דבר34

1 און משה איז עלה פון די פלוינען פון מואב צום הר נבו, אויפן ראש פסגה וואס אקעגן יריחו; און ה' האט אים געוויזן דאס כל הארץ גלעד ביז דן; 2 און כל נפתלי, און ארץ אפרים און מנשה, און דאס כל הארץ יהודה ביז דעם ים האחרון. 3 און דעם נגב, און די [ירדן]-געגנט, דעם טאל פון יריחו, דער עיר פון טייטלביימער, ביז צוער. 4 און ה' האט צו אים אמר: דאס איז הארץ וואס איך האב געשווארן צו אברהמען, צו יצחקן, און צו יעקבן, לאמור: צו דיין זרע וועל איך עס נתן. איך האב דיך געלאזט ראה מיט דיינע אויגן, אבער אהין עבר וועסטו נישט. 5 און משה עבד ה' איז דארטן מות, אין ארץ מואב, לויט דעם פי ה'. 6 און מע האט אים באגראבן אין טאל, אין ארץ מואב, אקעגן בית-פעור; און קיין אדם ידע נישט זיין קבר ביז אויף יום הזה . 7 און משה איז געווען 120 שנה, ווען ער איז מות; זיין אויג איז נישט געווען טונקל, און זיין פרישקייט איז נישט אוועק. 8 און די בני-ישראל האבן בכה פאר משהן אין די פלוינען פון מואב 30 יום, ביז די ימי טרויערגעוויין נאך משהן האבן זיך תמם. 9 און יהושוע בן נון איז געווען פול מיט דעם רוח חכמה, ווייל משה האט סמך אויף אים זיינע יד; און די בני-ישראל האבן זיך שמע צו אים, און האבן עשה אזוי ווי ה' האט צוה משהן. 10 און עס איז נישט קום אין ישראל נאך אזא נביא ווי משה, וואס ה' האט זיך ידע צו אים פנים אל פנים; 11 אין כל אותות און מופתים וואס ה' האט אים שלך עשה אין ארץ מצרים, צו פרעהן, און צו כל עבדיו, און צו זיין כל ארצו; 12 און אין כל היד החזקה, און אין כל המורה הגדול, וואס משה האט עשׂה פאר די אויגן פון כל ישראל.