שמלב6

1 און דָוִד האָט ווידער אסף כּל בחר אין ישראל, 30,000 אִיש. 2 און דָוִד איז קום און איז הלך מיט כּל הָעָם וואָס מיט אים פון בעַלֵי-יהודה, צו עלה פון דאָרטן דעם אָרון האלוקים, וואָס אויף אים ווערט קרא השם דער שֵם פון ה' צבאות וואָס ישב אויף די כרובים. 3 און זיי האָבּן רכב דעם אָרון האלוקים אויף א עגלה חדשה, און האָבּן אים נשׂא פון בּית אבינדב וואָס אין גִבעָה. און עוּזָה און אחיוֹ די בּני אבינדבן האָבּן נהג דעם עגלה חדשה. 4 און אַז זיי האָבּן אים נשׂא פון בּית אבינדב וואָס אין גִבעָה, מיט דעם אָרון האלוקים, איז אחיוֹ הלך פארויס פאַרן הָארון. 5 און דָוִד און דאָס כּל בּית ישראל האָבּן שׂחק פאַר ה' אויף כּל [כלי-זֶמֶר פון] בּרוֹש, און אויף כּנֹרות [כּנוֹר], און אויף נבלים [נֶבֶל], און אויף תֹּף, און אויף מנענעים, און אויף צלצלים. 6 און ווי זיי זייַנען בוא ביזן גֹּרֶן פון נָכון, האָט עוּזָה שלח זיין יָד צום אָרון האלוקים, און האָט אים אחז, וואָרעם די בָקָר האָבּן שמט. 7 האָט דער אף ה' חרה אויף עוּזָהן, און ה' האָט אים דאָרטן נכה פאַר דעם שַל . און ער איז דאָרטן מות לעבן דעם אָרון האלוקים. 8 און דָוִדן האָט חרה פאַר וואָס ה' האָט פרץ א פֶרֶץ אויף עוּזָהן. און מע קרא יענעם מקוֹם פֶרֶץ-עוּזָה בּיז אויף היום הזה. 9 און דָוִד האָט ירא געהאַט פאַר ה' יום ההוא, און ער האָט אמר: ווי אַזוי זאָל דער אָרון ה' בוא צו מיר? 10 און דָוִד האָט נישט אבה צו סור דעם אָרון ה' צו זיך אין עיר דָוִד, און דָוִד האָט אים נטה צו דעם בּית עוֹבד-אֱדוֹמען פון גַת. 11 און דער אָרון ה' איז ישב אין בּית עובד אדם פון גַת 3 חדשים. און ה' האָט ברך עוֹבד-אדומען און זיין כּל בּית. 12 איז נגד געוואָרן דעם מלך דָוִדן, אַזוי צו אמר: ה' האָט ברך דאָס בּית עוֹבד-אדוֹמען און כּל וואָס געהערט צו אים, בַּעֲבוּר דעם אָרון האלוקים. איז דָוִד הלך, און האָט עלה דעם אָרון האלוקים פון בּית עוֹבד-אדום צו עיר דָוִד, מיט שִמחה. 13 און עס איז געווען, ווי די נֹשְׂאֵי אָרון ה' זייַנען צעד 6 צעדים, אַזוי האָט ער זבח א שוֹר און א מְריא. 14 און דָוִד האָט כרכר [כרר] מיטן כּל עֹז פאַר ה'; און דָוִד איז געווען חגר אין א אפוד בד. 15 און דָוִד און דאָס כּל בּית ישראל, האָבּן עלה דעם אָרון ה' מיט תרוּעה און מיט קוֹל שופר. 16 און עס איז געווען, ווי דער אָרון ה' איז בוא אין עִיר דָוִד, אַזוי האָט מִיכל בַּת שָאולן שקף דורכן חַלּוֹן, און האָט ראה דעם מלך דָוִדן פזז און כרר פאַר ה', און זי האָט אים בזה אין איר לֵב. 17 און זיי האָבּן געבראכט דעם אָרון ה', און האָבּן אים יצג אויף זיין מקום, אין דעם אֹהֶל וואָס דָוִד האָט פאַר אים נטה. און דָוִד האָט עלה עֹלוֹת [עוֹלָה] און שלמים פאַר ה'. 18 און אַז דָוִד האָט כלה עלה די עוֹלָה און די שלמים, האָט ער ברך הָעָם אין דעם שֵם פון ה' צבָאות. 19 און ער האָט חלק דעם כּל הָעָם , דעם כּל המון ישראל, פון אן אִיש בּיז אן אִשָּה, איטלעכן א חלּה לֶחֶם, און אן אֶשְפָּר, און אן אשישה. און דאָס כּל הָעָם איז הלך איטלעכער צו זיין בּית. 20 און דָוִד האָט זיך שוב צו ברך זיין בּית . איז מִיכל בַּת שָאולן יצא דָוִדן צו אנטקעגן, און האָט אמר: וואָס פאַר א כבוד האָט זיך הַיּוֹם אנגעטאָן מלך ישראל, ווען ער האָט זיך הַיּוֹם גלה פאַר די אויגן פון די אמהוֹת [אָמָה] פון זייַנע עבדים, אַזוי ווי גלה זיך גלה איינער פון די רקים [ריק]! 21 האָט דָוִד אמר צו מיכלען: פאַר ה' וואָס האָט בחר מיך איידער אָבִיךְ און איידער דייַן כּל בּית, מיך צו צוה פאַר א נגיד איבער עַם ה', איבער ישראל; פאַר ה' וועל איך מיך שׂחק. 22 און איך וועל זיך נאָך קלל ווי דאָס, און וועל זיין שָפל אין מייַנע אויגן. און מיט די אמהוֹת [אַמָּה] וואָס דו אמר, מיט זיי איך זיך אכָּבֵדה [כבד]. 23 און מִיכל בַּת שָאולן, זי האָט נישט געהאַט קיין יֶלֶד בּיז דעם איר יוֹם מות .