ברא2

1 אזוי עס איז געענדיקט , השמים און הארץ און כל זייער צבא.
2 און אלוקים האט געענדיקט צום 7טן יום זיין מלאכה וואס ער האט עשה, און ער האט שבת אויפן 7טן יום פון כל זיין מלאכה וואס ער האט עשה. 3 ויברך אלוקים 7טן יום ויקדש אתו, מחמת אין אים האט ער שבת פון כל זיין מלאכה וואס ברא אלוקים לעשות. 4 דאס איז די תולדות פון שמים און ארץ ווען זיי זיינען ברא געווארן, אין דעם יום וואס ה' אלוקים האט געמאכט ארץ און שמים. 5 און כל שיח השדה איז נאך נישט געווען אויף הארץ, און קיין עשב השדה האט נאך נישט יצמח , מחמת ה' אלוקים האט נישט המטיר אויף הארץ, און אדם אֵין לעבוד האדמה; 6 און אן אד עלה פון הארץ, און שקה כל פני האדמה. 7 האט ה' אלוקים יצר האדם פון עפר פון האדמה, ויפח באפיו נשמת חיים, און האדם איז געווארן א נפש חיה. 8 און ה' אלוקים האט נטע א גן אין עדן מקדם, און האט דארטן שום האדם וואס ער האט יצר. 9 ויצמח ה' אלוקים פון האדמה כל עץ נחמד למראה און טוב פאר מאכל; גם העץ החיים , אין מיטן גן, און העץ הדעת טוב ורע . 10 און א נהר איז יצא פון עדן שקה דעם גן, און פון דארטן האט ער זיך פרד, און איז געווארן 4 הויפט טייכן. 11 דער שם פון 1טן איז פישון; דאס איז דער וואס רינגלט ארום דאס כל ארץ חוילה, וואס דארטן איז דא זהב; 12 און דאס זהב הארץ ההוא טוב. דארטן איז דער בדולח און דער אבן השוהם. 13 און דער שם פון 2טן נהר איז גיחון; דאס איז דער וואס רינגלט ארום דאס כל ארץ כוש. 14 און דער שם פון 3טן נהר איז חדקל ; דאס איז דער וואס הלך צו קדמת אשור. און דער 4טן נהר, דאס איז פרת. 15 און ה' אלוקים האט לקח האדם, און האט אים נוח אין גן עדן, אים לעבד ולשמר איבער. 16 און ה' אלוקים האט האדם נתן מצוה, לאמור: פון כל עץ הגן אכל תאכל; 17 אבער פון העץ הדעת טוב ורע , פון אים לא תאכל, מחמת אין דעם יום וואס דו אכל פון אים, מות תמות . 18 און ה' אלוקים האט אמר: עס איז נישט טוב האדם זאל זיין אליין; איך וועל אים עשה אן עזר נגוד פאר אים. 19 און ה' אלוקים האט יצר פון האדמה כל חית פון השדה און כל עוף פון השמים, און געבראכט צו האדם, צו ראה וואס ער וועט זיי קרא, און וואס נאר האדם וועט קרא איטלעך נפש חיה, דאס זאל זיין שמו . 20 און האט האדם אנגערופן נעמען פאר כל הבהמה, און פאר די עוף השמים, און פאר כל חית פון שדה; אבער פאר אדם האט ער נישט מצא אן עזר נגוד פאר אים. 21 און האט ה' אלוקים געלאזט פאלן א תרדמה אויף האדם, און ער איז איינגעשלאפן; און ער האט ארויסגענומען 1 פון זיינע צלעות, און האט פארמאכט איר מקום מיט בשר. 22 און ה' אלוקים האט געבויט פון דער צלע, וואס ער האט ארויסגענומען פון האדם, אן אשה, און האט זי געבראכט צו האדם. 23 און האדם אמר: דאס הפעם איז דאס עצם פון מיינע עצם, און בשר פון מיין בשר; די דאזיקע זאל גערופן ווערן אשה, ווייל פון איש איז לקח געווארן די דאזיקע. 24 דעריבער עזב אן איש אביו און אמו, און זאל דבק צו זיין אשה, און זיי [2] ווערן בשר אחד . 25 און זיי זיינען ביידע געווען ערומים, האדם און זיין אשה, ולא יתבששו .