איוב24

1 מדוע זייַנען נישט נצפן [צפן] פוּן שַדַּי עתים, אוּן די וואָס ידע אים, חזה נישט זייַנע טעג? 2 גְּבוּלה השׂיג מען, עֵדֶר גזלט מען אוּן מע רעה. 3 דעם חֲמוֹר פוּן יתומים נהג מען אַוועק, מע חבל דעם שור פוּן דער אלמנה. 4 מע נטה אביונים פוּן דֶּרֶךְ, חבאן זיך יחד עני פוּן אֶרֶץ. 5 הִנֵּה, ווי פראים אין מדבר, יצא זיי צו זייער פֹּעַל, שחר טרף; די ערבה גיט אים לֶחֶם פאַר די נערים. 6 אויפן שָׂדֶה קצר זיי זייַן בליל, אוּן דעם כֶּרֶם פוּן רָשע לקש זיי. 7 ערוֹם לון זיי, אָן לבוּש אוּן אָן כּסוּת פוּן קָרָה. 8 פוּן דעם זֵרֶם פוּן די הָרִים ווערן זיי רטב, אוּן אָן מחסה חבק זיי זיך צום צוּר. 9 מע גזל פוּן דער שֹׁד דעם יתום, אוּן עני מען חבל. 10 ערום הלך זיי, אָן לבוש, אוּן רעבים נשׂא זיי דעם עֹמֶר. 11 צווישן זייער שוּר, צהר זיי; יקבים טרעטן זיי אוּן זייַנען צמא . 12 פוּן עִיר נאק די מתים [מת], אוּן די נפש פוּן חללים שוע, אוּן א-לוֹהַ שׂים נישט קיין תפלה. 13 זיי זייַנען מֹרְדֵי אוֹר, זיי הכּיר נישט זייַנע דרך, אוּן ישב נישט אויף זייַנע נתיבה. 14 מיטן אוֹר קום דער רוֹצֵחַ, צו קטל דעם עני אוּן דעם אביון; אוּן בּייַ לָיְלָה איז ער ווי אַ גנב. 15 אוּן דאָס אויג פוּן נואף שמר אויף נֶשֶף, אַזוי צו אמר: מיך וועט נישט שור אַן אויג; אוּן אַ סֵתֶר אויפן פנים שים ער אָן. 16 זיי חתר אין דער חשך בּתּים, יומם חתם זיי זיך; זיי ידע נישט פוּן אוֹר, 17 וואָרעם בּייַ זיי יחדו איז צַלְמָוֶת בּקר, ווייַל זיי זייַנען הכּיר [נכר] מיט די בלהה פוּן צַלְמָוֶת. 18 קל איז אויף פני מַיִם; קלל איז זייער חלק אויף הָאָרֶץ; ער פנה נישט אויפן דֶּרֶךְ פוּן כּרמים. 19 צִיָּה אוּן חֹם גזל שנייוואַסער; און שְאוֹל די וואָס האָבּן חטא. 20 דער רֶחֶם שכח אים, דער רִמָּה מתק זיך אויף אים, ער ווערט מער נישט זיין זכר; אוּן שבר ווי אַן עֵץ ווערט עולה. 21 ער רעה זיך אויף דער עקרה וואָס ילד נישט; אוּן די אלמנה יטב ער נישט. 22 אוּן ער משך די אבירים מיט זייַן כוח; ער קום, אוּן מע איז נישט אמן כון חיּים. 23 [ה'] נתן אים אין בֶּטַח, ער זאָל זיך שען, אָבּער זייַנע אויגן זייַנען אויף זייערע דרכים. 24 זיי ווערן רמם מעט, אוּן שוין זייַנען זיי נישטא; יאָ, זיי ווערן הומךְ [מכך], ווי אַלע ווערן זיי קפץ, אוּן ווי אַ רֹאש שִבֹּלֶת ווערן זיי מלל. 25 אוּן אויבּ נישט אַזוי, דען, ווער וויל מיר הכזיב [כזב], אוּן שׂים לְאַל מייַן מִלָּה?