STRONGS NT 2809: κλέμμα

κλέμμα, κλέμματος, τό (κλέπτω);

a. thing stolen (Aristotle).

b. equivalent to κλοπή theft, i. e. the act committed (Euripides, Aristophanes, others): plural Revelation 9:21.

κλέμμα κλέμματα κλέμματος κλεμματων κλεμμάτων klemmaton klemmatōn klemmáton klemmátōnInterlinear Greek • Interlinear Hebrew • Strong's Numbers • Englishman's Greek Concordance • Englishman's Hebrew Concordance • Parallel Texts