איוב6

1 האָט ענה אִיּוֹב, אוּן האָט אמר: 2 ווען שקל זאָל שקל ווערן מייַן כעשׂ, אוּן מייַן הַוָּה וואָלט מען נשׂא מאזנים יחד! 3 וואָרעם כבד פוּן דעם חוֹל פוּן ימען וואָלט עס זייַן אַצונד; דעריבּער זייַנען מייַנע דברים לוע. 4 וואָרעם אין מיר זייַנען די חצּים [חץ] פוּן שַדַּי, וואָס זייער חמה שתה מייַן רוּחַ; בעות פוּן א-לוֹהַ זיך ערך קעגן מיר. 5 נהק דען אַ פֶּרֶא אויף דֶּשֶא? צי געה אַ שור פָּר אויף זייַן בליל? 6 ווערט תפל אכל בּלי מֶלַח? צי איז דאָ אַ טעם אין ריר פוּן חלמות? 7 וואָס מייַן נפש האָט מֵאֵן צו נגע , דאָס זייַנען די דְּוַי פוּן מייַן לֶחֶם. 8 הלוואי בוא מייַן שאלה, אוּן מייַן תקוה נתן א-לוֹהַ! 9 אוּן א-לוֹהַ הואיל [יאל] אוּן דכא מיך, לאָזט נתר זייַן יָד אוּן בצע מיך! 10 וואָלט דאָס נאָך געווען מייַן נחמה, אוּן איך וואָלט סלד אין חילה; זאָל ער נישט חמל; הגם איך האָבּ נישט כחד די אמרים פון קדוֹש. 11 וואָס איז מייַן כוח, אַז איך זאָל יחל ? אוּן וואָס מייַן קץ, אַז איך זאָל ארך מייַן נפש? 12 איז דער כוח פוּן אבנים מייַן כוח? איז מייַן בשׂר פוּן נחשת? 13 איז דען פאַר מיר קיין עֵזֶר נישטא, אוּן תשיה איז נדּח פוּן מיר? 14 דעם וואָס איז מס חסד קומט פוּן זייַן רֵעַ, אַפילו ער עזב די יראת שַדַּי. 15 מייַנע אחים האָבּן בגד ווי אַ נחל, ווי דער אפיק פוּן נחלים וואָס עבר, 16 וואָס זייַנען קדר פוּן קרח אויף זיי התעלם [עלם] זיך דער שלג. 17 אין עת זיי ווערן זרב, ווערן זיי נצמת [צמת], ווי עס ווערט חמם, נדעך [דָּעַךְ] זיי פוּן זייער מקוֹם. 18 עס נלפת [לפת] זיך די דֶּרֶךְ פוּן זייער ארחות [אֹרַח], זיי עלה אין תֹהוּ אוּן ווערן אבד . 19 די ארחות פוּן תֵימא האָבּן נבט, די הליכה פוּן שבא האָבּן קוה אויף זיי, 20 אָבּער זיי האָבּן זיך בוש וואָס זיי האָבּן זיך בטח, זיי זייַנען בוא בּיז אַהין אוּן זיי חָפֵר. 21 אמנם, אַצונד זייַט איר גארנישט, איר האָט ראה דעם חתת, אוּן זיך ירא. 22 האָבּ איך דען אמר: יהב מיר, אוּן פוּן אייַער כֹחַ שחד פאַר מיר? 23 אָדער: מלט מיך פוּן יָד צר, אוּן פוּן דער יָד פוּן עריצים זאָלט איר מיך פדה? 24 לערנט מיך, אוּן איך וועל החריש [חרש], אוּן וואָס איך האָבּ שגה, גיט מיר צו פאַרשטיין [בין]. 25 ווי נמרץ זייַנען אמרי ישר! אָבּער וואָס יכח דאָס חוכח פוּן אייַך? 26 חשב איר צו יכח מלים, אוּן פאַר ווינט די אמרים פוּן נוֹאֵש? 27 אַפילו אויף אַ יתום וואָלט איר גורל נפל, אוּן איר וואָלט כרה אויף אייַער רֵעַ. 28 אוּן אַצונד הואיל [יאל], פנה אייַך צו מיר; אוּן צי וועל איך אייַך אין פנים כזב? 29 שוב אייַך אום, נָא, זאָל קיין עולה נישט געשען, יאָ, שוב אייַך ווידער אום, בּייַ פראַגע איז מיין צֶדֶק דערין? 30 איז אין מייַן לשוֹן דאָ עולה? צי שפּירט נישט מייַן חך הוות?