STRONGS NT 5059: τέρας

τέρας, genitive τερατος, pl. τέρατα (cf. κέρας, at the beginning), τό (apparently akin to the verb τερρέω; accordingly something so strange as to cause it to be 'watehed' or 'observed'; (others connect it with ἀστήρ, ἀστραπή, etc., hence, 'a sign in the heavens'; Vanicek, p. 1146; Curtius, § 205); see Fritzsche, Ep. ad Romans iii., p. 270), from Homer down, the Sept. for מופֵת, a prodigy, portent; miracle (A. V. wonder) performed by anyone; in the N. T. it is found only in the plural and joined with σημεῖα; for the passages see σημεῖον, p. 574{a}.

ετέρφθην τέρας τερασι τέρασι τερασιν τέρασιν τερατα τέρατα τέρατά τερατοσκόποι τερατοσκόπος τερατων τεράτων τερέβινθον τερέβινθος τερεβίνθου τερέτρω τέρπεται τερπνόν τερπνότητα τερπνότητες τερπομένων τέρπου τερφθήσεται τερφθήτωσαν τέρψεις terasi térasi terasin térasin terata térata teraton teratōn teráton terátōnInterlinear Greek • Interlinear Hebrew • Strong's Numbers • Englishman's Greek Concordance • Englishman's Hebrew Concordance • Parallel Texts