STRONGS NT 659: ἀποτίθημι

ἀποτίθημι: 2 aorist middle ἀπεθεμην; (from Homer down); to put off or aside; in the N. T. only middle to put off from oneself: τά ἱμάτια, Acts 7:58; (to lay up or away, ἐν τῇ φυλακή (i. e., put), Matthew 14:3 L T Tr WH (so εἰς φυλακήν, Leviticus 24:12; Numbers 15:34; 2 Chronicles 18:26; Polybius 24, 8, 8; Diodorus 4, 49, ete.)); tropically those things are said to be put off or away which anyone gives up, renounces: as τά ἔργα τοῦ σκότους, Romans 13:12; — Ephesians 4:22 (cf. Winers Grammar, 347 (325); Buttmann, 274 (236)), 25; Colossians 3:8; James 1:21; 1 Peter 2:1; Hebrews 12:1; (τήν ὀργήν, Plutarch, Coriol. 19; τόν πλοῦτον, τήν μαλακίαν, etc. Luc. dial. mort. 10, 8; τήν ἐλευθερίαν καί παρρησίαν, ibid. 9, etc.).

Forms and Transliterations

απεθεντο απεθέντο απέθεντο ἀπέθεντο απεθετο ἀπέθετο απέθηκαν απέθηκε απέθηκεν αποθεμενοι αποθέμενοι ἀποθέμενοι απόθες αποθεσθαι αποθέσθαι ἀποθέσθαι αποθεσθε απόθεσθε ἀπόθεσθε αποθήσει αποθήσεις αποθήσομεν απόθου αποθώμαθα αποθωμεθα ἀποθώμεθα apethento apéthento apetheto apétheto apothemenoi apothémenoi apothesthai apothésthai apothesthe apóthesthe apothometha apothōmetha apothṓmetha

Links

Interlinear Greek • Interlinear Hebrew • Strong's Numbers • Englishman's Greek Concordance • Englishman's Hebrew Concordance • Parallel Texts