STRONGS NT 5288: ὑποστέλλω

ὑποστέλλω: imperfect ὑπεστελλον; 1 aorist middle ὑπεστειλάμην;

1. Active, to draw down, let down, lower: ἱστίον, Pindar Isthm. 2, 59; to withdraw (draw back): ἐμαυτόν, of a timid person, Galatians 2:12 ((cf. Lightfoot at the passage); often so in Polybius).

2. Middle, to withdraw oneself, i. e. to be timid, to cower, shrink: of those who from timidity hesitate to avow what they believe, Hebrews 10:38 (from Habakkuk 2:4 (cf. Winers Grammar, 523 (487))); to be unwilling to utter from fear, to shrink from declaring, to conceal, dissemble: followed by τοῦ with the infinitive (Winers Grammar, 325 (305); Buttmann, 270 (232)), Acts 20:27; οὐδέν, ibid. 20 (often so in Demosthenes; cf. Reiske, Index graecit. Demosthenes, p. 774f; Josephus, Vita §54; b. j. 1, 20, 1).

υπεστειλαμην υπεστειλάμην ὑπεστειλάμην υπέστελλε υπεστελλεν ὑπέστελλεν υποστείλη υποστειληται υποστείληται υποστείληταί ὑποστείληται υποστελείσθε υποστελείται υπόστημα υποστήματι υποστηρίγματα υποστηριγμάτων υποστηρίζει hypesteilamen hypesteilamēn hypesteilámen hypesteilámēn hypestellen hypéstellen hyposteiletai hyposteilētai hyposteíletai hyposteílētai upesteilamen upesteilamēn upestellen uposteiletai uposteilētaiInterlinear Greek • Interlinear Hebrew • Strong's Numbers • Englishman's Greek Concordance • Englishman's Hebrew Concordance • Parallel Texts