תהלים146

1 הלל יָ-הּ. הלל ה', מייַן נפש ; 2 איך וועל הלל ה' בְּחַיּי, איך וועל זמר צו אֱלֹקָי בְּעוֹדִי. 3 איר זאָלט אייַך נישט בּטח אויף נָדִיב, אויף בֵּן אָדָם וואָס נישטא בּייַ אים תְשוּעָה . 4 יצא זייַן רוּחַ, שוב ער זיך אום צו זייַן אדמה; אין יום ההוא אבד זייַנע עֶשְתּוֹן. 5 אשרי צו דעם וואָס אֵ-ל יעקב איז זייַן עֵזֶר, וואָס זייַן שֵׂבֶר איז אויף ה' אלוקיו, 6 וואָס האָט עשׂה שָמַיִם וָאָרֶץ, דעם ים, אוּן אַלע וואָס אין זיי; דער וואָס זייַן שומר איבּער אֱמֶת לְעוֹלָם; 7 וואָס עשׂה מִשְפָּט צו די געדריקטע, וואָס נתן לֶחֶם צו די רעבים. ה' התּיר די אסוּרים [אסר], 8 ה' פקח די עִוְרִים, ה' זקף די געבויגענע, ה' האָט אהב די צדיקים. 9 ה' שמר די גֵּרים; דעם יתום אוּן די אלמנה עוד ער, אוּן דעם דֶּרֶךְ פוּן די רשָעים עוּת ער. 10 ה' וועט מלך לְעוֹלָם, אֱלֹקֶיךְ, צִיון, אויף דָור-דורות. הלל יָ-הּ.