דבר3

1 און מיר האבן זיך פנה, און זיינען עלה דרך הבשן; און עוג מלך בשן איז יצא אקעגן אונדז, ער און כל עמו, אין מלחמה קיין אדרעי. 2 און ה' האט אמר צו מיר: זאלסט נישט מורא האבן פאר אים, ווייל איך האב אים, מיט כל עמו און זיין ארץ, נתן אין ידך, און וועסט עשה צו אים אזוי ווי דו האסט עשה צו סיחין מלך אמורי, וואס איז ישב אין חשבון. 3 און ה' אלוקינו האט גם נתן אין ידנו עוג מלך בשן, מיט כל עמו, און מיר האבן אים נכה ביז אים נישט צו שאר שריד. 4 און מיר האבן לכד אין יענער צייט כל זיינע ערים; נישט געווען אן קריה וואס מיר האבן נישט לקח פון זיי; 60 ערים, די כל חבל פון ארגוב, דאס ממלכה פון עוג אין בשן. 5 כל די דאזיקע זיינען געווען ערים בצורות (בצר) מיט חומה גבהּ, מיט דלתים און בריח, אחוץ פרזי ערים רבה מאד. 6 און מיר האבן זיי חרם, אזוי ווי מיר האבן עשה צו סיחין מלך חשבון חרם כל עיר, מת, נשים, און טף. 7 נאר כל בהמות, און דעם שלל פון די ערים, האבן מיר בזז פאר זיך. 8 און מיר האבן לקח אין יענער צייט הארץ פון דער יד פון די 2 מלכים פון אמורי וואס אויף דער עבר זייט ירדן, פון נחל ארנון ביז הר חרמון 9 די צידונים קרא דעם חרמון, שריון, און די אמורים קרא אים שניר 10 כל ערים פון דעם מישור, און כל גלעד, און כל בשן, ביז סלכה און אדרעי, ערים פון ממלכת עוג אין בשן. 11 ווייל נאר עוג מלך בשן איז שאר פון דעם יתר פון די רפאים; הנה זיין ערש, אן ערש ברזל, איז דאך אין רבה פון בני-עמון. 9 אמה איז איר אורך, און 4 אמה איר ברייט, אויף דער אמה פון אן איש. 12 און הארץ הזאת האבן מיר ירש אין יענער צייט. פון ערוער וואס ביים נחל ארנון, און 1/2 פון דעם הר הגלעד, מיט אירע ערים, האב איך נתן צו די ראובנים און צו די גדים. 13 און דעם יתר פון גלעד, און כל בשן, דאס ממלכה פון עוגן, האב איך נתן צום 1/2 שבט מנשה; די כל געגנט פון ארגוב יענער כל בשן ווערט קרא ארץ רפאים. 14 יאיר בן מנשה האט לקח די כל געגנט פון ארגוב ביז דעם גבול פון דעם גשורי, און דעם מעכתי, און האט זיי קרא על שמו הבשן חוות-יאיר, ווי ביז אויף יום הזה. 15 און צו מכירן האב איך נתן גלעד. 16 און צו די ראובנים און צו די גדים האב איך נתן פון גלעד און ביזן נחל ארנון, דעם מיטן נחל און גבול, און ביזן נחל יבוק, דעם גבול פון בני-עמון; 17 און דעם ערבה מיטן ירדן און דעם גבול, פון כנרות און ביז דעם ים פון ערבה, דעם ים-המלח, אונטער די אשדה פון פסגה, צו מזרח. 18 און איך האב אייך צוה אין יענער צייט, לאמור: ה' אלוקיכם האט אייך נתן הארץ הזאת עס צו ירש; זאלט איר, כל חלוצים (חלץ), עבר פארויס פאר אייערע אחים, די בני-ישראל. 19 בלויז נשיכם און אייערע טף און אייער מקנה (איך ידע אז איר האט רב מקנה) זאלן ישב אין אייערע ערים, וואס איך האב אייך נתן; 20 ביז ווען ה' וועט נוח אייערע אחים אזוי ווי אייך, און זיי גם וועלן ירש הארץ וואס ה' אלוקיכם נתן זיי אויף יענער זייט ירדן; דעמאלט וועט איר זיך שוב איטלעכער צו זיין ירושה, וואס איך האב אייך נתן. 21 און יהושוען האב איך צוה אין יענער צייט, לאמור: דיינע אויגן האבן ראה כל וואס ה' אלוקיך האט עשה צו די דאזיקע 2 מלכים; אזוי וועט ה' עשה צו כל ממלכות וואס דו עבר אהין. 22 איר זאלט נישט מורא האבן פאר זיי, ווייל ה' אלוקיכם איז דער וואס לחם פאר אייך. 23 און איך האב חנן צו ה' אין יענער צייט, לאמור: 24 אדוני ה', דו האסט חלל צו ווייזן עבדך דיין גרויסקייט און דיין יד חזקה; ווייל מי איז א-ל אין שמים אדער אויף הארץ וואס זאל עשה אזוי ווי דיינע מעשים און אזוי ווי דיינע גבורות? 25 לאמיך עבר, נא, און לאמיך ראה הארץ הטובה וואס אויף יענער זייט ירדן, דאס דאזיקע ההר הטוב, און דעם לבנון. 26 אבער ה' האט עָבַר אויף מיר פון וועגן אייך, און האט נישט שמע צו מיר; און ה' האט צו מיר אמר: גענוג דיר! זאלסט מער נישט דבר צו מיר וועגן דער דאזיקער זאך. 27 עלה! צום ראש פסגה, און נשא דיינע אויגן צו ימה, און צו צפון, און צו תימן, און צו מזרח, און ראה מיט דיינע אויגן, ווייל וועסט נישט עבר דעם דאזיקן ירדן. 28 און צוה! יהושוען , און חזק אים, און אמץ אים, ווייל ער וועט עבר פארויס פאר דעם דאזיקן עם, און ער וועט זיי מאכן נחל הארץ וואס דו וועסט ראה. 29 און מיר זיינען ישב אין גיא מול בית-פעור.