ישעיהו

ישע1

1 די חֲזוֹן פוּן ישַעיָהו בּן אָמוצן, וואָס ער האָט חזה אויף יהודה און ירושלים, אין די יְמֵי עוזִיָהו, יוֹתָם, אָחָז, יחִזקִיָהו, די מלכים פוּן יהודה. 2 שמע! איר הימלען, און האזין [אזן] אֶרֶץ, וואָרעם ה' האָט דבר: בָּנִים האָבּ איך דערצויגן [גדל] און רום, און זיי האָבּן פשע אָן מיר. 3 אַ שוֹר ידע זייַן קֹנֶה, און אַ חֲמוֹר די אֵבוּס פוּן זייַן בַעַל; ישׂראל ידע נישט, עַמִּי לֹא התבּוֹנָן [בין]. 4 וויי, גּוֹי חֹטֵא, עם מיט כֶּבֶד עָוון, זֶרַע פוּן רעע, בָנִים משחיתים

! עזב האָבּן זיי ה', נאץ דעם קְדוֹש ישׂראל , נזֹרוּ [נזור, זור], אחוֹר. 5 פאַר וואָס ווילט איר נכה ווערן עוֹד, וואָס איר יסף סָרָה אייַך נאָך מער? דער כּל קאָפּ איז חֳלִי, און דאָס כּל לֵב איז דַּוַּי 6 פוּן כַּף רֶגֶל ביזן קאָפּ איז אין אים קיין מְתֹם נישטאָ, נאָר אַ פֶּצַע און אַ חַבּוּרָה און אַ מַכָּה טָרִי; נישט זור זייַנען זיי געוואָרן, און נישט חבש, און נישט מיט שֶמֶן רכך. 7 אייַער אֶרֶץ איז אַ שממה, אייַערע ערים זייַנען אין אֵש שׂרף; אייַער אֲדָמָה זָרִים אכל זי אייַך אַנטקעגן, און שממה איז זי ווי דער מַהְפֵּכָה פוּן זָרִים. 8 און יתר איז בַּת צִיון, ווי אַ סֻכָּה אין אַ כֶּרֶם, ווי אַ מְלוּנָה אין אַ מִקְשָה, ווי אַן עיר נְצוּרָה [נצר]. 9 ווען נישט ה' צבָאות וואָלט אונדז אַ שָׂרִיד מעט יתר, וואָלטן מיר ווי סדום געוואָרן, צו עַמורָה וואָלטן מיר געווען דמה. 10 שמע! דאָס דבר-ה', איר קצינֵי [קצין] פוּן סדום; אזן! די תּוֹרה פוּן אלוקינו, איר עם פוּן עַמוֹרָה. 11 צו וואָס מיר אייַערע רֹב זבחים? אמר ה', איך בין שׂבע מיט עוֹלוֹת פוּן אֵילִים, און מיט חֵלֶב פוּן מְרִיא; און דָּם פוּן פָּרִים [פר] און כבשׂים [כבשׂ] און עַתּוּדים [עַתּוּד] וויל איך נישט האָבּן חפץ. 12 אַז איר בוא זיך ווייַזן פאַר מיר, ווער בקש דאָס פוּן אייַך מייַנע חצרוֹת [חָצֵר] צו רמס? 13 נישט ברענגט מער מִנְחַה פוּן שָוְא, קְטֹרֶת תּוֹעֵבָה איז דאָס מיר; ראש-חודש און שבת, צו קרא אַ מִקְרָא מיט אָוֶן און עצרה קען איך נישט יכל; 14 אייַערע ראש-חודשן און אייַערע מוֹעֲדים האָט פייַנט [שׂנא] מייַן נֶפֶש ; זיי זייַנען מיר צו טֹרַח געוואָרן, איך לאה זיי נישט צו נשׂא. 15 און אַז איר פרשׂ אייַערע הענט, וועל איך עלם מייַנע אויגן פוּן אייַך; און רבה איר זאָלט תפילה, שמע איך נישט צו; אייַערע הענט זייַנען פול מיט דָּם. 16 רחץ! אייַך, התזכה [זכה]! אייַך, סור אייַערע רֹעַ מַעֲלָל פוּן קעגן מייַנע אויגן, חדל! רעע; 17 למד! יטב! דרש מִשְפָּט, אשר! דעם חמוֹץ, שפט! דעם יתום, ריב זיך אַלְמָנָה. 18 הלך! נָא, און לאָמיר זיך יכח, אמר ה': אויבּ אייַערע חַטָּאוֹת וועלן ווי שָנִי זייַן, וועלן זיי לבן ווי שֶלֶג ווערן; אויבּ זיי וועלן אָדָם זייַן ווי תּוֹלָע, וועלן זיי ווי צֶמֶר ווערן. 19 אויבּ איר וועט אבה און וועט שמע, וועט איר אכל דאָס טוּב הָאָרֶץ; 20 אָבער אַז איר וועט מאן, און וועט מרה, וועט איר פוּן דער חרב אכל ווערן; וואָרעם דאָס פֶּה ה' האָט דבר. 21 ווי איז אַ זונה געוואָרן די קִרְיָה נֶאֱמָנָה! געווען פול מיט מִשְפָּט, צֶדֶק פלעגט לון אין איר, און אַצונדערטאָ מרצּחים [רצח]. 22 דייַן כֶּסֶף איז סִיג געוואָרן, דייַן סֹבֶא איז מיט מַיִם מהל. 23 דייַנע שׂרים זייַנען סוֹרְרִים, און חברים פוּן גנבים; איטלעכער האָט אהבה שוחד, און רדף זיך נאָך שַלְמֹנים [שַלְמֹן]; דעם יתום זיי נישט שפט, און רִיב פוּן דער אלמנה בוא זיי נישט אָן. 24 דעריבּער נְאֻם הָאָדוֹן , ה' צבָאות, אבּיר ישׂראל: אָ, איך וועל זיך נחם פוּן מייַנע צר, און זיך נוקם [נקם] זייַן אָן מייַנע אוֹיבים [איב]. 25 און איך וועל שוב מייַן יָד אויף דיר, און צרף ווי מיט בֹּר דייַנע סִיג, און סור אַלע דייַנע בְּדִיל. 26 און איך וועל שוב דייַנע שֹׁפטים ווי בּראשֹׁנָה, און דייַנע יועצים [יעץ] ווי אין אָנהייבּ; דערנאָך וועט מען דיך קרא דער עִיר הַצֶּדֶק, די קִרְיָה נֶאֱמָנָה. 27 צִיון וועט דורך מִשְפָּט פדה ווערן, און אירע צוריקגעקערטע [שוב] דורך צדקה . 28 און אַ שֶבֶר אויף די פֹּשעים און חַטָּאִים אין איינעם; און די וואָס עזב ה', וועלן כלה ווערן. 29 וואָרעם מע וועט צו בוש ווערן פוּן די אילים [איל] וואָס איר האָט חמד , און איר וועט זיך חפר מיט די גערטנער וואָס איר האָט בחר. 30 וואָרעם איר וועט זייַן ווי אַן אֵלָה וואָס זייַן נבל ווערט איר עָלֵה, און ווי אַ גַּן וואָס האָט נישט קיין מַיִם. 31 און דער חָסֹן וועט ווערן ווי נְעֹרֶת, און זייַן פֹעֲל אַ נִיצוֹץ און ביידע אין איינעם וועלן בער, און קיין מכבּה וועט נישט זייַן.