1Yüceler Yücesinin barınağında oturan,
Her Şeye Gücü Yetenin gölgesinde barınır.

2‹‹O benim sığınağım, kalemdir›› derim RAB için,
‹‹Tanrımdır, Ona güvenirim.››

3Çünkü O seni avcı tuzağından,
Ölümcül hastalıktan kurtarır.

4Seni kanatlarının altına alır,
Onların altına sığınırsın.
Onun sadakati senin kalkanın, siperin olur.

5Ne gecenin dehşetinden korkarsın,
Ne gündüz uçan oktan,
Ne karanlıkta dolaşan hastalıktan,
Ne de öğleyin yok eden kırgından.

6

7Yanında bin kişi,
Sağında on bin kişi kırılsa bile,
Sana dokunmaz.

8Sen yalnız kendi gözlerinle seyredecek,
Kötülerin cezasını göreceksin.

9Sen RABbi kendine sığınak,
Yüceler Yücesini konut edindiğin için,

10Başına kötülük gelmeyecek,
Çadırına felaket yaklaşmayacak.

11Çünkü Tanrı meleklerine buyruk verecek,
Gideceğin her yerde seni korusunlar diye.

12Elleri üzerinde taşıyacaklar seni,
Ayağın bir taşa çarpmasın diye.

13Aslanın, kobranın üzerine basıp geçeceksin,
Genç aslanı, yılanı çiğneyeceksin.

14‹‹Beni sevdiği için
Onu kurtaracağım›› diyor RAB,
‹‹Beni iyi tanıdığı için
Ona kale olacağım.

15Bana seslenince onu yanıtlayacağım,
Sıkıntıda onun yanında olacağım,
Kurtarıp yücelteceğim onu.

16Onu uzun ömürle doyuracak,
Ona kurtarışımı göstereceğim.››