ירמ44

1 דאָס דבַר-[ה'] וואָס איז געווען צו יִרמיָהון וועגן אַלע ייִדן וואָס זייַנען ישב אין אֶרֶץ מִצרַיִם, די וואָס זייַנען ישב אין מִגדוֹל, און אין תַּחְפַּנְחַס, און אין נוֹף, און אין אֶרֶץ פַתרוֹס, אַזוי צו אמר: 2 אַזוי האָט אמר ה' צבָאות אֱלֹקֵי ישׂראל: איר האָט ראה כּל הָרָעָה וואָס איך האָבּ געבראַכט אויף ירושָלַיִם, און אויף כּל ערים פוּן יהודה; און הִנֵּה זייַנען זיי אַ חָרְבָּה הַיּוֹם הַזֶה, און קייַנער ישב נישט אין זיי; 3 פוּן וועגן זייער רָעָה וואָס זיי האָבּן עשׂה מיך צו כעס, צו הלך צו קטר און צו עבד צו אלוקים אחרים וואָס נישט זיי האָבּן זיי ידע, נישט איר, און נישט אבוֹתֵיכם. 4 און איך האָבּ צו אייַך שלח אַלע מייַנע עבדים די נביאים, שכם און שלח, אַזוי צו אמר: איר זאָלט נישט עשׂה די דאָזיקע זאך הַתֹּעֵבָה וואָס איך האָבּ שׂנא. 5 אָבּער זיי האָבּן נישט שמע , און נישט נטה זייער אֹזֶן צו שוב פון רעה און נישט קטר צו אלוקים אחרים. 6 און מייַן חֵמָה און מייַן אף איז נתך געוואָרן, און האָט בער אין די ערים פוּן יהודה, און אין די חוּצוֹת [חוץ] פוּן ירושָליִם, און זיי זייַנען געוואָרן אַ חָרְבָּה, א שְמָמָה, אַזוי ווי יוֹם הזה. 7 און אַצוּנד האָט אַזוי אמר ה' אלוקי צבָאות אֱלֹקֵי ישׂראל: לָמָה עשׂה איר אייַך אַליין רעה גדוֹלָה, מע זאָל אייַך כרת אִיש און אִשָּה, עוֹלֵל און יוֹנֵק, פוּן צווישן יהודה, אַייך נישט צו יתר שְאֵרִית? 8 מיך צו כעס מיט די מַעֲשֵׂה פוּן אייַערע יד ,
צו קטר צו אלוקים אחרים אין אֶרֶץ מִצרַיִם, וווּ איר בָּאִים צו גור דאָרטן, כדי מע זאָל אייַך כרת , און כדי איר זאָלט ווערן פאַר אַ קללה און פאַר אַ חֶרְפָּה צווישן כּל גּוֹיִם פוּן הָאָרֶץ. 9 האָט איר שכח די רָעָה פוּן אבוֹתֵיכם, און די רָעָה פוּן די מלכים פוּן יהודה, און די רָעָה פוּן זייערע נָשִים, און אייַערע רָעָה, און די רָעָה פוּן אייַערע נָשִים, וואָס זיי האָבּן עשׂה אין אֶרֶץ יהודה, און אין די חוּצוֹת [חוץ] פוּן ירושָלַיִם? 10 זיי זייַנען נישט דּכּא געוואָרן בּיז אויף היום הזה, און זיי האָבּן נישט ירא געהאַט, און זייַנען נישט הלך אין מייַן תוֹרה און אין מייַנע חֻקּוֹת וואָס איך האָבּ נתן פאַר אייַך און פאַר אבוֹתֵיכם. 11 דעריבער האָט אַזוי אמר ה' צבָאות אֱלֹקֵי ישׂראל: הִנֵּה, איך שׂים מייַן פנים אויף אייַך צו רָעָה, און צו כרת כּל יהודה. 12 און איך וועל לקח דעם שְאֵרִית יהודה וואָס האָבּן שׂים זייער פנים צו בוא קיין אֶרֶץ מִצרַיִם צו גור דאָרטן, און אַלע וועלן תמם ווערן; אין אֶרֶץ מִצרַיִם וועלן זיי נפל; פוּן חֶרֶב, פוּן רָעָב, וועלן זיי תמם ווערן; פוּן קָטֹן בּיז גָדוֹל, פוּן חֶרֶב און פוּן רָעָב וועלן זיי מות; און זיי וועלן זייַן פאַר אַן אָלָה, און פאַר אַ שַמָּה, און פאַר אַ קללה, און פאַר אַ חֶרְפָּה. 13 און איך וועל זיך פקד די וואָס ישב אין אֶרֶץ מִצרַיִם, ווי איך האָבּ זיך פקד ירושָלַיִם, מיט חֶרֶב, מיט רָעָב, און מיט דֶּבֶר. 14 און פוּן דעם שְאֵרִית יהודה בָּאִים קיין אֶרֶץ מִצרַיִם צו גור דאָרטן, וועט נישט זייַן אַ פָּלִיט אָדער שָׂרִיד זיך שוב קיין אֶרֶץ יהודה, וואָס זייער נפש נשׂא זיי זיך ווידער צו ישב דאָרטן; וואָרעם זיי וועלן זיך נישט שוב , צוּמאָל ווי פְּלֵטִים [פָּלִיט]. 15 האָבּן ענה יִרמיָהון כּל האנשים וואָס האָבּן ידע אַז זייער נָשִים קטר צו אלוקים אחרים, און כּל הנשים וואָס זייַנען עמד, אַ קהל גָדוֹל, און כל הָעָם וואָס זייַנען ישב אין אֶרֶץ מִצרַיִם, אין פַתרוֹס, אַזוי צו אמר: 16 דאָס דבר וואָס דו האָסט דבר צו אוּנדז אין שֵם ה', שמע מיר דיר נישט צו. 17 נייַערט עשׂה וועלן מיר עשׂה כּל הַדָּבָר וואָס איז יצא פוּן אונדזער פֶּה, צו קטר צו דער מלכה פוּן שָמַיִם , און נסך צו איר נְסָכִים, אַזוי ווי מיר האָבּן עשׂה, מיר און אבוֹתֵינוּ, אונדזערע מלכים און אונדזערע שׂרים, אין די ערים פוּן יהודה, און אין די חוּצוֹת [חוץ] פוּן ירושָלַיִם; און מיר האָבּן געהאַט לֶחֶם צו שבע , און אונדז איז געווען טוֹבים, און הָרָע האָבּן מיר נישט ראה. 18 און פוּן זינט מיר האָבּן חדל קטר צו דער מלכה פוּן שָמַיִם, און נסך צו איר נסכים [נֶסֶךְ], זייַנען מיר חסר אַלע, און פוּן חֶרֶב און פוּן רָעָב ווערן מיר תמם. 19 און אַז מיר [נשים] האָבּן קטר צו דער מלכה פוּן שָמַיִם, און נסך צו איר נסכים [נֶסֶךְ], האָבּן מיר דען אָן אֲנָשֵינוּ איר עשׂה כַּוָּן אין איר העציב, און נסך צו איר נסכים [נֶסֶךְ]? 20 האָט יִרמיָהו אמר צו כּל הָעָם , צו די גברים און צו די נָשִים, צו כּל הָעָם וואָס האָבּן אים נתן אַן ענטפער, אַזוי צו אמר: 21 פאַרוואָר, די קִטּר וואָס איר האָט קטר אין די ערים פוּן יהודה, און אין די חוּצוֹת [חוץ] פוּן ירושָלַיִם, איר און אבוֹתֵיכם, אייַערע מלכים און אייַערע שׂרים, און דאָס עַם הָאָרֶץ, דעראָן האָט ה' זכר, און עס איז אים עלה אויפן לֵב; 22 און ה' האָט מער נישט יכל נשׂא, פוּן וועגן אייַערע רֹעַ מעללים, פוּן וועגן די תוֹעֲבֹת וואָס איר האָט עשׂה און אייַער אֶרֶץ איז געוואָרן פאַר אַ חָרְבָּה, און פאַר אַ שַמָּה, און פאַר אַ קללה, אָן אַ יוֹשב, אַזוי ווי היום הזה. 23 ווייַל איר האָט קטר, און ווייַל איר האָט חטא צו ה', און האָט נישט שמע צו קוֹל ה', און אין זייַן תוֹרה און אין זייַנען חֻקּוֹת און אין זייַנע עֵדוֹת זייַט איר נישט הלך, דעריבער האָט אייַך קרא דאָס דאָזיקע רָעָה, אַזוי ווי היום הזה. 24 און יִרמיָהו האָט אמר צו כּל הָעָם , און צו כּל נָשִים: שמע! דאָס דבַר-ה', איר כּל יהודה וואָס אין אֶרֶץ מִצרַיִם. 25 אַזוי האָט אמר ה' צבָאות אֱלֹקֵי ישׂראל, אַזוי צו אמר: איר און אייַערע נָשִים האָט אי דבר מיט אייַער פֶּה, אי מיט אייַערע יד מקיים, אַזוי צו אמר: עשׂה וועלן מיר עשׂה אונדזערע נדרים [נדר] וואָס מיר האָבּן נדר צו קטר צו דער מלכה פוּן שָמַיִם, און צו נסך צו איר נסכים [נֶסֶךְ]; מקיים מוזט איר מקיים אייַערע נדרים, און עשׂה מוזט איר עשׂה אייַערע נדרים! 26 דעריבער שמע! דאָס דבַר-ה', איר כּל יהודה וואָס ישב אין אֶרֶץ מִצרַיִם, הִנֵּה שבע איך בּייַ מייַן שֵם גדוֹל, אמר ה', מייַן שֵם וועט נישט מער קרא ווערן פוּן דעם פֶּה פוּן כּל איש יהודה אין כּל אֶרֶץ מִצרַיִם, וואָס אמר: חי אֲדֹנָי ה'! 27 הִנֵּה, איך שָקַד אויף זיי צו רָעָה און נישט צו טוֹבָה; און תמם וועלן כּל איש יהודה וואָס אין אֶרֶץ מִצרַיִם פוּן חֶרֶב און פוּן רָעָב, בּיז זיי וועלן כלה ווערן. 28 און פָּלִיט פוּן חֶרֶב וועלן זיך שוב פוּן אֶרֶץ מִצרַיִם קיין אֶרֶץ יהודה, מַת מִסְפָּר; און ידע וועט דער כּל שְאֵרִית יהודה וואָס זייַנען בוא קיין אֶרֶץ מִצרַיִם צו גור דאָרטן, וועמעס דבר וועט יקוּם [קום], מייַנס אָדער זייערס. 29 און דאָס איז אייַך דער אוֹת , אמר ה', אַז איך פקד אייַך אין דעם מקוֹם הזה, כדי איר זאָלט ידע אַז קום וועלן קום ווערן מייַנע דברים אויף אייַך צום רָעָה; 30 אַזוי האָט ה' אמר: הִנֵּה, איך נתן פרעֹה-חָפרַע מלך מִצרַיִם אין דער יָד פוּן זייַנע פייַנט, און אין דער יָד פוּן די וואָס בקש זייַן נפש , ווי איך האָבּ נתן צָדקִיָהו מלך יהודה אין דער יָד פוּן נבוּכַדרֶאצַר מלך בָּבֶל, זייַן פייַנט און דער וואָס האָט בקש זייַן נפש.