הוש2

1 און די מִסְפַּר פוּן די בּני-יִשְרָאֵל וועט זייַן אַזוי ווי די חוֹל פוּן ים, וואָס קען נישט מדד און נישט ספר ווערן; און עס וועט זייַן, אין מָקוֹם וואָס צו זיי פלעגט אמר ווערן: איר זייט לֹא עַמִּי, וועט צו זיי אמר ווערן: איר זייַט בּני אֵ-ל חי. 2 און בּני-יהודה און די בּני-יִשְרָאֵל וועלן זיך קבץ אין אחד, און זיי וועלן זיך שׂים רֹאש אֶחָד, און זיי וועלן עלה פוּן הָאָרֶץ, וואָרעם גָדוֹל וועט זיין דער יוֹם יִזרְעֶאל. 3 אמר צו אייַערע אחים : עַמי, און צו אייַער אֲחוֹת: רוחמָה. 4 ריב אייַך מיט אִמְּכֶם, ריב אייַך, וואָרעם זי איז נישט מייַן אִשָּה, און איך בין נישט איר אִיש; און זאָל זי סור איר זנות פוּן איר פנים, און איר ניאוף פוּן צווישן אירע שַדַיִם. 5 אַניט וועל איך זי פשט עֲרֻמָּה, און זי לאָזן יצג ווי אין איר יוֹם הולדת; און איך וועל זי שׂים ווי אַ מדבר, און איך וועל זי שית ווי אַן אֶרֶץ צִיָּה, און זי מות מיט צמא. 6 און אירע בָנִים וועל איך נישט רחם, וואָרעם בּני זנות זייַנען זיי. 7 וואָרעם זנה געווען זייער אֵם, בוש האָט זיך זייער הרה. וואָרעם זי האָט אמר: איך וועל הלך נאָך מייַנע מאהבים, די וואָס נתן מייַן לֶחֶם און מייַן מַיִם, מייַן צֶמֶר און מייַן פֵשֶת, מייַן שֶמֵן און מייַן שִקּוּי. 8 דעריבער הנה, איך שׂוך דייַן דֶּרֶךְ מיט סירים [סיר], און וועל גדר אַ גָּדֵר אַרום איר, אַז זי זאָל אירע נתיבה נישט מצא. 9 און זי וועט רדף אירע מאהבים און זיי נישט נשׂג, און זי וועט זיי בקש און נישט מצא; און זי וועט אמר: איך וועל הלך און זיך שוב צו מייַן אִיש הָרִאשוֹן, וואָרעם דעמאָלט איז מיר בעסער געווען ווי אַצונד. 10 און זי ידע נישט, אַז דאָס האָבּ איך איר נתן די דָּגָן, דעם תִּירוֹש, און דאָס יִצְהָר; און דאָס כֶּסֶף און זָהָב וואָס איך האָבּ איר רבה, האָבּן זיי עשׂה אויף בַּעַל. 11 דעריבער וועל איך שוב און לקח מייַן דָּגָן אין איר צייַט, און מייַן תִּירוֹש אין זייַן מוֹעֵד, און איך וועל נצל מייַן צֶמֶר און מייַן פֶּשֶת, וואָס איז געווען איר עֶרְוָה צו כסה. 12 און אַצונד וועל איך גלה איר נַבְלוּת פאַר די אויגן פוּן אירע מאהבים, און קיינער וועט זי נישט נצל פוּן מייַן יָד. 13 און איך וועל שבת איר כּל מָשׂוֹשׂ; איר יָום-טוב, איר רֹאש-חוֹדש, און איר שבת, און אַלע אירע מוֹעֵד. 14 און איך וועל שמם איר גֶּפֶן און איר תְּאֵנָה , וואָס זי האָט אמר: אֶתְנָה זייַנען זיי צו מיר, וואָס מייַנע מאהבים האָבּן מיר נתן ; און איך וועל זיי שׂים פאַר אַ יַעַר, און די חַיַּת הַשָׂדֶה וועט זיי אכל. 15 און איך וועל זיך פקד מיט איר פאַר די יְמֵי הבּעלים, וואָס זי האָט קטר צו זיי, און עדה אירע נֶזֶם און איר חֶלְיָה, און הלך נאָך אירע מאהבים, און אָן מיר האָט זי שכח, אמר ה'. 16 אָבער הנה, איך פתה זי, און וועל זי אַוועקפירן אין מדבר, און וועל דבר צו איר לֵב. 17 און פוּן דארטן איך וועל איר נתן אירע כּרמים דעמאָלט, און דעם עֵמֶק עָכוֹר פאַר אַ פֶּתַח תִקְוָה; און זי וועט דאָרטן ענה ווי אין די טעג פוּן איר נְעוּרִים און ווי אין טאָג פוּן איר עלוֹת פוּן אֶרֶץ מִצרַיִם. 18 און עס וועט זייַן אין יום ההוא, אמר ה', וועסטו מכך קרא: מייַן אִיש, און וועסט מיך מער נישט קרא: מייַן בַּעַל. 19 און איך וועל סור די שמוֹת פוּן די בּעַלִים פוּן איר פֶּה, און זיי וועלן מער נישט זכר ווערן מיט זייער שֵם. 20 און איך וועל זיי כרת אַ בְּרִית אין יום ההוא, מיט דער חַיַּת הַשָׂדֶה, און מיט דעם עוֹף הַשָמָיִם, און מיט דעם רֶמֶשׂ האדמה. און אַ קשת און חֶרֶב און מלחמה וועל איך שבר פוּן הָאָרֶץ, און איך וועל זיי מאַכן שכב אין בֶּטַח. 21 און איך וועל דיך ארשׂ צו מיר לְעוֹלָם, און דיך ארשׂ צו מיר מיט צֶדֶק און מיט מִשְפָּט, און מיט חֶסֶד און מיט רַחֲמִים. 22 און איך וועל דיך ארשׂ צו מיר מיט אמונה, און וועסט ידע ה'. 23 און עס וועט זייַן אין יום ההוא, וועל איך ענה, אמר ה', וועל איך ענה צו די הימלען, און זיי וועלן ענה צו הָאָרֶץ, 24 און הָאָרֶץ וועט ענה צו דער דָּגָן, און צו דעם תִּירוֹש, און דעם יצהר, און זיי וועלן ענה צו יִזרְעֶאל. 25 און איך וועל זי מיר זנע אין הָאָרֶץ, און איך וועל רחם די לֹא רחם, און וועל אמר צו נישט-מייַן-עם : עַמִּי ביסטו, און ער וועט אמר: אֱלֹקָי!