במד25

1 און ישראל איז ישב אין שטים, און העם האט חלל צו זנה מיט די בנות מואב. 2 און זיי האבן קרא העם צו די זבחים פון זייערע אלוקים, און העם האט אכל, און האט זיך שחה צו זייערע אלוקים. 3 און ישראל האט זיך צמד אן דעם בעל פון פעור, און דער אף ה' האט חרה אויף ישראל. 4 האט ה' אמר צו משהן: לקח! כל ראשי העם, און יקע זיי פאר ה' נגד דער שמש, און דער חרון אף ה' וועט זיך שוב פון ישראל. 5 און משה האט אמר צו די שופטים פון ישראל: הרגעט איטלעכער זיינע אנשים וואס האבן זיך צמד דעם בעל פון פעור. 6 און הנה אן איש פון די בני-ישראל איז בוא, און האט געבראכט צו אחיו א מדינית פאר די אויגן פון משהן, און פאר די אויגן פון דער כל עדת בני-ישראל, בעת זיי האבן בכה ביים פתח אוהל-מועד. 7 האט ראה פינחס בן אלעזר בן אהרן הכהן, און ער איז קום פון צווישן דער עדה, און האט לקח א רומח אין זיין יד; 8 און ער איז בוא נאכדעם איש ישראל אין דער קובה, און האט זיי ביידן דקר , דעם איש ישראל, און די אשה דורך איר קובה. און די מגפה איז עצר געווארן פון די בני-ישראל. 9 און די וואס זיינען מות אין דער מגפה, זיינען געווען 24,000.
10 און ה' האט דבר צו משהן, לאמור: 11 פינחס בן אלעזר בן אהרן הכהן, האט שוב מיין חמה פון די בני-ישראל ווען ער האט זיך קנא פון מיינע קנאה צווישן זיי, און איך האב נישט כלה די בני-ישראל אין מיין קנאה. 12 דעריבער אמר! הנני, איך נתן אים מיין ברית פון שלום. 13 און עס זאל זיין אים און זיין זרע נאך אים א ברית פון כהונת עולם, דעריבער וואס ער האט זיך קנא פון אלוקיו וועגן, און האט מאכן כפרה געווען פאר בני-ישראל. 14 און דער שם פון דעם המוכה (נכה) איש ישראל, וואס איז נכה געווארן מיט דער מדינית, איז געווען זמרי בן סלואן, א נשיא בית אב ביי די שמעונים. 15 און דער שם פון דער אשה המוכה (נכה) המדינית איז געווען כזבי בת צורן, וואס איז געווען ראש אומות בית אב אין מדין. 16 און ה' האט דבר צו משהן, לאמור: 17 איר זאלט צרר די מדינים, און זיי נכה, 18 ווייל זיי האבן אייך צרר מיט זייערע נכלים [נכל] וואס זיי האבן נכל אקעגן אייך אין דער מעשה פון פעור, און אין דער מעשה מיט כזבי בת נשיא מדין, זייער אחות וואס איז נכה געווארן אין יום המגפה, אין דער מעשה פון פעור. 19 און עס איז געווען נאך דער מגפה.