STRONGS NT 506: ἀνυπότακτος

ἀνυπότακτος, ἀνυπότακτον (alpha privative and ὑποτάσσω);

1. (passively) not made subject, unsubjected: Hebrews 2:8 (Artemidorus Daldianus, oneir. 2, 30).

2. (actively) that cannot be subjected to control, disobedient, unruly, refractory: 1 Timothy 1:9; Titus 1:6, 10 ((Epictetus 2, 10, 1; 4, 1, 161; Philo, quis rer. div. her. § 1); διήγησις ἀνυπότακτος, a narrative which the reader cannot classify, i. e. confused, Polybius 3, 36, 4; 3, 38, 4; 5, 21, 4).

ανυποτακτα ανυπότακτα ἀνυπότακτα ανυποτακτοι ανυπότακτοι ἀνυπότακτοι ανυποτακτοις ανυποτάκτοις ἀνυποτάκτοις ανυποτακτον ἀνυπότακτον ανυψοί ανυψών ανύψωσαν anupotakta anupotaktoi anupotaktois anupotakton anypotakta anypótakta anypotaktoi anypótaktoi anypotaktois anypotáktois anypotakton anypótaktonInterlinear Greek • Interlinear Hebrew • Strong's Numbers • Englishman's Greek Concordance • Englishman's Hebrew Concordance • Parallel Texts