יואל2

1 תקע שוֹפר אין צִיוֹן , און רוע אויף מייַן הַר קדש! זאָלן רגז כּל יושבי הָאָרֶץ, וואָרעם דער יוֹם ה' בוא אָן, וואָרעם ער איז קָרוֹב; 2 א יוֹם חוֹשֶךְ און אֲפֵלָה, אַ יוֹם עָנָן און עֲרָפֶל, ווי שַחַר פרשׂ אויף די הָרים; אַן עם רַב און עָצוּם, אַזאַ ווי ער איז נישט געווען פוּן הָעוֹלָם אָן און וועט נאָך אים מער נישט זייַן עַד שְנֵי דּוֹר וָדוֹר. 3 אים פאַרויס אכל אן אֵש, און הינטער אים להט אַ לֶהָבָה; ווי דער גַּן עֵדֶן איז הָאָרֶץ פאַר אים, און הינטער אים אַ מדבר שְמָמָה, און אויך קיין פְּלֵיטָה איז נישטא פוּן אים. 4 ווי דאָס מַרְאֵה פוּן סוּסִים איז זייַן מַרְאֵה, און ווי פּרשים אַזוי רוץ זיי. 5 ווי דאָס קוֹל פוּן מרכּבות, איז זייער רקּד אויף די שפיצן הָרִים; ווי דער קוֹל פוּן אַ לַהַב אֵש וואָס אכל קַש; ווי אַן עם עָצוּם ערך צו מלחמה. 6 פאַר אים חול עמּים, כּל פָּנִים האָבּן קבץ פָּארוּר. 7 ווי גיבוֹרים רוץ זיי, ווי אנשי מלחמה עלה זיי אויף דער חוֹמָה, און איטלעכער אין זייַנע דרכים הלך זיי, און זיי עבּט נישט זייערע ארח. 8 און איינער דעם אַנדערן דחק זיי נישט, איטלעכער אין זייַן מְסִלָּה הלך זיי, און דורך הַשֶּלַח נפל זיי זיך, און ווערן נישט בּצע. 9 זיי שקק אויף דער עִיר, זיי רוץ אויף דער חוֹמָה, זיי עלה אין די בּתּים, זיי בוא דורך די חַלּוֹנִים [חַלּוֹן] ווי אַ גנב. 10 פאַר אים רגז אֶרֶץ, רעש די שמים; די שֶמֶש און די יָרֵחַ ווערן קדר, און די כּוֹכָבִים אסף זייער נֹגַהּ. 11 און ה' נתן זייַן קוֹל פאַרויס פאַר זייַן חיל; וואָרעם רב מְאֹד איז זייַן מַחֲנֶה, וואָרעם עָצוּם איז דער וואָס עשׂה זייַן דבר; וואָרעם גָדוֹל איז דער יוֹם ה' און נוֹרָא מְאֹד, און ווער קען אים הכיל [כול]? 12 אָבער נאָך איצט, אמר ה', שוב אייַך אום צו מיר מיט כּל לבבכם, און מיט צום און מיט בְּכִי און מיט מִסְפֵּד; 13 און קרע לבבכם און נישט אייַערע בגדים, און שוב אייַך אום צו ה' אֱלֹקֵיכֶם, וואָרעם ער איז חַנּוּן און רַחוּם, אָרֵךְ אין אַפַּיִם, און רב אין חֶסֶד, און ער האָט נחם אויף דעם רָעָה. 14 ווער ידע אפשר ווידער וועט ער שוב און נחם האָבּן, און שאר אַ בְּרָכָה הינטער זיך, מנחה און נֶסֶךְ פאַר ה' אֱלֹקֵיכֶם. 15 תקע א שוֹפר אין צִיוֹן, קדש אַ צוֹם, קרא אַן עֲצָרָה; 16 אסף עם , קדש די קָהָל, קבץ צונויף די זקנים, אסף עוֹללים, און די וואָס ינק די שדים; זאל דער חָתָן יצא פוּן זייַן חֶדֶר, און די כַּלָּה פוּן איר חֻפָּה. 17 צווישן דעם אוּלָם און דעם מזבח זאָלן בכה די כֹּהנים, די משרתים פוּן ה', און זאלן זיי אמר: חוס זיך ה' אויף דייַן עם , און זאָלסט נישט נתן דייַן נחלה צו חֶרְפָּה, אַז א מָשָל צווישן די גוים; לָמָּה זאָל מען אמר צווישן די עַמִּים: וווּ איז אלוקיהם? 18 און ה' האָט זיך קנא פאַר זייַן אֶרֶץ, און האָט זיך חמל אויף זייַן עם . 19 און ה' האָט ענה און אמר צו זייַן עם: הִנֵּה, איך שלח אייַך דָּגָן און תִּירוֹש און יִצְהָר, און איר וועט זיי האָבּן צו שׂבע ; און איך וועל אייַך מער נישט נתן צו חֶרְפָּה בּייַ די גּוֹיִם. 20 און דעם צְפוֹנִי וועל איך רחק פוּן אייַך, און וועל אים נדּח אין אַן אֶרֶץ פוּן צִיָּה און שְמָמָה, מיט זייַן פנים צום ים הקדמֹנִי, און זייַן סוֹף צום ים האחרוֹן; און זייַן בְּאשׁ וועט עלה, און זייַן צַחֲנָה וועט עלה, ווייַל ער האָט גדל זיך צו עשׂה. 21 זאָלסט נישט ירא האָבּן, אֲדָמָה, גיל זיך און שׂמח! וואָרעם גדל זיך צו עשׂה האָט ה'. 22 איר זאָלט נישט ירא האָבּן, בהמות שָׂדֶה, וואָרעם די נְאוֹת מדבר זייַנען דּשא, וואָרעם דער עֵץ נשׂא זייַן פּרי, דער תְּאֵנָה און דער גֶּפֶן נתן זייער חיל. 23 און איר בּני צִיוֹן, זייַט גיל און שׂמח זיך מיט ה' אֱלֹקֵיכֶם, וואָרעם ער נתן אייַך דעם מוֹרֶה לצדקה; יאָ, ער ירד פאַר אייַך גֶשֶם, מוֹרֶה און מַלְקוֹש אין רִאשוֹן. 24 און די גֹרֶן וועלן מלא זייַן מיט בַּר, און די יֶקֶב וועלן השיק [שוק] מיט תּירוֹש און יִצְהָר. 25 און איך וועל אייַך שלם די שָנִים וואָס דער אַרְבֶּה האָט אכל, דער יֶלֶק, און דער חָסִיל, און דער גָּזָם, מייַן חיל הגדוֹל וואָס איך האָבּ שלח אויף אייַך. 26 און אכל וועט איר אכל און שׂבע זייַן, און איר וועט הלל דעם שֵם פוּן ה' אֱלֹקֵיכֶם, וואָס האָט עשׂה מיט אייַך הִפְלִיא; און עַמִּי וועט לְעוֹלָם נישט בוש ווערן. 27 און איר וועט ידע אַז איך בין צווישן ישראל, און איך בין ה' אֱלֹקֵיכֶם, וְאֵין עוֹד; און עַמִּי וועט לְעוֹלָם נישט בוש ווערן.