STRONGS NT 4714: στάσις

στάσις, στάσεως, ἡ (ἵστημι);

1. a standing, station, state: ἔχειν στάσιν, to stand, exist, have stability, Latinlocum habere (R. V. is get standing), Hebrews 9:8 (Polybius 5, 5, 3).

2. from Aeschylus and Herodotus down, an insurrection (cf. German Aufstand): Mark 15:7; Luke 23:19, 25; Acts 19:40 (see σήμερον, under the end); κινεῖν στάσιν (L T Tr WH στάσεις) τίνι (a mover of insurrections among i. e.) against (cf. Winer's Grammar, 208 (196)) one, Acts 24:5.

3. strife, dissension (Aeschylus Pers. 738; (Diogenes Laërtius 3, 51): Acts 15:2; Acts 23:7, 10.

στασει στάσει στασεις στάσεις στασεως στάσεως στάσεώς στασιν στάσιν στασις στάσις stasei stásei staseis stáseis staseos staseōs stáseos stáseōs stasin stásin stasis stásisInterlinear Greek • Interlinear Hebrew • Strong's Numbers • Englishman's Greek Concordance • Englishman's Hebrew Concordance • Parallel Texts