תהלים109

1 פאַר דעם מְנַצֵּחַ; פוּן דָוִדן אַ מזמור. אלוקים פוּן מייַן תהלה, זאָלסט נישט חרש. 2 וואָרעם פֶּה פון רשע אוּן פֶּה פוּן מִרְמָה האָבּן זיי פתח אויף מיר; זיי האָבּן דבר אויף מיר מיט לשוֹן שֶקֶר. 3 אוּן מיט דברי שנאה האָבּן זיי מיך סבב, אוּן לחם קעגן מיר חִנָּם, 4 תחת מייַן אהבה שׂטן זיי מיך, און איך תְפִלָּה. 5 אוּן זיי האָבּן מיר שׂים רעה תחת טובה, אוּן שנאה תחת מייַן אהבה. 6 פקד אויף אים רשע, אוּן שָׂטָן זאָל עמד בּייַ זייַן ימין. 7 אַז ער ווערט שפט, זאָל ער יצא רשע [שוּלדיק], אוּן זייַן תפילה זאָל ווערן צו חֲטָּאָה. 8 זייַנע טעג זאָלן זייַן מעט, זייַן פְּקֻדָּה זאָל לקח אַן אַנדערער . 9 זייַנע בָּנִים זאָלן ווערן יתומים, אוּן זייַן אִשָּה אַן אַלְמָנָה. 10 אוּן נוע זאָלן נוע זייַנע בָּנִים, אוּן בּעטלען, אוּן דרש פוּן זייערע חורבות [חָרְבָּה]. 11 נקש זאָל אַ בעַל-חוב אַלע וואָס ער האָט, אוּן זָרִים זאָלן בזז זייַן יגיע. 12 קיינער זאָל נישט משך צו אים חֶסֶד, אוּן קיינער זאָל נישט חנן זייַנע יתומים. 13 זייַן אחרית זאָל כרת ווערן; אין אַנדער דור זאָל זייער שֵם זייַן מחה. 14 זאָל די עֲוֹן פוּן זייַנע אֲבוֹת זכר ווערן פאַר ה', אוּן דער חטאה פוּן אִמּוֹ זאָל נישט מחה ווערן; 15 זיי זאָלן זייַן אַנטקעגן ה' תמיד, אוּן ער זאָל כרת פוּן הָאָרֶץ זייער זֵכֶר. 16 פאַרוואָס ער האָט נישט זכר צו עשׂה חֶסֶד, אוּן ער האָט רדף דעם עָנִי אוּן דעם אֶבְיוֹן, אוּן דעם וואָס זייַן איז כאה לֵב, צו טייטן. 17 יאָ, ער האָט אהבה געהאט די קללה , טאָ זאָל זי אים בוא; אוּן ער האָט נישט חפץ קיין ברכה, טאָ זאָל זי רחק זייַן פוּן אים. 18 אוּן ער האָט לבש די קללה ווי זייַן מַד, טאָ זאָל זי בוא ווי מַיִם אין זייַנע קרב, אוּן ווי שֶמֶן אין זייַנע עצמות. 19 זאָל זי אים זייַן ווי אַ בגד וואָס ער עטה אָן, אוּן פאַר אַ מֵזַח זאָל ער עס חגר תמיד. 20 דאָס זאָל זייַן דער לוין פוּן ה' צו מייַנע שֹׂטְנִים [שׂטן], אוּן צו די וואָס דבר רָע אַקעגן מייַן נפש . 21 אוּן דוּ ה' אֲדֹנָי, עשׂה מיט מיר פוּן דייַן שֵם וועגן, ווייַל דייַן חֶסֶד איז טוֹב, זייַ מיך נצל . 22 וואָרעם עָנִי אוּן אֶבְיוֹן בין איך, אוּן מייַן לֵב איז חלל אין מיר. 23 אַזוי ווי אַ צֵל ווען ער נטה זיך, הלך איך, איך בין נער געוואָרן ווי אַן אַרְבֶּה. 24 מייַנע בֶּרֶךְ כשל פוּן צוֹם, אוּן מייַן בּשׂר איז כָּחַש, אָן שֶמֶן. 25 אוּן איך בין געוואָרן אַ חֶרְפָּה בּייַ זיי, אַז זיי ראה מיך, נוע זיי זייער קאָפּ. 26 עזר מיר בּייַ, ה' אֱלֹקָי, ישע מיך לויט דייַן חֶסֶד, 27 כדי זאָלן זיי ידע אַז דאָס איז דייַן יָד, אַז דוּ, ה', האָסט דאָס עשׂה . 28 זאָלן זיי קלל , אוּן דוּ זאָלסט ברך ; אַז זיי קום, זאָלן זיי בוש ווערן, אוּן דייַן עֶבֶד זאָל זיך שׂמח. 29 זאָלן מייַנע שׂטן זיך לבש מיט כְּלִמָּה, אוּן עָטָה ווי אַ מְעִיל זייער בֹּשֶׁת. 30 איך וועל ידה מְאֹד ה' מיט מייַן פֶּה, אוּן צווישן רַבִּים וועל איך אים הלל. 31 וואָרעם ער עמד בּייַ דער ימין פוּן אֶבְיוֹן, צו ישע פוּן די וואָס שפט זייַן נפש .