהן, אזוי האט משה צוה יהוֹשעַ, און אזוי האט יהוֹשעַ עשׂה. ער האט נישט סור א זאך פון כּל וואס ה' האט צוה משהן. 16 און יהוֹשעַ האט לקח דאס דאזיקע כּל הָאָרֶץ, דאס הר, און דעם כּל הַנגֶב, און דאס כּל הָאָרֶץ גוֹשֶן, און די שפלה, און דעם עָרָבָה, און דאס הר פון ישראל, און זיין שפלה, 17 פון דעם הר החלק וואס עלה ארויף צו שֵׂעִיר, און ביז בעַל-גָד אין בקע פון לבנוֹן, אונטער הר חרמון; און כּל זייערע מלכים האט ער לכד, און זיי נכה און זיי מות. 18 ימים רבים האט יהוֹשעַ עשׂה מלחמה מיט אלע די דאזיקע מלכים. 19 נישט געווען אן עִיר וואס האט געמאכט שלום מיט בְּנֵי-ישראל, אחוץ דער חִוִּי, די ישבי גִבעוֹן; כּל האָבּן זיי לקח מיט מלחמה. 20 ווארעם עס איז געווען פון ה', צו חזק זייער לב צו קרא מלחמה מיט ישראל, אז מע זאל זיי חֵרֶם, כדי זיי זאל נישט זיין קיין תְּחִנה, נייַערט אז מע זאל זיי שמד, אַזוי ווי ה' האט צוה משהן. 21 און יהוֹשעַ איז בוא אין יענער צייַט, און האט כרת די עַנקים פון דעם הר, פון חברון, פון דביר, פון עַנב, און פון כּל הר יהודה, און פון כּל הר ישראל; מיט זייערע ערים האט זיי יהוֹשעַ חֵרֶם. 22 עס זייַנען נישט יתר קיין עַנקים אין ארץ בְּנֵי-יִשְראל; אָבער אין עַזָה, אין גַת, און אין אשדוֹד, זייַנען זיי שאר. 23 און יהוֹשעַ האט לקח דאס כּל הָאָרֶץ, אַזוי ווי כּל וואס ה' האט דבר צו משהן; און יהוֹשעַ האט עס נתן פאר א נחלה צו ישראל לויט זייערע מחלקות נאך זייערע שבטים. און הָאָרֶץ איז געווען שקט פון מלחמה.