יונה4

1 און יוֹנהן האָט רעע אַ רָעָה גְדוֹלַה, און אים האָט חרה. 2 און ער האָט מתפלל געווען צו ה', און האָט אמר: אָנָּה, ה', זייַנען דאָס נישט געווען מייַנע דברים, ווען איך בין נאָך געווען אויף מייַן אֲדָמָה? דעריבער האָבּ איך זיך קדּם צו ברח קיין תַרשיש, ווייַל איך האָבּ ידע אַז דו ביסט אַן אֵ-ל חנּוּן און רחוּם, אָרֶךְ אין אף, און רַב אין חֶסֶד, און האָסט נחם אויף דעם רָעָה. 3 און אַצונד, ה', לקח צו, נא, פוּן מיר מייַן נפש, וואָרעם בעסער איך זאָל מות, איידער איך זאָל לעבּן. 4 האָט ה' צו אים אמר: ערגערט דיך יטב? 5 און יוֹנה איז יצא פוּן עִיר, און האָט זיך ישב אין מזרח פוּן עִיר, און ער האָט זיך דאָרטן עשׂה אַ סֻכָּה, און איז ישב אונטער אים אין צל, בּיז ער וועט ראה וואָס וועט געשען מיט דער עִיר. 6 האָט ה' אלוקים מִנָּה אַ קִיקָיוֹן, און ער איז עלה איבּער יוֹנהן צו זייַן אַ צל איבּער זייַן קאָפּ, כדי אים נצל פוּן זייַן רָעָה, און יוֹנה האָט זיך שׂמח מיטן קִיקָיוֹן אַ שׂמחה גְדוֹלָה. 7 האָט האלוקים מִנָּה אַ תוֹלעת, ווען דער שַחַר איז עלה אויפן אַנדערן טאָג, און ער האָט נכה דעם קיקיוֹן, און ער איז יבש געוואָרן. 8 און עס איז געווען, ווי די שֶמֶש איז זרח, אַזוי האָט אלוקים מִנָּה אַ רוּחַ קדים חרישית, און די שֶמֶש האָט נכה אויף יוֹנהס קאָפּ, און ער איז התעלּף [עלף] געוואָרן, און האָט שאל אויף זיך צו מות, און האָט אמר: בעסער איך זאָל מות, איידער איך זאָל לעבּן. 9 האָט אלוקים אמר צו יוֹנהן: ערגערט דיך יטב וועגן דעם קִיקָיוֹן? האָט ער אמר: מיך ערגערט יטב, בּיז צום מָוֶת . 10 האָט ה' אמר: דיר איז חוס אויף דעם קִיקָיוֹן, וואָס נישט דו האָסט זיך אויף אים עָמַל, און נישט דו האָסט אים געמאכט גדל; וואָס איז איבּער לָיְלָה הָיָה, און איבּער לָיְלָה פארלוירן ווערן ; 11 און מיר זאָל נישט זייַן חוס אויף דער עִיר הַגְדוֹלָה נינוֵה , וואָס אין איר זייַנען דאָ מער ווי 120,000 אָדָם, וואָס ידע נישט צווישן זייער ימין און זייער שׂמֹאל, און אויך בהמה רבּה?