STRONGS NT 4753: στράτευμα

στράτευμα, στρατεύματος, τό (στρατεύω), from Aeschylus and Herodotus down;

a. an army: Matthew 22:7; Revelation 9:16; Revelation 19:14 (cf. Winers Grammar, § 59, 4 a.), 19.

b. a band of soldiers (R. V. soldiers): Acts 23:10, 27.

c. body-guard, guardsmen: plural Luke 23:11 (R. V. soldiers).

στρατευμα στράτευμα στρατευμασιν στρατεύμασιν στρατευματα στρατεύματα στρατευματι στρατεύματι στρατευματος στρατεύματος στρατευματων στρατευμάτων strateuma stráteuma strateumasin strateúmasin strateumata strateúmata strateumati strateúmati strateumaton strateumatōn strateumáton strateumátōn strateumatos strateúmatosInterlinear Greek • Interlinear Hebrew • Strong's Numbers • Englishman's Greek Concordance • Englishman's Hebrew Concordance • Parallel Texts