דברי ב18

1 אוּן יהוֹשָפט האָט געהאַט עוֹשר אוּן כּבוֹד לָרֹב; אוּן ער האָט זיך מתחתן געווען מיט אַחאָבן. 2 אוּן לקץ שָנִים האָט ער ירד צו אַחאַבן קיין שוֹמרוֹן, אוּן אַחאָב האָט זבח פאַר אים אוּן פאַר הָעָם וואָס מיט אים צֹאן אוּן בָּקָר לָרֹב, אוּן ער האָט אים סות צו עלה קיין רָמוֹת-גִלעָד. אוּן אַחאָב מלך ישראל האָט אמר צו יהוֹשָפט מלך יהודה: ווילסטו הלך מיט מיר קיין רָמוֹת-גִלעָד? האָט ער אמר: אַזוי ווי דו אַזוי איך, אוּן אַזוי ווי דייַן עם מייַן עם, אוּן מיט דיר אויף מלחמה. 4 אוּן יהוֹשָפט האָט אמר צו מלך ישראל: דרש הַיּוֹם, נא, דאָס דבר-ה'. 5 האָט מלך ישראל קבץ די נביאים, 400 איש, אוּן ער האָט צו זיי אמר: זאָלן מיר הלך קיין רָמוֹת-גִלעָד אויף מלחמה, אָדער זאָל איך חדל? האָבּן זיי אמר: עלה, אוּן האלוקים וועט זי נתן אין דער יָד פוּן מלך. 6 האָט יהוֹשָפט אמר: איז דאָ נישטא נאָך אַ נביא פוּן ה', אַז מיר זאָלן דרש בּייַ אים? 7 האָט מלך ישראל אמר צו יהוֹשָפטן: פאַראַן נאָך איש אחד אויף צו דרש בּייַ ה' דורך אים, אָבּער איך האָבּ אים שׂנא, ווייַל ער זאָגט נישט אויף מיר נביאות צום טובה, נייַערט אַלע זייַנע טעג צום רעה; דאָס איז מיכָיהו בּן יִמלאָן. האָט יהוֹשָפט אמר: זאָל דער מלך אַזוי נישט אמר. 8 האָט מלך ישראל קרא אַ סָרִיס, אוּן האָט אמר: ברענג אויף גיך מיכָיהו בּן יִמלאָן. 9 אוּן מלך ישראל אוּן יהוֹשָפט מלך יהודה זייַנען ישב איטלעכער אויף זייַן כִּסֵּא לבש אין בגדים; אוּן זיי זייַנען ישב אין אַ גֶּרֶן בּייַ דעם פתח שער שוֹמרוֹן, אוּן כּל נביאים האָבּן נביאות זאָגן פאַר זיי. 10 אוּן צִדקִיָהו בּן כנַעֲנָהן האָט זיך עשׂה קרני [קֶרֶן] ברזל, אוּן ער האָט אמר: אַזוי האָט ה' אמר: מיט די דאָזיקע וועסטו נָגַח די אָרַם בּיז זיי צו כלה. 11 אוּן כּל הנביאים האָבּן נביאות זאָגן דאָס גלייַכן, אַזוי צו אמר: עלה אויף רָמוֹת-גִלעָד, אוּן צלח , אוּן ה' וועט זי נתן אין דער יָד המלך. 12 אוּן דער מַלְאָךְ וואָס איז הלך קרא מיכָיהון, האָט דבר צו אים, אַזוי צו אמר: הנה, די דברי הנביאים זייַנען ווי פֶּה אחד טוֹב אויפן מלך; טאָ זאָל, נא, דייַן דבר זייַן אַזוי ווי פוּן אחד פוּן זיי, אוּן דבר טוֹב. 13 האָט מיכָיהו אמר: חי ה', אַז דאָס וואָס אֶלֹקָי וועט אמר, דאָס וועל איך דבר ! 14 אוּן ווי ער איז בוא צום מלך, האָט דער מלך צו אים אמר: מיכָה, זאָלן מיר הלך קיין רָמוֹת-גִלעָד אויף מלחמה, אָדער זאָל איך חדל? 15 האָט ער אמר: עלה! צלח! אוּן זיי וועלן נתן ווערן אין אייַער יָד. האָט דער מלך צו אים אמר: בּיז וויפיל מאָל זאָל איך דיך שבע, אַז דו זאָלסט נישט דבר צו מיר נאָר דעם אמת אין שֵם פוּן ה'? 16 האָט ער אמר: איך האָבּ ראה כּל ישראל פוץ אויף די הָרִים, אַזוי ווי צֹאן וואָס האָבּן נישט קיין רֹעֶה, אוּן ה' האָט אמר: אָן אדונים זייַנען די דאָזיקע; זאָלן זיי זיך שוב איש צו זייַן בּית בשלום. 17 האָט מלך ישראל אמר צו יהוֹשָפטן: האָבּ איך דיר נישט אמר, ער וועט נישט נביאות זאגן אויף מיר טוֹב, נייַערט צום רע? 18 האָט ער אמר: דעריבער שמע! דאָס דבר-ה': איך האָבּ ראה ווי ה' ישב אויף זייַן כִּסֵּא, אוּן דער כּל צָבָא הַשָמַיִם עמד על זייַן ימין אוּן אויף זייַן שׂמֹאל. 19 אוּן ה' האָט אמר: ווער וועט פָּתָה אַחאָב מלך ישראל, ער זאָל עלה, אוּן נפל אין רָמוֹת-גִלעָד? האָט מען דבר: דער אמר אַזוי, אוּן דער אמר אַזוי. 20 איז יצא דער רוּחַ, אוּן האָט זיך עמד פאַר ה', אוּן האָט אמר: איך וועל אים פָּתָה. האָט ה' צו אים אמר: מיט וואָס? 21 האָט ער אמר: איך וועל יצא אוּן ווערן פאַר אַ רוּחַ שקר אין פֶּה פוּן אַלע זייַנע נביאים. האָט ער אמר: וועסט פָּתָה, אוּן וועסט אויך יכל; יצא אוּן עשׂה אַזוי. 22 אוּן אַצונד, הנה, ה' האָט נתן אַ רוּחַ שקר אין דעם פֶּה פוּן די דאָזיקע נביאים דייַנע, אָבּער ה' האָט דבר אויף דיר רעה. 23 האָט נָגַש צִדקִיָהו בּן כנַעֲנָהן, אוּן האָט נכה מיכָיהון אויפן לחי , אוּן אמר: אויף וואָסער דֶּרֶךְ איז דער רוּחַ ה' עבר פוּן מיר כדי צו דבר מיט דיר? 24 האָט מיכָיהו אמר: הנה וועסטו ראה אין יום ההוא, ווען דו וועסט בוא אין אַ חדר בחדר זיך צו חבאן. 25 האָט מלך ישראל אמר: לקח מיכָיהון, אוּן שוב אים צו אָמוֹן שׂר העִיר, אוּן צו יוֹאָש דעם בּן המלך, 26 אוּן איר זאָלט אמר: אַזוי האָט אמר דער מלך: שׂוּם דעם דאָזיקן אין בית הכלא, אוּן האכל אים מיט לֶחֶם לחץ אוּן מַיִם לחץ, בּיז איך שוב זיך אום בשלום. 27 האָט מיכָיהו אמר: אויב שוב וועסטו זיך שוב בשלום, האָט ה' נישט דבר דורך מיר. אוּן ער האָט אמר: שמע דאָס צו, איר עמים אַלע. 28 אוּן מלך ישראל אוּן יהוֹשָפט מלך יהודה זייַנען עלה קיין רָמוֹת-גִלעָד. 29 אוּן מלך ישראל האָט אמר צו יהוֹשָפטן: איך וועל זיך חָפַּשׂ, אוּן וועל בוא אין דער מלחמה, אוּן דו לבש דייַנע בגדים. אוּן מלך ישראל האָט זיך חָפַּשׂ, אוּן זיי זייַנען בוא אין דער מלחמה. 30 אוּן מלך אָרַם האָט צוה די שׂרים פוּן זייַנע רכּב, אַזוי צו אמר: איר זאָלט נישט לחם מיט קָטֹן אָדער גּדוֹל, נאָר מיטן מלך ישראל אַליין. 31 אוּן עס איז געווען, ווי די שׂרים פוּן די רכּב האָבּן ראה יהוֹשָפטן, אַזוי האָבּן זיי אמר: דאָס איז מלך ישראל. אוּן זיי האָבּן אים סבב צו לחם. האָט יהוֹשָפט זעק אוּן ה' האָט אים עזר, אוּן אלוקים האָט זיי סות פוּן אים. 32 וואָרעם עס איז געווען, ווי די שׂרים פוּן די רכּב האָבּן ראה אַז דאָס איז נישט מלך ישראל, אַזוי זייַנען זיי שוב פוּן הינטער אים. 33 אוּן אַן איש האָט משך זייַן קשת און ער נישט כִּוֵּן, אוּן האָט נכה מלך ישראל צווישן דעם דבקים אוּן צווישן דעם שריון. האָט ער אמר צו דעם רכב: הפך דייַן יָד, אוּן זאָלסט מיך יצא פוּן דער מַחֲנֶה, וואָרעם איך בין חלה געוואָרן. 34 אוּן די מלחמה איז עלה אין יום ההוא; אוּן מלך ישראל האָט זיך עמד אין דעם מרכּבה אַנטקעגן די אַרַמים ביזן עֶרֶב; אוּן לעת פוּן בוא השמש איז ער מות.