דבר32

1 אזן איר שמים, און איך וועל דבר, און שמע הארץ די אמרה פון מיין פה. 2 זאל ערף ווי מטר מיין לערנונג, זאל נזל ווי טל מיין אמרה; ווי א שעירים אויף גראז און ווי רביבים אויף עשב. 3 ווייל דעם שם פון ה' וועל איך קרא; יהב גרויסקייט צו אלוקינו. 4 דער צור זיין ווערק איז תמים, ווייל כל זיינע דרכים זיינען משפט; א-ל אמונה, און אן עול. צדיק און ישר איז ער. 5 שחת לו לא זיין בנים מומם:דור עקש ופתלתל. 6 טאן נישט אזוי גמל ה', עם נבל און נישט חכם! איז ער נישט אביך וואס האט דיך קנה ? ער וואס האט דיך עשׂה און כון? 7 זכר די ימות עולם, בין שנות דור-ודור, שאל אביך, ער זאל דיר נגד, דיינע זקנים, זיי זאלן דיר אמר. 8 ווען דער אויבערשטער האט נחל די עמים, ווען ער האט פרד בני-אדם, האט ער נצב די גבולות פון עמים, לויט דער צאל פון די בני ישראל. 9 ווייל דער חלק פון ה' איז עמו, יעקב דער חבל פון זיין נחלה. 10 ער האט אים מצא אין ארץ מדבר, און אין וויסטן געוואי פון דער ישמון, אים סבב, אים געכעבן בינה, אים נצר ווי זיין אויגאפל. 11 ווי א נשר עור זיין נעסט, רחף איבער זיינע יונגע, פרש זיינע פלעדערן און לקח זיי, נשׂא זיי אויף זיין פליגל 12 האט ה' אליין אים נחה, און נישט געווען מיט אים א-ל נכר. 13 ער האט אים רכב אויף די הייכן פון הארץ, און ער האט אכל די תנובות שדה; און ער האט אים געמאכט ינק דבש פון סלע, און שמן פון חלמיש; 14 חמאה פון בקר, און חלב פון צאן, מיט חלב פון כרים, און אילים פון בשן און עתודים, מיט נירנפעסט פון חטה; און דם פון ענבים טרינקסטו שוימיקן וויין. 15 און ישורון איז שמן געווארן און בעט און ביסט שמן, ביסט עבה, ביסט כשׂה געווארן מיט פעט; און ער האט נטש א-לוה וואס האט אים אשׂה, און נבל דעם צור פון זיין ישועה. 16 זיי האבן אים קנא מיט זרים, מיט תועבות אים כעס. 17 זיי האבן זבח צו שדים, לא אלוקי אלוקים וואס זיי האבן זיי נישט ידע, צו חדשים, ניי אנקום, וואס אבותיכם האבן זיך פאר זיי נישט שׂער. 18 אן דעם צור וואס האט דיך ילד האסטו שיה, און שכח א-ל וואס האט דיך חול. 19 און ה' האט ראה און האט נאץ, ווייל פון כעס פון זיין בנים און זיינע בנות. 20 און ער האט אמר: איך וועל סתר מיין פנים פון זיי. איך וועל ראה וואס וועט זיין זייער סוף; ווייל א פארקערטער דור זיינען זיי, בנים אן אמן אין זיי. 21 זיי האבן מיך קנא מיט אן לא א-ל, מיך כעס מיט זייערע חבלים, און איך וועל זיי קנא מיט אן לא עם, מיט א גוי נבל וועל איך זיי כעס. 22 ווייל אן אש איז קדח אין מיין אף, און עס יקד ביז דער שאול תחתית, און אכל ארץ און איר יבול, און להט די מוסד פון די הרים. 23 איך וועל ספה אויף זיי רעות, איך וועל מיינע חצים כלה אויף זיי: 24 דארונג פון רעב, און צערונג פון היץ, און ביטערע פעסט; און דעם שן פון חיות וועל איך שלח אויף זיי: 25 מיט חמה פון די זחל פון עפר. דרויסן וועט וועקנעמען די חרב, און אין די קאמערן די אימה; אי דעם בחור אי די בתולה, דעם זויגעדיקן מיטן איש שׂיבה. 26 איך וואלט אמר: איך וועל זיי פאה, איך וועל פארטיליקן פון אנוש זייער זכר; 27 ווען איך פארכט נישט דעם שונאס דערצערענונג, זייערע אויבים זאלן נישט אויסלייגן פאלש; נישט אמר: ידנו איז רום, און נישט ה' האט דאס אלצדינג פעל. 28 ווייל אן עם אבד עצות זיינען זיי, און נישטא קיין בינה אין זיי. 29 אז זיי וואלטן חכם געווען, וואלטן זיי דאס שׂכל, זיי וואלטן באקלערט זייער אחרית: 30 ווי ידע איינער רדף 1,000, און 2 פארטרייבן 10,000 ווען נישט זייער צור האט זיי מכר, און ה' האט זיי סגר? 31 ווייל נישט ווי צורינו איז זייער צור; און מעגן אונדזערע שונאים אנטשיידן. 32 ווייל פון גפן פון סדום איז זייער גפן, און פון די שדות פון עמורה; זייערע ענבים זיינען ענבים פון רוש, ביטערע הענגלעך זיינען ביי זיי. 33 חמת תנינם יינם וראש פתנים אכזר. 34 פארוואר, דאס איז כמס ביי מיר, חתם אין מיינע אוצרות; 35 איך האלט נקמה און באצאלונג; זייער רגל וועט זיך מוט אין רעכט צייט; ווייל נאענט איז דער יום פון זייער איד, און עתדות חוש פאר זיי. 36 ווייל ה' וועט זיך דין עמו, און אויף עבדיו זיך נחם, ווען ער ראה אז אזל איז די כח, און פריי אדער שקלאף איז נישטא; 37 און מע זאגט: ווו זיינען זייערע אלוקים, דער צור וואס זיי האבן זיך חסה? 38 וואס האבן דאס חלב פון זייערע זבחים אכל, שתה דעם וויין פון זייער נסכים? זאלן זיי קום און אייך עזר; זאל ער זיין איבער אייך א סתרה. 39 ראה איצט אז איך, איך בין דאס, און נישטא קיין אלוקים מיט מיר; איך מות און עשה לעבעדיק, איך מחץ און איך רפא, און פון ידי איז נישטא מי זאל נצל זיין. 40 ווייל איך נשׂא צום שמים ידי, און זאג: אזוי ווי חי אנכי לעולם. 41 ווען איך שון מיין ברק חרב, און ידי וועט צום משפט זיך אחז, וועל איך שוב נקמה צו מיינע אויבים, און מיינע שונאים וועל איך שלם. 42 איך וועל שכר מיינע חצים מיט דם, און מיין חרב וועט זיך אכל מיט בשר מיט דם פון דער חלל און שביה, מיט די ראש פרעות אויב. 43 רנן, איר גוים, מיט עמו, ווייל פאר דם פון עבדיו וועט ער זיך נקם זיין, און נקם וועט ער שוב צו זיינע אויבים, און וועט מאכן כפרה פאר ארץ פון עמו.לג44 און משה איז בוא און האט דבר כל דברי השירה אין די אוזנים העם, ער און יהושוע בן נון. 45 און ווי משה האט כלה פון רעדן כל די דאזיקע דברים צו כל ישראל, 46 האט ער צו זיי אמר: שום לבבכם צו כל דברים וואס איך עוד אייך היום אן, אז איר זאלט זיי צוה צו בניכם, לשמר איבער צו עשה כל דברי התורה הזאת. 47 ווייל דאס איז נישט דבר רק פאר אייך, נייערט דאס איז חייכם, און דורך דער דאזיקער זאך וועט איר ארך ימים אין האדמה וואס איר עבר אהין איבער דעם ירדן, זי צו ירש. 48 און ה' האט דבר אין דעם דאזיקן אייגענעם יום צו משהן, לאמור: 49 עלה צו דעם דאזיקן הר עברים, דעם הר נבו וואס אין ארץ מואב, וואס אקעגן יריחו, און ראה אן ארץ כנען וואס איך נתן צו די בני-ישראל פאר אן אחוזה. 50 און מות אויף ההר וואס דו עלה אהין ארויף, און ווער אסף צו עמך, אזוי ווי אחיך אהרן איז מות אויפן הר הור, און איז אסף געווארן צו עמו. 51 ווארום איר האט מעל אן מיר צווישן די בני-ישראל, ביים מים פון מריבת-קדש, אין מדבר צין, ווארום מיך לא קדשתם צווישן די בני-ישראל. 52 אבער פון דער ווייטן וועסטו ראה הארץ, נאר בוא אהין וועסטו נישט, אין הארץ וואס איך נתן צו די
בני-ישראל.