ברא3

1 און הנחש איז געווען ערום פון כל חיות השדה וואס ה' אלוקים האט עשה, און הנחש האט אמר צו דער אשה: אף כי אמר אלוקים, לא תאכלו מכל עץ הגן? 2 און האט די אשה אמר צו דער נחש: פון דער פרי עץ הגן מעגן מיר נאכל, 3 נאר פון דער פרי העץ וואס אין מיטן הגן האט אלוקים אמר: לא תאכלו דערפון אכל, און איר זאלט זיך דעראן נישט נגע , אזיסט וועט איר מות . 4 און האט די נחש אמר צו דער אשה: לא מות תמתון, 5 נאר אלוקים האט דעת אז אין דעם יום וואס איר עסט דערפון, וועלן זיך פקח אייערע אויגן, און איר וועט זיין אזוי ווי אלוקים ידעי טוב און רע . 6 און האט די אשה ראה אז העץ איז טוב פאר מאכל, און אז ער איז תאוה פאר די אויגן, ונחמד העץ להשכיל, און זי האט לקח פון זיין פרי, און האט אכל; און זי האט גם נתן צו איר איש מיט איר, און ער האט אכל. 7 און ביידע פון זיי, זייער אויגן האבן זיך פקח, און זיי האבן דעת אז זיי זיינען עירומם ; האבן זיי תפר עלה תאנה (פייגנבלעטער), און זיך עשה חגורות. 8 און זיי האבן שמע דעם קול פון ה' אלוקים, ווי ער הלך ארום אין הגן אין דער קילקייט היום; און האדם און זיין אשה האבן זיך חבא מפני ה' אלוקים בתוך די עץ הגן . 9 און האט ה' אלוקים קרא צו האדם, און האט צו אים אמר: ווו ביסטו? 10 און האט ער אמר: איך האב שמע דיין קול אין הגן, און איך האב ירא געהאט, ווייל עירום אנוכי; דעריבער האב איך מיך חבא. 11 און האט ער אמר: מי האט דיר נגד אז אתה ביסט עירום? האסטו אכל פון העץ וואס איך האב דיר נתן מצוה נישט צו אכל פון אים? 12 און האט האדם אמר: די אשה וואס דו האסט מיר נתן עמדי, הוא האט מיר נתן פון העץ, און איך האב אכל. 13 און האט ה' אלוקים אמר צו דער אשה: מה זאת עשה? און האט די אשה אמר: די נחש האט מיך השיאני (נשא ,האט מיך גענארט, בראשית 29:25) , און איך האב אכל. 14 און האט ה' אלוקים אמר צו דער נחש: ווייל דו האסט זאת עשה, זאלסטו זיין ארור אתה מכל הבהמה, און מכל חית השדה; אויף דיין גחון זאלסטו הלך, און עפר זאלסטו אכל כל ימי חייך. 15 ואיבה איך שית בינך ובין האשה ובין זרעך ובין זרעהּ ; הוא ישופך ראש ואתה תשופנו עקב . 16 צו דער אשה האט ער אמר: מערן וועל איך מערן דיין עצבון און דיין הריון; מיט עצב וועסטו געבערן בנים, און צו דיין איש וועט זיין דיין תשוקה, והוא ימשל איבער דיר. 17 און צו אדם האט ער אמר: ווייל דו האסט שמע צו דעם קול פון אשתך, און אכל פון העץ וואס איך האב דיר נתן מצוה, לאמר: לא תאכל ממנו; זאל האדמה זיין ארורה בעבורך; מיט עצבון זאלסטו אכל דערפון כל ימי חייך. 18 און קוץ און דרדר תצמיח לך , און זאלסט אכל עשב השדה. 19 מיט דעם זעה פון דיין אף זאלסטו תאכל לחם, ביז דו שוב זיך צו האדמה; ווייל פון האדמה ביסטו לקח געווארן; פאר עפר אתה, און צו עפר תשוב. 20 און האדם האט קרא דעם שם פון זיין אשה חוה, ווייל הוא היתה די אם כל חי. 21 און ה' אלוקים האט עשה פאר אדם און פאר זיין אשה כתנות עור, און ער האט זיי לבש. 22 און ה' אלוקים האט אמר: זע, האדם איז געווארן ווי איינער פון אונדז לדעת טוב און רע, און איצט פן ער שלח ידו, און לקח גם פון העץ החיים, און ער וועט אכל, און וועט חי לעולם [יוח' 3:5]. 23 האט ה' אלוקים אים שלח פון דעם גן-עדן, לעבוד האדמה, פון וואנעט ער איז לקח געווארן. 24 און ער האט גרש האדם; און ער האט שכן מקדם לגן-עדן די כרובים, און די פלאמיקע חרב וואס הפך זיך ארום, לשמר איבער דרך עץ החיים .