איוב19

1 האָט ענה אִיּוֹב, אוּן האָט אמר: 2 עַד אנה וועט איר הוגה [יגה] מייַן נפש , אוּן מיך דכא מיט מלים? 3 שוין 10 מאָל אַז איר הכלים [כלם] מיך, איר בוש אייַך נישט מיך צו הכר. 4 אוּן אָמְנָם איך האָבּ שוין יאָ שָגָה, וועט בּייַ מיר דאָך בּלייַבּן מייַן משוגה. 5 אויבּ איר ווילט אמנם זיך גדל קעגן מיר, אוּן מיר יכח מייַן חרפה, 6 טאָ ידע אַז א-לוֹהַ האָט מיך עָוַת, אוּן זייַן מצוד נקף אַרום מיר. 7 הִנֵּה צעק איך חמס , אוּן ווער נישט ענה, איך שוע, אוּן נישטא קיין מִשְפָּט. 8 מייַן ארח האָט ער גדר, אַז איך קען נישט עבר, אוּן אויף מייַנע נתיבה האָט ער חֹשֶךְ שׂים. 9 מייַן כבוד האָט ער פשט פוּן מיר, אוּן סור די עֲטֶרֶת פוּן מייַן קאָפּ. 10 ער נחץ מיך רונד אַרום, אַז איך הלך, אוּן ער האָט נסע ווי אַן עֵץ מייַן תקוה. 11 אוּן ער האָט חרה זייַן אף אויף מיר, אוּן ער חשב מיך פאַר זייַנעם אַ צר. 12 יחד בוא אויף מיר זייַנע גדוד, אוּן זיי סלל אויס זייער דֶּרֶךְ קעגן מיר, אוּן זיי חנה אַרום מייַן אֹהֶל. 13 מייַנע אחים , האָט ער רחק פוּן מיר, אוּן מייַנע בּאַקענטע זייַנען זָר [זור] פוּן מיר. 14 מייַנע קרובים זיך חדל, אוּן מייַנע גוּטע פרייַנט האָבּן מיך שכח. 15 מייַנע גָּרֵי בַּיִת אוּן מייַנע אמהֹת חשב מיך פאַר אַ זָר, אַ נכרי בין איך געוואָרן אין זייערע אויגן. 16 איך קרא מייַן עֶבֶד, אוּן ער ענה נישט, איך חנן זיך בּייַ אים מיטן פֶּה. 17 מייַן רוּחַ איז זור צו מייַן אִשָּה, אוּן איך חנן צו בני בטני. 18 אַפילו עוילים מאס מיך, איך קום זיך, אוּן זיי דבר מיר אַקעגן. 19 מיך תעב אַלע מייַנע מתי סוד, אוּן די וואָס איך האָבּ אהב, הפך זיך קעגן מיר. 20 צו מייַן עוֹר אוּן צו מייַן בשׂר איז דבק מייַן עצם, אוּן איך בין התמלט [מלט] מיט די עוֹר פוּן מייַנע ציין. 21 חנן אייַך אויף מיר, חנן אייַך אויף מיר, איר רעים מייַנע, וואָרעם די יָד א-לוֹהַ האָט מיך נגע . 22 לָמָּה רדף איר מיך אַזוי ווי א-ל, אוּן קענט זיך נישט שׂבע מיט מייַן בשׂר ? 23 הלוואי ווערן אָבּער כתב מייַנע מִלָּה! הלוואי ווערן זי אין אַ סֶפֶר הוחק [חקק]! 24 מיט אַן עֵט בּרזל און עֹפֶרֶת אויף אייבּיק אין צוּר חצב! 25 וואָרעם איך ידע מייַן גוֹאֵל חי , אוּן אחרון וועט ער קום אויף עפר. 26 אָבּער אחר מייַן עוֹר איז דאָס נקף, אוּן אין מייַן בּשׂר איז עס: איך וויל חזה א-לוֹהַ ! 27 אַז איך אַליין זאָל חזה פאַר מיר, אוּן מייַנע אויגן זאָלן ראה, אוּן נישט קיין זר; כלה מייַנע כִּלְיָה אין מייַן חיק. 28 ווען איר אמר: ווי וועלן מיר אים רדף! אַזוי ווי דער שֹׁרֶש פוּן דער זאַך וואָלט זיך מצא אין מיר, 29 האָט גור פאַר דער חֶרֶב, וואָרעם מיט חֵמָה זייַנען די עונות פוּן דער חֶרֶב; דעריבּער זאָלט איר ידע אַז אַ דִּין איז פאַראַן.