דברי א14

1 אוּן חורָם מלך צוֹר האָט שלח מלאכים צו דודן מיט עֵץ אֶרֶז אוּן חרשי קיר אוּן חרשי עצים, אים צו בנה אַ בית. 2 אוּן דוד האָט ידע אַז ה' האָט אים כון פאַר אַ מלך איבּער ישראל, וואָרעם זייַן מלכות איז געווען נשׂא למעלה, פוּן וועגן זייַן עם ישראל. 3 אוּן דוד האָט לקח עוֹד נָשִים אין ירושָלַיִם, אוּן דוד האָט ילד עוֹד בָּנִים אוּן בָּנוֹת. 4 אוּן דאָס זייַנען די שמות פוּן די ילדים וואָס ער האָט געהאַט אין ירושָלַיִם: שַמוּעַ, אוּן שוֹבב, נתן אוּן שלֹמֹה ; 5 אוּן יבחר, אוּן אֶלישוּעַ, אוּן אֶלפּלֶט; 6 אוּן נוֹגַהּ, אוּן נפג, אוּן יָפיעַ; 7 אוּן אֶלישָמָע, אוּן בעֶליָדָע, אוּן אליפלט. 8 אוּן די פלִשתים האָבּן שמע אַז דוד איז משח געוואָרן פאַר אַ מלך איבּער כּל ישראל, אוּן כּל פלִשתים זייַנען עלה צו בקש דודן. האָט דוד שמע אוּן ער איז יצא זיי אַנטקעגן. 9 אוּן די פלישתים זייַנען בוא אוּן האָבּן זיך פשט אין עמק רפאים. 10 האָט דוד שאל בּייַ אלוקים, אַזוי צו אמר: זאָל איך עלה אויף די פלִשתים? אוּן וועסטו זיי נתן אין מייַן יָד? האָט ה' צו אים אמר: עלה, אוּן איך וועל זיי נתן אין דייַן יָד. 11 אוּן זיי זייַנען עלה קיין בעַל-פרָצים, אוּן דוד האָט זיי דאָרטן נכה; אוּן דוד האָט אמר: האלוקים האָט פרץ מייַנע אויבים מיט מייַן יָד, אַזוי ווי אַ פרץ פוּן מַיִם. דעריבער האָט מען קרא דעם שֵם פוּן יענעם מקוֹם בעַל-פרָצים. 12 אוּן זיי האָבּן דאָרטן עזב זייערע אלוקים; און האָט דוד אמר, אוּן זיי זייַנען שׂרף געוואָרן אין אֵש. 13 אוּן די פלִשתים האָבּן זיך יסף עוד פשט עמק. 14 האָט דוד ווידער שאל בּייַ אלוקים, אוּן אלוקים האָט צו אים אמר: זאָלסט נישט עלה נאָך זיי; סבב זיך פוּן זיי, אוּן זאָלסט בוא אויף זיי פוּן אַקעגן די בכאים [בכא]. 15 אוּן עס וועט זייַן, ווי דו וועסט שמע אַ קול פוּן צעדה אין די שפיצן פוּן די בכאים [בכא], דעמאָלט זאָלסטו יצא אין מלחמה, וואָרעם דאָס איז האלוקים יצא דיר פאַרויס צו נכה דעם מחנה פוּן די פלִשתים. 16 אוּן דוד האָט עשׂה אַזוי ווי האלוקים האָט אים צוה, אוּן זיי האָבּן נכה דעם מחנה פוּן די פלִשתים פוּן גִבעוֹן אוּן בּיז גָזרָה. 17 אוּן שם דוד איז יצא אין כּל ארצוֹת, אוּן ה' האָט נתן זייַן פחד אויף כּל הגּוֹיִם.