STRONGS NT 4347: προσκολλάω

προσκολλάω, προσκόλλω: 1 aorist passive προσεκολλήθην; 1 future passive προσκολληθήσομαι; the Sept. for דָּבַק; to glue upon, glue to (cf. πρός, IV. 4); properly, Josephus, Antiquities 7, 12, 4; tropical in the passive with a reflexive force, to join oneself to closely, cleave to, stick to (Plato): with the dative of a person (Sir. 6:34 Sir. 13:16), Acts 5:36 Rec. (see προσκλίνω, 2); τῇ γυναικί, Matthew 19:5 Rec. (others, κολληθήσεται, which see): Mark 10:7 Lachmann; Ephesians 5:31 L T Tr WH marginal reading; πρός τήν γυναῖκα (from Genesis 2:24), Mark 10:7, R G Tr text; Ephesians 5:31 R G WH text (Cf. Winer's Grammar, § 52,4,14.)

Forms and Transliterations

προσεκολλήθη προσεκολλήθησαν προσκολλάσθαι προσκολληθείς προσκολληθήσεσθε προσκολληθησεται προσκολληθήσεται προσκολληθήσονται προσκολλήθητι προσκολλήσαι προσκολλήσω προσκολλώμενοι proskollethesetai proskollethḗsetai proskollēthēsetai proskollēthḗsetai

Links

Interlinear Greek • Interlinear Hebrew • Strong's Numbers • Englishman's Greek Concordance • Englishman's Hebrew Concordance • Parallel Texts