Thayer's Greek Lexicon STRONGS NT 4312: προπετήςπροπετής, προπετές (πρό and πέτω i. e. πίπτω); 1. falling forward, headlong, sloping, precipitous: Pindar Nem. 6, 107; Xenophon, r. eq. 1, 8; others. 2. precipitate, rash, reckless: Acts 19:36; 2 Timothy 3:4 (Proverbs 10:14; Proverbs 13:3; Sir. 9:18; Clement of Rome, 1 Cor. 1, 1 [ET]; and often in Greek writings). Forms and Transliterations προπεσούνται προπετεις προπετείς προπετεῖς προπετες προπετές προπετὲς προπετής προπετούς propeteis propeteîs propetes propetèsLinks Interlinear Greek • Interlinear Hebrew • Strong's Numbers • Englishman's Greek Concordance • Englishman's Hebrew Concordance • Parallel Texts |
    |