קוה5

1 זאָלסט נישט זייַן בהל מיט דייַן פֶּה, אוּן דייַן לֵב זאָל זיך נישט מהר צו יצא אַ דבר פאַר האלוקים, וואָרעם האלוקים איז אין שָמַיִם אוּן דו בּיסט אויף הָאָרֶץ; דעריבער זאָלן דייַנע דברים זייַן מעט. 2 וואָרעם אַ חָלום בוא מיט רֹב ענין, אוּן דער קוֹל פוּן אַ כּסיל מיט רֹב דברים. 3 אַז דו בּיסט נדר אַ נדר צוּ אלוקים, זאָלסטוּ זיך נישט אחר אים צוּ שלם, וואָרעם ער האָט נישט חפץ כסילים; וואָס דו בּיסט נדר, שלם. 4 בּעסער זאָלסט נישט נדר, איידער זאָלסט נדר אוּן נישט שלם. 5 זאָלסט נישט דערלאָזן דייַן פֶּה צוּ חטא דייַן בּשׂר, אוּן זאָלסט נישט אמר פאַר דעם מַלְאָךְ [פוּן ה'], אַז דאָס איז געווען אַ שגגה. לָמָּה זאָל האלוקים קצף אויף דייַן קוֹל, אוּן חבל דאָס מעשׂה פוּן דייַנע ידים ? 6 וואָרעם פוּן רֹב חלומות אויך הבלים קוּמען אַרויס דברים הרבה, אָבּער האָבּ ירא פאַר האלוקים. 7 אַז דו ראה די עֹשֶק פוּן דעם רוש, אוּן די גֵּזֶל פוּן משפט אוּן צדק אין דער מדינה, זאָלסטוּ זיך נישט תּמה אויף דער זאַך, וואָרעם איבּער דעם גָּבֹהּ שמר אַ גָּבֹהּ, אוּן נאָך גבֹהים איבּער זיי. 8 אוּן יתרון פוּן אֶרֶץ אין אלעם, איז מלך נעבד [עבד] פון שָׂדֶה. 9 דער וואָס האָט אהב כֶּסֶף קען זיך נישט שׂבע מיט כֶּסֶף, אוּן נישט ווער עס האָט אהב המון מיטן תְבוּאָה. דאָס אויך איז הֶבֶל. 10 אַז דאָס טובה רבה זיך, מערן זיך זייַנע עסערס; אוּן וואָס פאר בעלים דעם כשרון, אחוץ דאָס ראוּת מיט זייַנע אויגן? 11 מתוק איז דער שֵׁנָה פוּן דעם עֹבֵד, סייַ ער אכל מעט, סייַ רבה, אָבּער די שׂבע פוּן דעם עושר לאָזט אים נישט ישן . 12 פאַראַן אַ רעה חולה וואָס איך האָבּ ראה אוּנטער דער שֶמֶש: עשירות וואָס ווערט שוֹמר פוּן דעם בעל אים צום רעה. 13 אוּן די עשירות ווערט אבד אין אַן ענין רע; אוּן אַז ער ילד אַ בֵּן, און אֵין אין זייַן יָד. 14 אַזוי ווי ער איז יצא פוּן בֶטֶן אִמּוֹ , הלך ער ערום שוב, אַזוי ווי ער איז בוא אוּן קיין זאַך נשׂא ער נישט מיט פאַר זייַן עמל, כדי ער זאָל עס הלך אין זייַן יָד. 15 יאָ, דאָס אויך איז אַ רעה חולה, וואָס עֻמָּה ווי ער איז בוא אַזוי ער הלך; אוּן וואָס פאר אים יתרון וואָס ער עמל זיך פאַרן ווינט? 16 דערצו אכל ער אַלע זייַנע טעג אין חֹשֶךְ, אוּן כעס זיך רבה, אוּן האָט חלי אוּן קצף. 17 הנה וואָס איך האָבּ ראה: בּעסער אוּן יפה וואָלט געווען צוּ אכל אוּן שתה, אוּן האָבּן טובה פאַר זייַן כּל עמל וואָס ער עמל זיך אוּנטער דער שֶמֶש אין זייַן מספר יְמֵי חַי וואָס האלוקים האָט אים נתן; וואָרעם דאָס איז זייַן חלק. 18 אוּן כל האדם וואָס האלוקים נתן אים עֹשֶר אוּן נֶכֶס, אוּן גיט אים שליטה צוּ אכל דערפוּן, אוּן צוּ נשׂא זייַן חלק, אוּן זיך שׂמח צוּ טאָן פאַר זייַן עמל, איז דאָס אַ מתת פוּן אלוקים . 19 יאָ, ער לֹא הרבֵּה זכר יְמֵי חיו ווייל האלוקים ענה אים מיט שׂמחה פוּן זייַן לֵב.