עמוס7

1 אַזוי האָט מיר אֲדֹנָי ה' געוויזן: און הנה ער האָט יוֹצֵר [יצר] אַ גֹבַי אין אָנהייבּ עלה פוּן דער לֶקֶש, און הנה, דאָס איז געווען די לֶקֶש נאָך דעם מלכס גֵּז. 2 און עס איז געווען, אַז ער האָט כלה צו אכל דאָס עֵשֶׂב הָאָרֶץ, האָבּ איך אמר: אֲדֹנָי ה', סלח, נא; ווי קען קום יעקב, אַז ער איז אַזוי קָטֹן? 3 האָט ה' נחם געהאַט דערויף: דאָס וועט נישט געשען, האָט ה' אמר. 4 אַזוי האָט מיר אֲדֹנָי ה' געוויזן: און הנה אֲדֹנָי ה' האָט קרא אַ ריב דורך אֵש, און עס האָט אכל דעם תְהוֹם רַבָּה, און וואָלט אכל הַחֵלֶק. 5 האָבּ איך אמר: אֲדֹנָי ה', חדל, נא; ווי קען קום יעקב, אַז ער איז אַזוי קָטֹן? 6 האָט ה' נחם געהאַט דערויף: דאָס אויך וועט נישט געשען, האָט אֲדֹנָי ה' אמר. 7 אַזוי האָט ער מיר געוויזן: און, הנה, אֲדֹנָי נצב על חוֹמה פון אֲנָךְ, און אין זייַן יָד איז אַן אֲנָךְ. 8 און ה' האָט צו מיר אמר: וואָס זעסטו, עָמוֹס? האָבּ איך אמר: אַן אֲנָךְ. האָט אֲדֹנָי אמר: הנה, איך שׂים אַן אֲנָךְ צווישן עַמִּי ישראל, איך וועל אים מער ווידער נישט עֲבוֹר [עבר]. 9 און די בָּמוֹת פוּן יִשחק וועלן נשמוּ [שמם] ווערן, און די מקדשים פוּן ישראל וועלן חרב ווערן, און איך וועל קום אויפן בּית יָרָבעָם מיטן חֶרֶב. 10 און אַמַציָה דער כֹהן פוּן בּית אֵ-ל האָט שלח צו יָרָבעָם מלך ישראל, אַזוי צו אמר: עָמוֹס האָט קשר אויף דיר צווישן די בּני-יִשְראל; הָאָרֶץ קען נישט הכיל [כול] אַלע זייַנע דברים. 11 וואָרעם עָמוֹס האָט אַזוי אמר: דורכן חֶרֶב וועט מות יָרָבעָם, און ישראל וועט אין גלות גלה פוּן זייַן אֲדָמָה. 12 און אַמַציָה האָט אמר צו עָמוֹסן: חֹזֶר, הלך! ברח! דיר קיין אֶרֶץ יהודה, און אכל דאָרטן לֶחֶם, און דאָרטן זאָלסטו נביאות זאָגן. 13 אָבער אין בּית אֵ-ל זאָלסטו מער ווידער נביאות נישט זאָגן וואָרעם עס איז מִקְדָּש מלך, און עס איז בּית פוּן מַמְלָכָה. 14 האָט ענה עָמוֹס און האָט אמר צו אַמַציָהן; נישט קיין נביא בין איך, און נישט קיין בֵּן נביא בין איך; נייַערט אַ בוֹקֵר בין איך, און אַ בּוֹלֵס [בּלס] פוּן שִקְמִים. 15 און ה' האָט מיך לקח פוּן הינטער די צֹאן, און ה' האָט צו מיר אמר: הלך! זאָג נביאות צו עַמִּי ישראל. 16 און אַצונד שמע! דאָס דבר ה': דו זאָגסט: זאָלסט נישט נביאות זאָגן אויף ישראל, און נישט דַרשען [נטף] אויף דעם בּית יִשחק. 17 דעריבער האָט ה' אַזוי אמר: דייַן אִשָּה וועט אין עִיר אַ זוֹנה זייַן, און דייַנע בָּנִים און דייַנע בָּנוֹת וועלן נפל דורכן חֶרֶב, און דייַן אֲדָמָה וועט מיט אַ חֶבֶל חלק ווערן, און דו וועסט מות אויף אֲדָמָה טְמֵאָה, און ישראל וועט אין גלות גלה פוּן זייַן אֲדָמָה.