STRONGS NT 1275: διαπαντός

διαπαντός, see διά, A. II. 1.

a.

STRONGS NT 1275a: διαπαρατριβήδιαπαρατριβή, διαπαρατριβης, ἡ, constant contention, incessant wrangling or strife, (παρατριβη, attrition; contention, wrangling); a word justly adopted in 1 Timothy 6:5 by G L T Tr WH (for Rec. παραδιατριβαί, which see); not found elsewhere (except Clement of Alexandria, etc.); cf. Winer's Grammar, 102 (96). Cf. the double compounds διαπαρατήρειν, 2 Samuel 3:30; also (doubtful, it must be confessed), διαπαρακύπτομαι, 1 Kings 6:4 Ald.; διαπαροξύνω, Josephus, Antiquities 10, 7, 5. (Stephanus' Thesaurus also gives διαπαράγω, Gregory of Nyssa, ii. 177 b.; διαπαραλαμβάνω; διαπαρασιωπάω, Josephus, Genes., p. 9 a.; διαπαρασύρω, Schol. Lucian. ii. 796 Hemst.)

διά διαπαντος διαπαντός διαπαύσεται διαπαύση διαπειληση διαπέμπεται διεπαρθενεύθησαν διεπαρθένευσανInterlinear Greek • Interlinear Hebrew • Strong's Numbers • Englishman's Greek Concordance • Englishman's Hebrew Concordance • Parallel Texts