ישע18

1 ווייֵ, אֶרֶץ פוּן כּנפים צלצל, וואָס פוּן יענער זייַט נהרים פוּן כוש; 2 וואָס שלח איבערן ים צירים [ציר], און אין כלי גֹמֶא איבערן פּני מַיִם! הלך, מלאכים פלינקע [קל], צו גּוֹי משך און מרט, צו אַן עם מוראדיק פוּן הוא און הלאה, אַ גּוֹי קו קו און מבוּסָה, וואָס נהרים בזא דורך איר אֶרֶץ. 3 איר אַלע יוֹשבים פוּן דער תֶּבֵל, און איר וואָס שכן אויף אֶרֶץ, ווען מע נשׂא אַ נֵס אויף די הרים, וועט איר ראה, און ווען מע תקע שופר, וועט איר שמע. 4 וואָרעם אַזוי האָט ה' אמר צו מיר: איך וועל שקט און נבט פוּן מייַן מָכוֹן, ווי חֹם צַח אין זונליכט, ווי אַ טויוואָלקן אין דער חֹם פוּן קציר. 5 וואָרעם פאַרן קציר, ווען תמם פֵּרַח, און דער בֹּסֶר ווערט גמל היה נִצָּה, וועט ער כרת די זלזל מיט מַזְמֵרָה, און די צווייַגן ער סור און תזז. 6 זיי וועלן עזב ווערן אין איינעם פאַרן עַיִט פוּן די הרים, און פאַר דער בהמה הָאָרֶץ; און וועט זומערן דערויף דער עַיִט, און איטלעך בהמה פוּן הָאָרֶץ וועט דערויף ווינטערן [חרף]. 7 אין יענער צייַט וועט געבראַכט ווערן שַי צו ה' צבָאות, פוּן דער עם משך און מרט, פוּן אַן עם נוֹרָא פוּן הוא און הלאה, אַ גּוֹי קַו קַן און מבוּסָה, וואָס נהרים בזא דורך זייַן אֶרֶץ, צום מקוֹם פוּן דעם שֵם פוּן ה' צבָאות, צום הַר צִיון.